Έχει εκδώσει δεκατρία βιβλία, με λογοτεχνικό και επιστημονικό περιεχόμενο, μεταξύ των οποίων οι ποιητικές συλλογές «Κάτι στιγμές» (Περί, 1992), «Ο κήπος με τα ρόμπολα» (2003), «Η εξΟΥΣΙΑ της επικοινωνίας», «Αλκυονίδες νύχτες» (2011). «Αλκοόλ – Αλκοολισμός-Χρήση και κατάχρηση» (2015), «Ορφέας και Λειβηθρίδες, με 257 άτιτλα χαϊκού» (2017) και το μυθιστόρημα «Ο κένταυρος που αγαπούσε τη γοργόνα» (2018).

Κύριε Ψαρρά είστε φυσικομαθηματικός. Τι θέση έχει η Ποίηση στη ζωή σας και γιατί βάλατε αυτόν τον τίτλο στην ποιητική σας συλλογή;

Κατά αρχάς σας ευχαριστώ που ανατροφοδοτείτε τη σκέψη μου και με βάζετε σε μια νοητικά παραγωγική διαδικασία. Είμαι πολλά πράγματα ταυτοχρόνως, διεκδικώ τη διαύγεια ενός ποιητή και τη μεθοδολογία ενός θετικού επιστήμονα, αν το καταφέρνω είναι υπό κρίση. Η σχέση μου με την ποίηση αναπτύχθηκε μετά τη μεταπολίτευση όταν συνωστιζόμασταν σε μικρά βιβλιοπωλεία, στις παρουσιάσεις νέων βιβλίων, απαγορευμένων μέχρι τότε, σε μια έκρηξη φιλομάθειας και λογοτεχνικής παραγωγής. Ο προσανατολισμός μου προς τις θετικές επιστήμες προέκυψε εν μέρει για επαγγελματικούς λόγους αλλά και γιατί ήταν ο δρόμος που οδηγούσε στην αρχιτεκτονική και τις αναστηλώσεις των αρχαίων μνημείων. Το εξεταστικό σύστημα με οδήγησε σε άλλους δρόμους, αλλά ο ποιητής, ο ιστορικός, ο αρχαιολόγος, ο αρχιτέκτονας υπάρχουν μέσα μου από τότε Έγραφα πάντοτε «καλά» με διαφορετικές αφορμές και ύφος και έτυχε κάποια ποιήματά μου (από εκατοντάδες άλλα) να διασωθούν σε κάποια μπλε τετράδια και αυτά εκθέτω, μιλώντας και συλλογιζόμενος μέσα από μια διαδρομή σαράντα χρόνων.

Η «Μαρουσώ» είναι το δεύτερο βιβλίο του Θεόδωρου Λιμήτσιου, από τις εκδόσεις «Ελληνικά Γράμματα». Μέρες το γυρόφερνα στις προθήκες του βιβλιοπωλείου μέχρι να το πάρω. Το πρώτο που με τράβηξε ήταν το εξώφυλλο του, που εικονίζεται η ηθοποιός Ελένη Καρακάση. Η δύναμη του εξώφυλλου που λίγοι μπορούν να μην αντισταθούν να το πάρουν στα χέρια τους.

Ο Θοδωρής Παπαθεοδώρου, μετά την τριλογία «Γυναίκες της μικρής πατρίδας», έρχεται με το «Άγιο Αίμα» και τις «Άγιες Ψυχές», να μας ταξιδέψει στο Σούλι, τη Δημητσάνα, την Ζάκυνθο, την Τριπολιτσά, τα Ψαρά.

