Τη Νατάσσα Καραμανλή την πρωτογνώρισα στην Κατερίνη το 2018, όπου δραματοποίησε το βιβλίο της «Το μπλουζ της Κυριακής» και «Ωτακουστής» μαζί με τη συγγραφέα Χαρά Χρυσάφη. Σήμερα έρχεται στα εκδοτικά πράγματα με τη «Βαριάντα», ένα πολύ δυνατό και επίκαιρο βιβλίο από τις εκδόσεις Ψυχογιός.
Η Σοφία Δημοπούλου επανέρχεται μετά το «Πως υφαίνεται ο χρόνος» στα συγγραφικά δρώμενα με το νέο της βιβλίο «Καλύτερα να σ’ έλεγαν Λισσάβω» από τις εκδόσεις Ψυχογιός. Ο τόπος που εξελίσσεται είναι το χωριό Ρουμλουκιού, του Ρωμιότοπου της Ημαθίας, η Αλεξάνδρεια και τα Γιαννιτσά, η Αμερική και η Κέρκυρα. Οι πρώτοι, αν και κοντινοί, στον τόπο που μεγάλωσα, δε γνώριζα την ιστορία τους. Μπορώ να πω πως ήταν το κίνητρο της επιλογής του βιβλίου. Ένα κοινωνικό βιβλίο, ενδιαφέρον που σε τραβά να το τελειώσεις γρήγορα.
«Στις 2 Νοέμβρη 1958, η μάνα μου με γέννησε για πρώτη φορά, κι έχω τα πρώτα μου γενέθλια. Η μάνα μου με ξαναγέννησε για δεύτερη φορά, στις 22 Απριλίου του 1999, στο Λαϊκό Νοσοκομείο στην Αθήνα, όταν μου δώρισε για μεταμόσχευση τον έναν της νεφρό. Τότε έχω τα δεύτερα γενέθλιά μου. Και στις 3 Νοέμβρη 2011, ξαναγεννήθηκα για τρίτη φορά, στο δημόσιο Νοσοκομείο της Νανσύ στη Γαλλία, όταν μία μάνα δώρισε για μεταμόσχευση τα όργανα της νεκρής κόρης της κι έσωσε εμένα κι άλλους 7. Κι έχω τα τρίτα μου γενέθλια».
Τον ποιητή Γιώργο Χ. Θεοχάρη τον γνωρίζω λογοτεχνικά από το 1988 που εξέδωσε το λογοτεχνικό περιοδικό «Εμβόλιμον» στα Άσπρα Σπίτια Βοιωτίας. Και μου είχε κάνει τότε μεγάλη εντύπωση πως καταφέρνει να εκδίδει ένα τόσο καλό λογοτεχνικό περιοδικό στην περιφέρεια.
Ο Γιώργος Χ. Θεοχάρης έχει εκδώσει πέντε ποιητικές συλλογές, έχει συμμετάσχει σε συλλογικά έργα ενώ έχει επιμεληθεί εφτά ανθολογίες. Η «Δίφορη μνήμη» είναι πεζογράφημα, το τελευταίο του έργο από τις εκδόσεις Πόλις και η ευκαιρία να μιλήσω μαζί του γι αυτό το τόσο όμορφο βιβλίο που με γοήτευσε η γραφή του.
Την Πένυ Παπαδάκη την παρακολουθώ συγγραφικά πολλά χρόνια, σχεδόν από τότε που άρχισε να εκδίδει στις εκδόσεις Ψυχογιός. Τα θέματα της γεννημένα μέσα από την κοινωνία, η γραφή της ξεχωριστή, γι αυτό άλλωστε ελκύει τους αναγνώστες της.
«Η Πολυξένη», το τελευταίο της βιβλίο ήταν πολύ δυνατό και δεν ήθελα να το εγκαταλείψω. Ποια ήταν η Πολυξένη; Ας αφήσουμε τη συγγραφέα να μας τη συστήσει.