Η Μάγδα Παπαδημητρίου-Σαμοθράκη εμπνεύστηκε από την πέτρα και συνοδεύει ποιητικά αλλά και με μικρά λογοτεχνικά κείμενα τις ασπρόμαυρες εικαστικές φωτογραφίες που έχουν καταλυτική δύναμη, που ανακινούν συναισθήματα, δημιουργώντας στους αναγνώστες τις δικές τους ιστορίες με λέξεις.

Πόσο ξένη είναι η πατρίδα για τους ήρωες του μυθιστορήματος «Πατρίδα ξένη»; Μέσα από πέντε δεκαετίες του εικοστού αιώνα (1935-1975), οι ζωές τους βιώνουν την ιστορία της αλυσοδεμένης Ελλάδας που αγωνίζεται για την Εθνική Ανεξαρτησία της, χωρίς ντόπιους και ξένους προστάτες, κάτω από το μαύρο πέπλο του φασισμού και του ναζισμού.αγικές προσωπικές περιπέτειες που προξένησαν ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, ο Εμφύλιος και η δικτατορία των συνταγματαρχών.

Τα μπουμπούκια ανθίζουν

ανοιγοκλείνουν στο χρυσό ήλιο

και στην αγκαλιά τους ετοιμάζουν

να σε κλείσουν,

για να μείνεις αιώνιος ,

Ο ουρανός έχει χρώματα παράξενα, σχήματα, ένας φανταστικός  κόσμος. Αφαιρούμαι στον ουρανό, διδάσκομαι  χρώματα στον ατελιέ του. Μ’ αρέσει να κλέβω χρώματα και να τα πλάθω σε ποιήματα , σε στίχους, να’ χω τα γράμματα στα χέρια πλάθοντας τα και αναπλάθοντας σαν τον πηλό.

 «Σφούγγισα τον ιδρώτα μου και τον αποτύπωσα σε βιβλία με σκοπό να περάσουν στο περιθώριο της λεωφόρου της ιστορίας. Το κάθε κείμενο μου που έγραψα με πρόθεση να μη ρυπάνω το παρελθόν ούτε να το παραποιήσω είναι αυτοτελές.

Εκδόθηκε από τις εκδόσεις Άνεμος αυτές τις ημέρες, η πέμπτη ποιητική συλλογή της συντοπίτισσας ποιήτριας Μάγδας Παπαδημητρίου. Ένα πολύ όμορφο, προσεγμένο βιβλίο με ποιήματα γραμμένα για τη Κατερίνη, τη πόλη που μεγάλωσε και αγάπησε, για τον πανανθρώπινο Όλυμπο aκαι τα Πιέρια των Μουσών, για τους πολύχρονες αγώνες της για τη δημοκρατία, τον έρωτα που την εμπνέει, για τα παιδιά της και για το αγαπημένο Αιγαίο...

Διηγήσεις του παππού, του παπά-Δημήτρη προς τον απόγονο. Για να μη χαθούν οι μνήμες. Μια προσωπική οφειλή, αφιερωμένο στα παιδιά μου και τις επόμενες γενιές. Παρελθόν-παρόν-μέλλον. Κρίκοι της αλυσίδας του ανθρώπου που δεν πρέπει να σπάσουν στο πέρασμα των χρόνων.