Ενότητα 1η: Εκ των έσω
Ποια παιδική σας ανάμνηση παραμένει ανεξίτηλη;
Ήμουν 10 χρονών και θυμάμαι τη βραδιά του Πολυτεχνείου ενώ στην ηλικία των 11 χρονών θυμάμαι που ήρθαν να πάρουν τον πατέρα μου ως αξιωματικό για το πραξικόπημα της Κύπρου. Δεν θα τα ξεχάσω ποτέ.
Και ως ενήλικη; Τι είναι αυτό που συχνά πυκνά ανασύρετε στη μνήμη σας και αποτελεί πάντα ένα καλό εφαλτήριο για το μέλλον;
Την συμμετοχή μου σε δράσεις της Εθελοντικής Ομάδας Δράσης Ν. Πιερίας.(Κοινωνικό παντοπωλείο, κίνημα Πατάτας, χαράτσια, και πολλές άλλες)
Εκλάμψεις, αναλαμπές; Συνήθως με ποιον τις μοιράζεστε;
Με τον σύντροφό μου στην ζωή Γιάννη Σαμοθράκη. Έμαθε να τα αντέχει όλα!
Ο άνθρωπος, ανέκαθεν, ως οντότητα ζει ανάμεσα σε πειρασμούς. Ασπίδες έχουμε;
Δεν θέλω ασπίδες, προτιμώ να τους χαίρομαι τους πειρασμούς όπως έρχονται.
Τι σας προσγειώνει απότομα;
Ασθένεια ή θάνατος συγγενικού προσώπου ή φίλου.
Δώστε μου ένα λόγο για ν’ αγαπήσει κανείς τη μέρα.
Η οικογένειά μου.
Σε ποια εποχή συναντάμε την αληθινή Μάγδα, όπου συμμετέχουν σε αυτό που ζει όλα τα μέρη του σώματος (σώμα, μυαλό, ψυχή);
Το καλοκαίρι.
Ποια είναι η ραχοκοκαλιά της ζωής;
«Σημασία έχει η ένταση. Όχι η διάρκεια. Μπορεί να φτάσεις στα εκατό και να μην έχεις ζήσει ούτε μια μέρα» όπως είπε η αγαπημένη συγγραφέας Αλκυόνη Παπαδάκη.
Ενότητα 2η: H τέχνη της γραφής
Από τα είδη του λόγου, ποιο σας συγκινεί/συναρπάζει περισσότερο;
Η Ποίηση κι όχι μόνο….
Υπάρχει λογοτεχνικός ήρωας του οποίου το γραφτό της μοίρας θα αλλάζατε;
Οι λογοτεχνικοί ήρωες επιλέγουν και οδηγούν τον συγγραφέα το πώς θέλουν να ζήσουν. Δεν θέλω να αλλάξω τη μοίρα τους.
Η γραφή απαιτεί πειθαρχία ή λειτουργεί αυτόματα;
Όταν γράφεις Ποίηση λειτουργεί αυτόματα, αυθόρμητα. Όταν όμως γράφεις ιστορικό μυθιστόρημα χρειάζεται πειθαρχία και έρευνα.
Επιλέγετε ένα καλοξυσμένο μολύβι ή μια καινούργια γραμματοσειρά ενός πολυμέσου, για να ζυμώσετε το χρόνο, τον τόπο, τους ήρωες ως πρώτη επαφή με τη σελίδα;
Όταν έρχεται η έμπνευση δεν υπάρχει χρόνος επιλογής για το πώς θα γραφεί. Ίσως αργότερα, στο «χτένισμα» το σκεφτώ.
Ας π(ι)ούμε μαζί έναν αγαπημένο σας στίχο/φράση/απόσπασμα από την εγχώρια ή παγκόσμια λογοτεχνία.
Τον στίχο του Δασκάλου μου και Ποιητή Γιάννη Κουτσοχέρα «Αν ορθώνονταν το κορμί αλυσιδωτοί κρίκοι δεν θα υπήρχαν» που με συνοδεύει από τα παιδικά μου χρόνια..
Ενότητα 3η: Μια φράση ασυμπλήρωτη
(Ένα μικρό λογοπαίγνιο με αφορμή τον τίτλο βιβλίου «Να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις» του Δρ. Φελίτσε Λεονάρντο Μπουσκάλια)
Να ζεις, να αγαπάς, να μαθαίνεις και να ελπίζεις πως… κάποτε οι πολίτες όλου του κόσμου θα είναι ελεύθεροι, χωρίς αλυσίδες.
Υ.Γ.: Οι ταινίες κρύβουν μέσα στη συντομία τους μεγαλειώδεις πανανθρώπινες αξίες. Υπάρχει κάποια την οποία, από πλευράς σεναρίου, μας παροτρύνετε να δούμε;
«Η Θυσία» του Ταρκόφσκι. Μια ταινία που την είδα πρόσφατα και θέλω να την ξαναδώ. Ο Ταρκόφσκι ζητάει να φέρει τον άνθρωπο πιο μέσα σ’ αυτόν τον ίδιο και ταυτόχρονα να τον ξαναβάλει μέσα στο μυστήριο της ζωής, να μην τον αφήσει έρμαιο της παγκόσμιας εξέλιξης που τον ισοπεδώνει και τον φτωχαίνει πνευματικά και υλικά.
Στο τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ο Χότζα καταλαμβάνει την εξουσία στην Αλβανία, κι αυτό είναι καταστροφικό για την ελληνική μειονότητα. Τα σύνορα κλείνουν, και στα χρόνια που ακολουθούν, οι εκτελέσεις, η εξορία και ο βασανισμός των Ελλήνων της Βόρειας Ηπείρου γίνονται καθημερινό φαινόμενο. Ένα ζευγάρι καταφέρνει να δραπετεύσει από την κόλαση. Βρίσκουν καταφύγιο στην Τήνο, όπου με σκληρή δουλειά καταφέρνουν να ορθοποδήσουν. Ο γιος τους ερωτεύεται την Αντιγόνη, κόρη μιας παλιάς αρχόντισσας του νησιού, αλλά ο ρατσισμός θα σταθεί εμπόδιο στη σχέση τους. Θα καταφέρει άραγε η αγάπη να ξεπεράσει τις δυσκολίες; Ένα βιβλίο για την κοινωνική ανισότητα, τις λησμονημένες πατρίδες και τους μετανάστες αυτού του κόσμου.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.booktourmagazine.com/news/gnoriste-ti-magda-papadimitrioy/