Η Βίκυ Σγουρέλλη γεννήθηκε στη Χίο το 1978. Σπούδασε Αγγλική Λογοτεχνία και γλώσσα, ενώ αργότερα υλοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στη Ναυτιλία και την Ειδική Αγωγή. Στην πορεία πραγματοποίησε περαιτέρω σπουδές και επιμορφώσεις στην Ψυχολογία και στη χρήση Τεχνολογίας στην Εκπαίδευση.

Το 2005 ιδρύει το γνωστό σήμερα ως «L.O.V.E English Language School», το οποίο αποτέλεσε το πρώτο διαφοροποιημένο πρότυπο κέντρο Αγγλικής γλώσσας στην Ελλάδα, ενώ συνεχίζει να διαφοροποιείται μέχρι σήμερα στη Χίο.

Το 2019, ιδρύει τον εκδοτικό οίκο «Books with Shoes». Στόχος της η διάδοση του πυρήνα της διδασκαλίας της μέσα από την αφήγηση. Αφού όπως πιστεύει η αφηγηματική τεχνική αποτελεί το καλύτερο μέσο για τη γνώση.

Tη Ρέα Γαλανάκη τη γνώρισα, την άκουσα στο 6^ο Διεθνές Φεστιβάλ Λογοτεχνίας, που είχε γίνει στον Πύργο της Τήνου, στο Μουσείο Μαρμαροτεχνίας το 2018, που μίλησε για το βιβλίο της «Δυο γυναίκες δυο θεές». Την παρακολουθώ συγγραφικά πολλά χρόνια γιατί έχω ξεχωρίσει τη γραφή της. Τελικά, τι είναι ο «Εμμανουήλ και η Αικατερίνη»; Παραμύθι που δεν είναι παραμύθι, μυθιστόρημα ή αυτοβιογραφία; Ποια ήταν η εσωτερική της ανάγκη να γράψει την ιστορία των γονιών της;

Ο Βασίλης Δανέλλης γεννήθηκε το 1982 στην Αθήνα. Από τις Εκδόσεις Καστανιώτη κυκλοφορούν τέσσερα μυθιστορήματά του: Μαύρη μπίρα (2011), Λιβάδια από ασφοδίλι (2014), Άνθρωπος στο τρένο (2016) και Νεκρές ώρες (2017). Ο Άνθρωπος στο τρένο ήταν υποψήφιο για τρία λογοτεχνικά βραβεία, ενώ η Μαύρη μπίρα και οι Νεκρές ώρες έχουν μεταφραστεί στα τουρκικά.

Επίσης, έχει συνεπιμεληθεί τις συλλογές διηγημάτων BalkaNoir (με τον Γιάννη Ράγκο, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2018) και Yunankarası (με την Damla Demirözü, İstos, Τουρκία 2018). Διηγήματά του έχουν μεταφραστεί στα τουρκικά, σλοβενικά, γερμανικά και ιαπωνικά. Είναι ιδρυτικό μέλος της ΕΛΣΑΛ (Ελληνικής Λέσχης Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας) και μέλος της συντακτικής ομάδας της επιθεώρησης αστυνομικής λογοτεχνίας Πολάρ.

Θέλησα να μιλήσω μαζί του για να μου μιλήσει για τα ταξίδια του, λογοτεχνικά και πραγματικά για να τον γνωρίσουν οι αναγνώστες του Bookia.

Εξήντα χρόνια μουσική, έξι βιβλία, διεθνείς διακρίσεις, άπειρες δισκογραφικές συμμετοχές. Ονειρευτήκαμε, ταξιδέψαμε με τις μουσικές του. «Άκρη δεν έχει ουρανός», «Πρωινό τσιγάρο» ήταν τα πρώτα μου ακούσματα. Οι μουσικές του με συντρόφευσαν όλα τα όμορφα χρόνια και με ενέπνευσαν ακούγοντας σας και γράφοντας τα δικά μου ποιητικά έργα. Τον έχω ακούσει σε συναυλίες του, τον απόλαυσα στη μουσική σκηνή του καφέ Παράσταση στα Εξάρχεια.

Τούτη η συνέντευξη δίνεται με αφορμή του τελευταίου του βιβλίου από τις εκδόσεις Άπαρσις, «Επίκαιρα και διαχρονικά». Χρονογραφήματα που προβληματίζουν, που τσιγκλούν τις ευαίσθητες χορδές μας.Η τιμή που μου έκανε είναι μεγάλη…

Κύριε Νότη Μαυρουδή, αν και στεγαζόμαστε στην ίδια εκδοτική ομπρέλα Άπαρσις, σας ευχαριστώ θερμά που δεχτήκατε και διαθέτετε τον πολύτιμο χρόνο σας. Πώς αποφασίσατε να εκδώσετε τις προσωπικές σας ανησυχίες;