«Το χαμόγελο του δράκου», της Αλκυόνης Παπαδάκη, στην Κατερίνη

 

«Τον πόνο πρέπει να τον σπέρνουμε στον αέρα. Γιατί αλλιώς πιάνει ρίζες στην ψυχή μας».
«Ξεκίνα. Πάρε φόρα και ξεκίνα. Μην αφήνεις τα φτερά σου να τσαλακώνονται. Ο ουρανός είναι δικός σου. Όλα τ’ αστέρια περιμένουν ένα νεύμα σου για να στολίσουν τ’ όνειρό σου…».

Πώς να μη χαρακτηρίσεις «ανεπανάληπτη» τη βραδιά της 8ης Νοεμβρίου όταν ο  κόσμος γεμίζει ασφυκτικά την κάθε γωνιά του βιβλιοπωλείου Νέστωρ; Η αιτία; Η παρουσίαση του νέου μυθιστορήματος της αγαπημένης συγγραφέως Αλκυόνης Παπαδάκη από τις εκδόσεις Διόπτρα για πρώτη φορά. Οι αναγνώστες, σταθεροί φίλοι της γραφής της εδώ και χρόνια, κατέφθαναν για να την ακούσουν, να της δείξουν το θαυμασμό, την εκτίμηση και την αγάπη τους από πολύ νωρίς.

 

Η Δέσποινα Νέστωρα, η ιδιοκτήτρια του βιβλιοπωλείου, καλωσόρισε και ευχαρίστησε τη συγγραφέα που τίμησε το βιβλιοπωλείο αλλά και  που έκανε την αρχή των εκδηλώσεων για το φετινό χειμώνα. Ευχαρίστησε επίσης, που αμέσως προθυμοποιήθηκαν να συμμετάσχουν στο πάνελ και να μιλήσουν τη φιλόλογο Καλλιρόη Πόδα, που η  εισήγηση της, γραμμένη περισσότερο από καρδιάς, όπως είπαν και οι περισσότεροι αναγνώστες στο τέλος της βραδιάς, και την ηθοποιό Νέλυ Δελή που ανέγνωσε θεατρικά και συγκινητικά τα αποσπάσματα του βιβλίου της, πείθοντας  τον κάθε αναγνώστη να το κρατά στα χέρια του. Ακόμη και τους φίλους αναγνώστες που χρόνια τώρα στηρίζουν με την παρουσία τους τις εκδηλώσεις.

Η αλήθεια είναι πώς μόνο όταν αγαπάς τη συγγραφέα και τη γραφή της, μπορείς να μιλήσεις τόσο όμορφα, συγκινητικά και αληθινά  για ένα βιβλίο. Και η Καλλιρόη Πόδα το κατάφερε πολύ καλά προσφέροντας τα πιο όμορφα συναισθήματα της σε μια γυναίκα που αξίζει την αγάπη όλων.

 

