Ραφαήλ Κουρμουλάκη ευχαριστώ πρώτα που μου παραχωρείς συνέντευξη για το Bookia. Aπό πότε έχεις αρχίσει το ταξίδι της συγγραφής;
Εγώ ευχαριστώ για την τιμή που μου κάνετε. Για να είμαι ειλικρινής, είχα στο μυαλό μου από το 2009 να γράψω κάποιο βιβλίο, αλλά δεν είχα έμπνευση ούτε και γνώριζα τι θα μπορούσε να πραγματεύεται ένα βιβλίο μου. Όμως καθώς περνούσε ο καιρός από τότε και λόγω της ενεργού συμμετοχής μου στο φοιτητικό κίνημα και στα κοινά, τον Μάιο του 2011 σκεφτόμουν να γράψω ένα μυθιστόρημα που να εστιάζει στο πολιτικό γίγνεσθαι στα πανεπιστήμια. Στις 10 Αυγούστου του 2011 γύρισα σπίτι το απόγευμα, έχοντας αγοράσει ένα πληκτρολόγιο και ξεκίνησα να γράφω την κόκκινη γραμμή, το πρώτο μου βιβλίο που είναι ένα αστυνομικό-πολιτικό μυθιστόρημα το οποίο και εστιάζει στο πολιτικό γίγνεσθαι στα πανεπιστήμια.
Πρώτη φορά διαβάζω e-book και ήταν να σου πω την αλήθεια μια πρόκληση για μένα. Γιατί e-book και όχι το παραδοσιακό βιβλίο που βρίσκει ο αναγνώστης στις προθήκες των βιβλιοπωλείων; Είναι η νέα μορφή βιβλίου που αναζητούν οι νέοι άνθρωποι γιατί δεν τους καλύπτουν οι εκδοτικοί οίκοι ή υπάρχει κάποιος άλλος λόγος;
Πρώτα απ' όλα η κόκκινη γραμμή είχε εκδοθεί σε έντυπη μορφή το 2014 από τις εκδόσεις «το ανώνυμο βιβλίο». Καθ' ότι η έντυπη έκδοση εξαντλήθηκε και πολλοί εκδοτικοί δεν δέχονταν να το επανεκδώσουν αποφάσισα να το κάνω ebook. Καταλυτικό ρόλο σε αυτήν την απόφαση έπαιξε και η παραίνεση ενός φίλου μου δημοσιογράφου. Το ebook έχει πολλά πλεονεκτήματα, όπως η φορητότητα σε πολλές συσκευές και το χαμηλό κόστος. Έχω παρατηρήσει ότι αρκετοί συγγραφείς στρέφονται στο ebook. Πιθανολογώ ότι οι πλειονότητα των εκδοτικών οίκων προσπαθεί να μορφοποιήσει τα αυθεντικά έργα του λόγου στα μέτρα της.
Μίλησε μας για τη «Κόκκινη Γραμμή» και τι σημαίνει για σένα; Βάζουμε τελικά κόκκινες γραμμές ή η κρίση μας έχει ισοπεδώσει και δεν ενδιαφερόμαστε γι αυτές; Ποιο μήνυμα εισπράττει ο αναγνώστης διαβάζοντας το;
Σε επίπεδο προσωπικών και επαγγελματικών σχέσεων πιστεύω πως όλοι διαθέτουν τις κόκκινες γραμμές τους. Όμως μιας και μιλήσαμε για κρίση, κύριος παράγοντας της οπισθοχώρησης ενός λαού από την κόκκινη γραμμή είναι ο φόβος. Δύο παραδείγματα όπου γενναίος λαός χαράσσει την κόκκινη γραμμή είναι η απόρριψη του κουρέματος όλων των καταθέσεων από το κυπριακό κοινοβούλιο, υπό τις απειλές μάλιστα της χρεοκοπίας και το ΟΧΙ του ελληνικού λαού της 5ης Ιουλίου, υπό ακόμη σφοδρότερες απειλές. Το σύστημα πλέον έχει έναν λόγο να φοβάται, διότι υπάρχει ιστορικό όπου ο φόβος που έσπειραν αγνοήθηκε. Το μήνυμα που θα εισπράξει ο αναγνώστης είναι ότι η κόκκινη γραμμή αποτελεί ένα φράγμα του ηθικού και αξιακού κώδικα του πρωταγωνιστή, ο οποίος παραμένει αποφασισμένος να πατάξει το οργανωμένο έγκλημα και να φέρει τα σκάνδαλα στο φως της δημοσιότητας, ώστε η απονομή Δικαιοσύνης να λάβει χώρα και στο δικαστικό σύστημα, αλλά πρωτίστως στην συνείδηση του λαού.