Μετά τα βιβλία «Ούτε η μάνα μου» και «Περίμενε με θα γυρίσω», το συγγραφικό δίδυμο Έφη Καγξίδου και Λίνα Σπεντζάρη έρχονται με το νέο τους βιβλίο «Χωρίς συγγνώμη», κι αυτό από τις εκδόσεις Έξη, για να μας συγκινήσει και να μας ταξιδέψει πίσω στον χρόνο, στα τραγικά ιστορικά χρόνια για την πατρίδα μας που βυθίστηκε στο σκοτάδι. Ένα ευκολοδιάβαστο βιβλίο που αν και ξεπερνά τις πεντακόσιες σελίδες, οι ανατροπές στις ζωές των ηρώων δε σ’ επιτρέπουν να το αφήσεις. Το πώς κατάφεραν να μοιραστούν ξανά τη συγγραφή με επιτυχία μέχρι τώρα, θα μας το πουν οι ίδιες.

Κύριε Μουδατσάκι είναι τιμή μου που μου παραχωρείτε συνέντευξη για λογαριασμό του Bookia, το κοινωνικό δίκτυο για τα βιβλία. Έχετε γράψει θεατρικά βιβλία, είστε σκηνοθέτης με διεθνή παρουσία και καθηγητής Πρακτικής και Θεωρίας του Θεάτρου στο Πανεπιστήμιο Κρήτης. Επίσης έχετε ιδρύσει το Θέατρο των ViVi, στο οποίο έχετε ανεβάσει σε δικές σας μεταφράσεις έργα από τον κύκλο του ευρωπαϊκού θεάτρου με επιμονή στους αρχαίους ποιητές. Ποια ήταν η αφορμή να γράψετε αυτή τη λογοτεχνική τριλογία;

Τον πρωτοάκουσα σε μια συναυλία που δόθηκε στο θέατρο Μω, στην Κατερίνη, με το μουσικό σχήμα «Opera Chaotique», που είναι από τα ιδρυτικά μέλη του μουσικοθεατρικού αυτού σχήματος. Τραγουδιστής, performer, συνθέτης και πιανίστας ο Γιώργος Τένορμαν Τζιουβάρας είναι διπλωματούχος Μονωδίας και Ειδικού Μελοδραματικής του Κρατικού Ωδείου Θεσσαλονίκης, με συμμετοχές σε πολλές όπερες αλλά και θεατρικέςπαραστάσεις του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος από νεαρή ηλικία.

Όσοι μεγαλώσαμε με τους ανθρώπους που ήρθαν ως πρόσφυγες από τη Σμύρνη και τις πόλεις της Μικράς Ασίας, έχουμε ακούσει τις τραγικές τους ιστορίες από εκείνη τη βραδιά της μεγάλης Φωτιάς που σημάδεψε την ιστορία της ανθρωπότητας. Η Νοέλ Μπάξερ μ’ αυτό το βιβλίο έρχεται να ξαναθυμίσει και ν’ ανάψει πάλι τη μνήμη στους απογόνους.

Είναι η πρώτη φορά που μιλώ με τον Γιάννη Φιλιππίδη για λογαριασμό του Bookia. Το νέο του βιβλίο «Χτύπα το φίδι στο κεφάλι» από την Άνεμος Εκδοτική, όπου είναι υπεύθυνος εκδόσεων, χτύπησε το καμπανάκι για ερωτήματα. Μου μίλησε εφ' όλης της ύλης, ως συγγραφέας και ως συνεκδότης. Μου άρεσε και τον αναζήτησα να μου απαντήσει στα ερωτήματα που δημιουργήθηκαν, όση ώρα το απολάμβανα.

Ο Αντώνης Χαριστός μιλάει στο Bookia για τα νέα του βιβλία «Οι μαστοί των Αθηνών» και το μελέτημα για το έργο του Άγγελου Τερζάκη.

Αφορμή γι αυτή την κουβέντα με τον Αντώνη Χαριστό, είναι η έκδοση δυο βιβλίων από τις εκδόσεις Γράφημα, που εκδόθηκαν πρόσφατα. Να υποθέσω πως αιτία της συγγραφικής παραγωγής ήταν ο εγκλεισμός;