Αφού λοιπόν, η Καλιρρόη Πόδα πήρε το λόγο, ευχαρίστησε τους οικοδεσπότες του βιβλιοπωλείου «Νέστωρ» που χρόνια τώρα συνεισφέρουν στο πολιτιστικό «γίγνεσθαι» του τόπου μας, για τη πρόταση τους να παρουσιάσει εκείνη το βιβλίο μιας τόσο αξιόλογης και αγαπημένης συγγραφέως, την κυρία Αλκυόνη Παπαδάκη. Η ίδια είπε μεταξύ άλλων: « Μέσα από τα βιβλία της και τον άκρως ρεαλιστικό μα συνάμα λυρικό τρόπο γραφής της, έχει καταφέρει να μας ταξιδέψει, να μας συγκινήσει και να μας διδάξει μέσω των ηρώων της, των πράξεων τους και του χαρακτήρα τους. Ήρωες της είναι άνθρωποι απλοί, καθημερινοί που και εμείς οι ίδιοι αναγνώστες νιώθουμε πως τους γνωρίζουμε, πως τους συναντήσαμε  κάπου στη ζωή μας. Και αυτό θαρρώ πως είναι ένα από τα συστατικά της επιτυχίας της. Πώς στα βιβλία της συναντάς στοιχεία της καθημερινότητας σου, λύσεις σε πολλά ερωτήματα της ζωής σου, σκέψεις και συμπεράσματα, που σε οδηγούν με σιγουριά στην απόλυτη ταύτιση σου με τη συγγραφέα, σε μια διδαχή και μια λύτρωση της ψυχής σου. Δικαίως θεωρώ της δόθηκε ο καλύτερος χαρακτηρισμός που διάβασα ως «το φιλαράκι του συγγραφέα» …Ο τρόπος γραφής της για ακόμη μια φορά εντυπωσιακός, λυρικός, ποιητικός μα και τόσο αυθεντικός. Απλός αλλά όχι απλοϊκός. Μέσα από τις αιχμηρές της λέξεις και τις ρεαλιστικές περιγραφές, τις εύστοχες παρομοιώσεις και μεταφορές ξετυλίγει τους  φόβους, τις αγωνίες, τους «δράκους» της ανθρώπινης ψυχής και τους ξορκίζει. Η προσωποποίηση της φύσης των πουλιών και των λουλουδιών, πέρα από τη μαγική νότα που χαρίζει στο κείμενο, αποτελεί και μια νουθεσία για τον αναγνώστη, μια συμβουλή της Αλκυόνης που θα τον συντροφεύσει για πάντα στη ζωή του. Πρόκειται για μια ιστορία με πολλά ζευγάρια αντιθέσεων, το καλό και το κακό, την ηθική και την ανηθικότητα, την αλήθεια με το ψέμα, την ανιδιοτελή αγάπη με την κερδοσκοπική αγάπη….. Έρωτες, προδοσίες και συνομωσίες κυριαρχούν στο έργο, με την αγάπη να διακυβεύεται συνεχώς ανάμεσα στους ήρωες, Ο φόβος επίσης και η αντιμετώπιση του αποτελεί κύριο θέμα του βιβλίου. Υμνεί την ανθρώπινη θέληση κάνοντας σαφές ότι ο άνθρωπος μπορεί να ξεπεράσει όλες τις δυσκολίες και τα εμπόδια της ζωής, αρκεί να έχει μέσα του ένα στόχο, ένα όραμα, ένα όνειρο. Γιατί όπως λέει και η συγγραφέας μέσα από τα λόγια του Βάϊου, «η ζωή αν δεν  έχει οδηγό ένα όνειρο είναι χαμένη, μια άχρηστη ζωή». Κλείνοντας θα ήθελα να πω πώς απαιτεί μεγάλο ταλέντο και μεγάλη μαγκιά (ας μου επιτραπεί η έκφραση) για μια συγγραφέα, να καταφέρνει τόσο αβίαστα να μιλάει στην ψυχή του αναγνώστη της, χωρίς μεγαλοστομίες και λογοτεχνικές φανφάρες, Κι αυτό μόνο η κυρία Αλκυόνη Παπαδάκη μπορεί να το καταφέρει, αφού αυτό που κάνει με μοναδική μαεστρία στα βιβλία της είναι μια ειλικρινή κατάθεση της ψυχής της».

Μετά την ηθοποιό Νέλυ Δελή που διάβασε ακόμη ένα απόσπασμα του βιβλίου και συγκίνησε τους αναγνώστες, πήρε τον λόγο η συγγραφέας που αφού ευχαρίστησε το βιβλιοπωλείο,  τις δυο κυρίες που μίλησαν για το έργο της και τους αναγνώστες που ήρθαν να την τιμήσουν, μίλησε για τους ήρωες της, ότι κάπου, κάποτε τους έχει συναντήσει, για τη καθημερινότητα της, για το ότι γράφει κατευθείαν  στο χαρτί για να έχει άμεση επαφή μαζί τους κι όχι στον υπολογιστή όπως κάνουν οι περισσότεροι. Ακόμη μίλησε για τα παιδικά της χρόνια, που σαν παιδί διάβασε όλα τα βιβλία του Καζαντζάκη με το φακό γιατί απαγορευόταν, ότι θέλει να μοιράζεται τη σκέψη της με τους άλλους ανθρώπους. Για τους φόβους, την ευθύνη, πως όλοι κρύβουμε ένα δράκο μέσα μας αλλά πρέπει να τον νικήσουμε και να τον κάνουμε να χαμογελάσει. Λέγοντας ότι τα έχει γράψει όλα στο βιβλίο και δεν έχει κάτι άλλο να πει, έδωσε το λόγο στους αναγνώστες που δεν σταματούσαν για αρκετή ώρα να τη ρωτούν και να τοποθετούνται. Όπως γιατί δεν γράφει παιδικό βιβλίο, ότι νιώθουν πώς τα όλα τα βιβλία γράφτηκαν για εκείνους, για τον δράκο και τους φόβους που κουβαλά ο καθένας μέσα του…

Στο τέλος της παρουσίασης όλοι σχεδόν οι αναγνώστες ήθελαν να μιλήσουν μαζί της, να πάρουν την υπογραφή της όχι μόνο για το νέο βιβλίο της αλλά και για προηγούμενα της και να φωτογραφηθούν. Το ευχάριστο και το παρήγορο ήταν πως υπήρχαν πολλά νέα παιδιά που της εξέφρασαν την αγάπη τους.

Καλοτάξιδο ας είναι «Το χαμόγελο του δράκου» και καλό αναγνωστικό χειμώνα για το βιβλιοπωλείο Νέστωρ.

Δημοσιεύθηκε στο bookia