Είσαι νέος άνθρωπος, έχεις ζήσει στον φοιτητικό χώρο. Και εκεί υπάρχει σαπίλα;
Σε όλη την μεταπολίτευση υπάρχουν καταγεγραμμένες περιπτώσεις συναλλαγών μεταξύ καθηγητών και φοιτητοπατέρων, δηλαδή συνδικαλιστών των μεγάλων παρατάξεων, της ΠΑΣΠ και της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ που είχαν την δύναμη όχι μόνο να χειραγωγούν τις μάζες και να εκπροσωπούν συμφέροντα νυχτερινών επιχειρηματιών στα πανεπιστήμια, όπως για παράδειγμα διαφήμιση μπαρ όπου διοργανώνονται πάρτυ, αλλά και να εκλέγουν καθηγητές, να συνδιοικούν και να ρυθμίζουν τα προγράμματα σπουδών. Χαρακτηριστικές περιπτώσεις αποτελούν η υπόθεση του αείμνηστου καθηγητή Αλεξανδρόπουλου, όπου απεβίωσε καταγγέλοντας τις παράνομες συναλλαγές στο πανεπιστήμιο, αλλά και η υπόθεση όπου θυγατρική της SIEMENS πλήρωνε αφίσες φοιτητικών παρατάξεων. Ο μόνος τρόπος για να φύγει η σαπίλα είναι οι νέοι νόμοι, αλλά δυστυχώς το ελληνικό κοινοβούλιο δεν νομοθετεί πλέον, απλώς κυρώνει.
Γράφεις πώς «Αν δεν φέρει η νέα γενιά την αλλαγή άντε γεια» Το πιστεύεις αυτό και πώς μπορεί να γίνει τώρα πια; Βλέπουμε κάθε χρόνο αποχή των νέων από τις φοιτητικές εκλογές. Είναι τελικά προδομένοι οι νέοι μας; Ή βολεύονται στα χρήματα του πατέρα και αδιαφορούν παντελώς;
Πολύ καλή ερώτηση. Η συγκεκριμένη φράση στο βιβλίο μου ανήκει στον συμπρωταγωνιστή και βρίσκει σύμφωνο τον πρωταγωνιστή. Σήμερα οι νέοι που είναι και τα κατεξοχήν θύματα της κρίσης πασχίζουν να μορφωθούν για να διεκδικήσουν ένα καλύτερο μέλλον. Είναι η μόνη γενιά που δεν έχει στην πλειονότητά της ιστορικό συναλλαγών με το σάπιο πολιτικό σύστημα και μπορεί να σηκωθεί από τον καναπέ και να βγει στο δρόμο και να διεκδικήσει το μέλλον της με επιχειρήματα, με τόλμη, με πάθος, άρα είναι η μόνη γενιά που μπορεί να συμβάλλει τα μέγιστα για την αλλαγή. Η αποχή από τις φοιτητικές εκλογές είναι κατά την γνώμη κάτι το αναμενόμενο, καθώς ο φοιτητής δεν εκπροσωπείται πλέον με ψήφο στα διοικητικά όργανα, άρα οι εκλογές αυτές έχουν ως ένα βαθμό διακοσμητικό ρόλο. Παρ' αυτά δεν σπρώχνω κανέναν στην αποχή, διότι συνιστά παθητική στάση, ετεροπροσδιορισμό και παραίτηση, αντίθετα θα ήθελα πολύ να δω άνοδο των δυνάμεων που διεκδικούν. Κανείς δεν βολεύεται στα χρήματα που παίρνει από τον πατέρα του, εκτός από τον γιο του βιομήχανου. Φαντάζομαι ότι οι νέοι θα διαχειρίζονται το εισόδημα που δεν μπορεί να καλύψει τα βασικά με σεβασμό και μην ξεχνάμε ότι ο μόνος τρόπος να αυξηθεί είναι η κυρίαρχη διαγραφή του παράνομου χρέους και η διεκδίκηση του παραγόμενου πλούτου.
