«Το να είσαι ανυπάκουος σε κάτι που οδηγεί έναν συνάνθρωπό μας στον θάνατο, είναι πράξη αντίστασης και όχι παρανομία».
Γνώρισα τον καρδιολόγο Γιώργο Βήχα γύρω στο 2013, στον Καπνικό Σταθμό Κατερίνης, όταν είχε έρθει ως υπεύθυνος και ιδρυτής του Μητροπολιτικού Ιατρείου Ελληνικού για να παραλάβει τα ιατρικά μηχανήματα και τα φάρμακα, δωρεά από την Kalliopi Brandstäter, την πρόεδρο του Ελληνογερμανικού Συλλόγου Förder- und Freundeskreis Elliniko e.V. από το Αμβούργο της Γερμανίας. Από τότε παρακολουθώ την πορεία του.
Το ερχόμενο Σάββατο, στις 10 Ιουνίου, στις 9 το βράδυ, ο Γιώργος Βήχας έρχεται με την άλλη άγνωστη του ιδιότητα στο πλατύ κοινό. Του θεατρικού συγγραφέα αλλά και του ηθοποιού. Στον Καπνικό Σταθμό, στον χώρο όπου στεγάζεται και δραστηριοποιείται η Εθελοντική Ομάδα Δράσης, θα φιλοξενηθεί η θεατρική ομάδα του Μητροπολιτικού Ιατρείου Ελληνικού.
Μια παιδική θεατρική παράσταση «Η μελωδία που έκανε τα αστέρια να μιλήσουν» που έγραψε και παίζει ο ίδιος-και θα απολαύσουν οι μικροί και μεγάλοι φίλοι της πόλης. Με ευκαιρία λοιπόν αυτής της παράστασης μίλησα μαζί του για πολλά και ενδιαφέροντα για όλες τις ιδιότητες του…
Συνέντευξη στη Μάγδα Παπαδημητρίου-Σαμοθράκη
Ευχαριστώ που μου παραχωρείτε την συνέντευξη για το e-pieria. Αν και γνωριζόμαστε χρόνια μέσα από τον εθελοντισμό, δεν γνώριζα την καλλιτεχνική σας πλευρά. Πιστεύω και πολλοί ακόμη συμπολίτες μας. Πότε ξεκίνησε το ταξίδι της θεατρικής συγγραφής ;
Ξεκίνησα να γράφω όταν η μεγάλη μου κόρη ήταν 4 ετών (τώρα είναι 20), και είχε μια ίωση. Προσπάθησα να της εξηγήσω σαν γιατρός τι είναι ίωση χωρίς επιτυχία. Τότε έγραψα το πρώτο παραμύθι ''Ο Ιάσωνας και ο Ιός'' και όταν της το διάβασα αμέσως κατάλαβε τι σημαίνει ίωση. Και εγώ τότε κατάλαβα όχι μόνο έναν διαφορετικό τρόπο επικοινωνίας με τα παιδιά, αλλά και έναν διαφορετικό τρόπο δικής μου έκφρασης.
Γιατρός, εθελοντής, θεατρικός συγγραφέας, ηθοποιός αλλά και αθλητής..Σίγουρα το 24ωρο δεν αρκεί . Τελικά ο άνθρωπος Γιώργος Βήχας πότε ξεκουράζεται;
Η αλήθεια είναι πως τα τελευταία 6 χρόνια δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια ξεκούρασης. Ευτυχώς όμως όλες αυτές οι δραστηριότητες με αναζωογονούν και μου δίνουν πολύ μεγάλη δύναμη.
Όταν δημιουργήθηκε το Μητροπολιτικό Ιατρείο Ελληνικού για να καλύψει τα μεγάλα κενά στην υγεία, πιστεύατε ότι θα κρατήσει τόσα χρόνια και θα έχει τόσο αλματώδη επισκεψιμότητα; Πού πάμε τελικά;
Όχι. Δεν μπορούσα τότε να φανταστώ πώς θα κρατούσε τόσα πολλά χρόνια αυτή η κατάσταση. Δυστυχώς όχι μόνο κρατάει ακόμη, το χειρότερο είναι πως δυστυχώς θα βιώσουμε για πολλά χρόνια ακόμη αυτή την απάνθρωπη εξαθλίωση.
Τι είναι για τον άνθρωπο Γιώργο Βήχα το Μητροπολιτικό Ιατρείο Ελληνικού;
Το ΜΚΙΕ είναι ένας αυτοδιαχειριζόμενος χώρος Αλληλεγγύης και Αντίστασης, ένας χώρος Ελπίδας αλλά και Αγώνα.
