Η Κατερινιώτισα συγγραφέας Κατερίνα Χλωροκώστα παρουσίασε το δεύτερο βιβλίο της «Χάρτινος κύκνος» από τις εκδόσεις Γαβριηλίδη, στο γεμάτο από αναγνώστες πατάρι του βιβλιοπωλείου Νέστωρ. Το πρώτο της βιβλίο είναι «Μικρό Λευκό Κοχύλι» από τις ίδιες εκδόσεις. Η Δέσποινα Νέστωρα, ιδιοκτήτρια του βιβλιοπωλείου καλωσόρισε τη συγγραφέα, τις φίλες που μίλησαν γι αυτή και το έργο της καθώς και τους αναγνώστες που στηρίζουν τις εκδηλώσεις του.
Όταν ακουμπάμε το σώμα ενός ανθρώπου κάτω από το δέρμα ακουμπάμε την ψυχή του. Την ακουμπάμε με το δικό μας δέρμα μα και με τη δική μας ψυχή, που ζει κάτω από το δέρμα μας. Οι άνθρωποι δεν θέλουν να τους αγγίζεις δίχως λόγο. Είναι το σώμα τους και η ψυχή τους. Όμως αυτοί εδώ οι άνθρωποι είναι αβοήθητοι, δεν έχουν τη δύναμη να ορίσουν ποιος τους ακουμπά. Αυτοί εδώ οι άνθρωποι είναι στα χέρια μας. Και τα χέρια μας θα πρέπει να μάθουν να αγγίζουν με σεβασμό. Τα χέρια μας δεν εισβάλλουν. Δεν είναι εργαλείο. Είναι φτερό… Ναι; Φτερό, καταλαβαίνεις;
Η συγγραφέας, ραδιοφωνική παραγωγός και παιδική φίλη της συγγραφέως, Δομινίκη Καράντζιου, είπε μεταξύ άλλων: “H Κατερίνα σχετίστηκε με πολλά άτομα από τη δουλειά της μέσα από ψυχιατρεία, οίκους ευγηρίας, εξαρτημένα άτομα που κουβαλούν τον ψυχικό πόνο, που η ζωή έκανε άλλα σχέδια γι αυτούς. Όλους αυτούς τους ιδιαίτερους ανθρώπους η Κατερίνα τους έκανε ήρωες μέσα στο μυαλό της που τιτίβιζαν ολόγυρά της (έκφραση της συγγραφέα) και έγραψε αυτό το πολύ δυνατό και ευαίσθητο βιβλίο. Η γραφή της Κατερίνας δεν είναι επιτηδευμένη, επίπλαστη, υπερβολική και παραφορτωμένη. Είναι αληθινή, ανθρώπινη, φωτεινή. Δεν υπάρχει μυθοπλασία μέσα σ’ αυτό. Οι ήρωες είναι αληθινοί, τραγικοί από μόνοι τους. Η Κατερίνα στέκεται με την ίδια στάση σε κάθε της ήρωα. Εξεγείρεται για την αδικία της πραγματικότητάς του, στέκεται δίπλα του, αγγίζει την ψυχή του, όπως οδηγεί και τον ίδιο τον αναγνώστη να κάνει διαβάζοντάς το. Ανάμεσα σε κάθε διήγημα ο αναγνώστης νιώθει την ανάγκη να αφουγκραστεί, να ανασάνει, συμπονά, συμπάσχει».
Το λόγο πήρε η Μπέτυ Ποικιλίδου, καθηγήτρια αγγλικής φιλολογίας αφού ευχαρίστησε για τη τιμή και την επιλογή του προσώπου της να μιλήσει για το βιβλίο είπε, «Το βιβλίο αυτό δεν είναι βιβλίο παραλίας ούτε μπορείς να το διαβάσεις σε δημόσιο χώρο εκτός αν δεν σε νοιάζει αν σε βλέπουν οι γύρω σου να δακρύζεις. Ο «Χάρτινος κύκνος» είναι η φωνή των ανθρώπων που βρίσκονται στο περιθώριο της ζωής. Μας χαρίζει ένα ζευγάρι καινούρια μάτια για να τους δούμε κι ένα ζευγάρι καινούρια αυτιά για να μπορέσουμε να τους ακούσουμε. Μέσα από τις σελίδες του αφουγκραζόμαστε τη χαρά, την άδολη αγάπη, τη παιδική αθωότητα, το πόνο και την ελπίδα των πρωταγωνιστών. Η Κατερίνα δεν τους κοίταξε μόνο αλλά τους είδε πραγματικά. Πίσω από τα χλωμά γερασμένα πρόσωπα, πίσω από ουλές και τατουάζ, ενώ τους πήρε γκρίζους και άχρωμους, τους χρωμάτισε με το χρώμα της αγάπης».
Η συγγραφέας αφού ευχαρίστησε το βιβλιοπωλείο, τους αναγνώστες που τη τίμησαν και τους γονείς της που παραβρίσκονταν για τη στήριξη που έχει μέχρι σήμερα, είπε, «Η αποδόμηση του ανθρώπινου σώματος δημιουργεί φόβο και άγχος στους ανθρώπους που το βιώνουν μα και στους ανθρώπους που είναι μάρτυρες αυτής της σκληρής νέας πραγματικότητας κάποιου που αγαπούν. «Η αποδόμηση του σώματος είναι σκληρή, καθώς παρατηρούμε ένα πλάσμα που αγαπάμε να φθίνει μπροστά μας, να αλλάζει η εικόνα του, η ζωή του κάποιες φορές να χάνεται ακόμη και το άλλοτε ολοζώντανο πνεύμα του κι όμως παρόλο που όλα πια είναι διαφορετικά εμείς ξέρουμε, νιώθουμε πως το πλάσμα αυτό έχει ανάγκες και συναισθήματα και σε αυτό το σώμα που αλλάζει, ακόμη και στο πνεύμα που χάνεται δεν παύει να κατοικεί μια ψυχή που αγαπά και νιώθει… Τελικά, είναι απίστευτα σκληρό το να νιώθουμε πως χάνουμε κάποιον που αγαπάμε ενώ είναι ακόμη εδώ. Κι ίσως δεν πρέπει να ξεχνάμε πως το σώμα είναι το εργαλείο. Το σώμα είναι το σπίτι που μέσα κατοικεί η ψυχή μας… «Το σώμα είναι η δοκιμασία μας…».
Στο τέλος της παρουσίασης φωτογραφήθηκε, απάντησε σε απορίες, δέχθηκε τις ευχές και υπέγραψε τα βιβλία της. Καλοτάξιδο να είναι!