Γιατί αστυνομικό μυθιστόρημα; Μπορείς να περάσεις πιο άνετα τα πιστεύω σου;
Ήταν μία πολύ ωραία πλοκή που είχα σκεφτεί εξ αρχής και δεν ήθελα να την αλλάξω. Συγκεκριμένα πρόκειται για μία αστυνομική πλοκή, μέσα στην οποία εγκιβωτίζεται το πολιτικό σκέλος του μυθιστορήματος. Ο πρωταγωνιστής ξεκινά τις σπουδές του, έχοντας χάσει τους γονείς του σε μυστηριώδες τροχαίο, ενώ εντάσσεται σε μία φοιτητική παράταξη που αποδεικνύεται διεφθαρμένη. Αρχίζει να τυλίγεται γύρω του αργά και βασανιστικά ένας ιστός από πολιτικούς απατεώνες, ανθρώπους της νύχτας και του υποκόσμου, τραπεζίτες και επίορκους αστυνομικούς. Όντας εγκλωβισμένος με την βούλα στην αέναη καταδίωξη, ο πρωταγωνιστής ανελίσσεται ως δυνατός παίκτης για να συνάψει συμμαχία με τον μεγαλύτερο φόβο τους: τον Τύπο. Σύμμαχοι από τον Τύπο, από το καθαρό κομμάτι της Ελληνικής Αστυνομίας, δικηγόροι και πρόσωπα-κλειδιά οικοδομούν μία μυστική οργάνωση και οργανώνουν επιχείρηση απεγκλωβισμού του πρωταγωνιστή, η οποία δεν έχει ως μόνο στόχο την απελευθέρωση του πρωταγωνιστή, αλλά επιδιώκει να ταρακουνήσει την Ελλάδα και να την παραδώσει απαλλαγμένη από μία παρακρατική οργάνωση.
Δικαιοσύνη; Μια προδομένη λέξη για τους περισσότερους νεοέλληνες;
Η Δικαιοσύνη είναι μία λέξη που υπάρχει πάνω από 200 φορές στο βιβλίο. Η Δικαιοσύνη είναι το κεντρικό του μήνυμα. Σίγουρα είναι μία λέξη «προδομένη» για τον σύγχρονο Έλληνα, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι τα προνόμια αυτού του υπέρτατου αγαθού που επινόησε αυτός ο λαός χιλιάδες χρόνια πριν είναι αποτέλεσμα μόνιμου αγώνα. Κανείς δεν πρόκειται να μας χαρίσει ούτε Δικαιοσύνη, ούτε τον δίκαιο κόσμο των ονείρων μας εάν δεν τα επιδιώξουμε.
Ποια είναι τα σχέδια σου; Σκέφτεσαι κάτι άλλο να γράψεις κι αν συνεχίσεις να τα προωθείς με τον ίδιο τρόπο στο αναγνωστικό κοινό;
Κάτι έχω στα σκαριά αυτήν την περίοδο, αλλά θέλω να αυτήν φορά να μπει σε όσα περισσότερα βιβλιοπωλεία γίνεται και πιο πολύ θέλω να μπει σε πολλά σπίτια ανήσυχων αναγνωστών.
Κλείνοντας θέλω να μου πεις το μότο σου
Δεν υπάρχουν μότο για μένα, αλλά θεωρώ πολύ σημαντικό κατόρθωμα να εμπνέεις τον σεβασμό ακόμη και σε όσους διαφωνούν μαζί σου, γιατί τότε κάτι ενδιαφέρον θα βρίσκουν επάνω σου για να σε σέβονται.