Τελικά η οικονομική κρίση είναι αποτέλεσμα κρίσης αξιών και ιδανικών; Υπάρχει ελπίδα για το χτίσιμο μιας ιδανικής κοινωνίας που θα παραδώσουμε στην νέα γενιά;
Ναι είναι μια κρίση αξιών και ιδανικών. Μία κρίση που εκτός από την σκοτεινή της πλευρά, όλα αυτά που καθημερινά βιώνουν οι πολίτες ως επιπτώσεις, υπάρχει και η φωτεινή πλευρά. Μία ξεχασμένη Αξία, η Αξία της Αλληλεγγύης που αναδεικνύεται τα τελευταία χρόνια με έναν τρόπο εντυπωσιακό, απλώνεται σαν ένα τεράστιο δίκτυ σε όλη τη χώρα, επουλώνει πληγές όχι μόνο σωματικές αλλά κυρίως ψυχικές. Πιστεύω πως έχουμε ήδη αρχίσει να χτίζουμε την νέα κοινωνία με βασικό υλικό την Αλληλεγγύη, ακόμη είναι πολύ νωρίς για να φανεί, αλλά το χτίσιμο έχει ξεκινήσει.
Μπορεί η δύναμη της Τέχνης, με οποιαδήποτε μορφή της να μας βγάλει από το τέλμα ή είναι δύσκολο πλέον να ελπίζουμε στην δύναμη της;
Κατά την γνώμη μου αυτός είναι ο ρόλος και η δύναμη της Τέχνης. Η Μουσική, το Θέατρο, η Λογοτεχνία κτλ σε όλες τις δύσκολες ιστορικές περιόδους ενέπνευσαν, ανακούφισαν, γέννησαν την Ελπίδα και πυροδότησαν το ξεκίνημα Αντίστασης και Αγώνα. Τόσο σε προσωπικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο.
Η θεατρική συγγραφή είναι αυτή που σας ξεκουράζει από όσα βλέπετε κάθε μέρα στα απογοητευμένα πρόσωπα των ασθενών ή τη χρησιμοποιείτε ως μέσο να περάσετε τα μηνύματα σας στον πολίτη;
Συμβαίνουν και τα δύο. Γράφοντας παίρνω δύναμη για να αντιμετωπίσω την καθημερινή δυστυχία που αντικρίζω, και με την «Μελωδία που έκανε τα αστέρια να μιλήσουν» επειδή αναφέρεται στην κατάσταση που ζούμε, ένιωθα επιπλέον και μια μεγάλη ψυχική ανάταση, μια εκτόνωση, γιατί μπορούσα να εκφράσω όλο αυτό που είχε συσσωρευτεί μέσα μου. Ταυτόχρονα ήθελα να ''μιλήσω'' στα παιδιά (αλλά και στους μεγάλους) και να τους περιγράψω αυτό που ζούμε με όλη την αλήθεια αλλά με έναν τρόπο αισιόδοξο. Ήταν ένα εγχείρημα δύσκολο, αλλά ταυτόχρονα ήταν και πολύ ωραίο.
Ποιο είναι το μήνυμα της θεατρικής παράστασης «Η μελωδία που έκανε τα αστέρια να μιλήσουν». που θα δουν οι θεατρόφιλοι της Κατερίνης;
Το πρώτο μήνυμα είναι η απομυθοποίηση του ''κακού''. Όταν μια δύσκολη κατάσταση την αντιμετωπίζουμε ''θεωρητικά'' και από απόσταση μας φαίνεται τεράστια και ανίκητη. Όταν όμως αρχίζουμε την αναμέτρηση μαζί της, την δούμε από κοντά, παίρνει το ύψος το δικό μας, καταλαβαίνουμε πως δεν είναι ανίκητο το κακό αρκεί να αγωνιστούμε. Και αυτό είναι το δεύτερο μήνυμα. Ο Αγώνας! Όταν αγωνιζόμαστε μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα. Αρκεί να μην φοβόμαστε. Και αυτό είναι το τέταρτο μήνυμα. Να νικήσουμε τον φόβο που επίτηδες μας επιβάλουν.
Το κυρίαρχο όμως μήνυμα είναι πως η Αλληλεγγύη είναι το μεγαλύτερο μας όπλο σε αυτόν τον αγώνα.
«Μη ζήσεις την ζωή σου παρέα με τον φόβο!» Οι νεοέλληνες μπορούμε να τον νικήσουμε ή κάποιοι μας βάζουν φρένο γιατί έτσι βολεύει τους όποιους εξουσιαστές από την αρχή του κόσμου;
Φόβος και ενοχές. Αυτά τα δύο αρνητικά συναισθήματα καλλιεργούν συστηματικά και ύπουλα οι εξουσιαστές για να μας κρατούν με σκυμμένο το κεφάλι. Η ιστορία μας όμως πολλές φορές μας έχει δείξει πως μπορούμε να νικήσουμε και τον φόβο αλλά και το ''κακό''. Και θα νικήσουμε.
Βλέπουμε τους πολίτες με σκυφτό κεφάλι να παραμιλούν στο δρόμο, να κλείνονται στον εαυτό τους σαν να έχουν την κύρια ευθύνη για ότι γίνεται. Θα περιμέναμε σε μια τέτοια συγκυρία να γίνουν όλοι μια γροθιά, να βγουν στους δρόμους και να βροντοφωνάξουν ένα ηχηρό «Φτάνει, μέχρι εδώ». Προσωπικά πιστεύω ότι όσο μερίδιο ευθύνης έχουμε οι πολίτες για εδώ που φτάσαμε τόσο μερίδιο ευθύνης μας αναλογεί για να αγωνιστούμε και να μην παραδώσουμε μια διαλυμένη χώρα στην επόμενη γενιά . Εσείς τι θα λέγατε σ’ αυτούς τους πολίτες;
Οι πολίτες στα πρώτα χρόνια της κρίσης βγήκαν κατά χιλιάδες στους δρόμους και στις πλατείες, σε δυναμικές διαδηλώσεις με άγριες συγκρούσεις με την αστυνομία ( ΜΑΤ). Ταυτόχρονα αυτοοργανώθηκαν σε δομές Αλληλεγγύης σε όλη τη χώρα, σε δομές που ταυτόχρονα ήταν και χώροι Αντίστασης. Ανέτρεψαν με εκλογές το προηγούμενο κομματικό καθεστώς ( ΠΑΣΟΚ-ΝΔ) και έφερε στην εξουσία την Αριστερά, όπως πίστευαν. Δυστυχώς προδόθηκαν. Προδοθήκαμε. Αυτή η προδοσία από την παρούσα κυβέρνηση γέννησε μέσα στην κοινωνία μια μεγάλη απογοήτευση, στα όρια της κατάθλιψης, μία παραίτηση. Πάγωσαν οι πολίτες και αυτή η προδοσία ακινητοποίησε την κοινωνία. Δυστυχώς αυτό το πάγωμα της κοινωνίας η κυβέρνηση το ερμηνεύει ως ανοχή. Μέγα λάθος! Πολύ σύντομα η κυβέρνηση θα καταλάβει την οργή της κοινωνίας. Αυτό που λέω στους πολίτες είναι πως ο αγώνας συνεχίζεται, τίποτα δεν έχει χαθεί, ήρθε η ώρα να σηκώσουμε και πάλι το κεφάλι. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι η ενότητα και το κοινό όραμα.
Κλείνοντας την κουβέντα μας θα ήθελα να σας ρωτήσω αν σκέφτεστε να δώσετε ως ομάδα παραστάσεις και σε άλλα μέρη της χώρας ή αν θα εκδώσετε τα θεατρικά σας έργα για να φτάσουν σε κάθε αναγνώστη…
Είναι ο δεύτερος χρόνος που ανεβάζουμε αυτό το έργο, η διάθεση όλης της ομάδας είναι να δώσουμε παραστάσεις όπου μας καλέσουν. Αυτή τη περίοδο κάνουμε πρόβες στο νέο παιδικό θεατρικό έργο που έγραψα '' Η επέτειος της άσπρης τρίχας''. Ελπίζω του χρόνου να το παρουσιάσουμε και αυτό στην Κατερίνη. Μέχρι στιγμής δεν έχω προσπαθήσει να τα εκδώσω. Θα ήθελα όμως και ελπίζω να βρω τον χρόνο και να το προσπαθήσω.
Να δούμε τελικά βλέποντας την παιδική αυτή παράσταση αν είμαστε έτοιμοι να απομυθοποιήσουμε το ''κακό', αν μπορούμε να αναμετρηθούμε μαζί του, αν μπορούμε να το νικήσουμε, αν μπορούμε να αγωνιστούμε, αν είμαστε έτοιμοι να μην το φοβόμαστε αλλά να μας φοβάται. Αν τέλος μπορούμε να είμαστε αλληλέγγυοι. Μπορεί μια παιδική παράσταση να μας δώσει απλόχερα όλα αυτά τα μηνύματα? Το ερχόμενο Σάββατο, στην αυλή του Καπνικού Σταθμού με μια σακούλα τρόφιμα… Η αλληλεγγύη έτσι εκφράζεται!