Το απόγευμα της 28ης Απριλίου, στο βιβλιοπωλείο Νέστωρ, στην Κατερίνη παρουσιάστηκε το βιβλίο της συμπατριώτισσας μας Μαρίας Τσακίρη, «Ιφιγένεια», από τις εκδόσεις Ψυχογιός. Κατάμεστο το βιβλιοπωλείο με πολλούς όρθιους μα κι έξω από αυτό προκειμένου να παρακολουθήσουν και να ακούσουν με αμείωτο ενδιαφέρον τους συντελεστές του πάνελ οι οποίοι ξεδίπλωσαν όλο το δράμα της «Ιφιγένειας». Μια αληθινή ιστορία αφού η Ιφιγένεια είναι υπαρκτό πρόσωπο. Της Ιφιγένειας που μπορεί να είναι το κορίτσι της διπλανής πόρτας.
Ο Νίκος Νέστωρ, εκ των ιδιοκτητών του βιβλιοπωλείου καλωσόρισε το αναγνωστικό κοινό και αφού σύστησε τους ομιλητές, έδωσε το λόγο για να αρχίσει να ξετυλίγεται το αληθινό δράμα της πρωταγωνίστριας. Ο ψυχίατρος -ψυχοθεραπευτής Χρήστος Κακουλίδης ο οποίος είναι και προσωπικός γιατρός της Ιφιγένειας, η δικηγόρος Χαρούλα Παντούλη, που η βοήθεια του στο βιβλίο είναι ουσιαστική, ο Ηλίας Τσολακίδης ιδρυτικό μέλος της Εθελοντικής Ομάδας Δράσης Νομού Πιερίας και τεχνικός διευθυντής του Ευρωπαϊκού Κολλεγίου Αθλητικών Επιστημών και φυσικά η συγγραφέας και η δημοσιογράφος-ιστορική ερευνήτρια Νατάσα Μποζίνη που συντόνισε την εκδήλωση και με το δικό της ξεχωριστό τρόπο κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον του κοινού.
Τον λόγο πήρε η ίδια η συγγραφέας η οποία ήταν συγκινημένη για την αγάπη που της έδειξε έμπρακτα το αναγνωστικό κοινό και μετέφερε τους χαιρετισμούς της Ιφιγένειας που ελπίζει ότι αυτό το βιβλίο θα είναι η αφορμή για να κλείσει ο κύκλος της σιωπής και να αρχίσουν να ανοίγουν στόματα. Άλλωστε η σιωπή είναι συνενοχή και οφείλουμε ως κοινωνία να σταματήσουμε να συναινούμε. Είπε ακόμη ότι το βιβλίο μπορεί να είναι σκληρό αλλά πώς να μην είναι αφού περνά μέσα από τις σελίδες τους όλη η φρίκη των παιδικών της χρόνων της ηρωίδας.
Τον λόγο πήρε ο ψυχίατρος Χρήστος Κακουλίδης ο οποίος έδωσε τη δική του άποψη για το βιβλίο μα και για Ιφιγένεια. Είπε μεταξύ άλλων: «…Πριν βγάλετε την ετυμηγορία σας για το αν η Ιφιγένεια είναι ένοχη για την τροπή που πήρε η ζωή της, σκεφτείτε μήπως στην ιστορία της κάτι χάθηκε»…. Δεν θα συμφωνήσω με αυτό το σχόλιο… Δεν θεωρώ πώς δικαιούται ο οποιοσδήποτε να βγάλει κάποια ετυμηγορία… και ξεκινώ με αυτό, μιας και θεωρώ πως είναι ένα επίσης σημαντικό θέμα το οποίο συναντάται παντού μέσα σε αυτό το βιβλίο, ακόμη και αν αυτό το θέμα βρίσκεται σε δεύτερο πλάνο μιας και προεξάρχει η σκληρή ιστορία της σεξουαλικής κακοποίησης και τα ναρκωτικά. Κατά τη διάρκεια της συγκεκριμένης ιστορίας, η κοινωνία για μία ακόμη φορά δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων. Και ίσως οι κανιβαλικές τάσεις των εκάστοτε κοινωνιών να είναι το πραγματικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει αυτός ο κόσμος. Αν έχει κάποιος τη δυνατότητα να παρατηρεί τα πράγματα από μία διαφορετική οπτική γωνία ίσως διακρίνει μία μορφή τρέλας στην τάση των κοινωνιών να κρίνουν, να κριτικάρουν, να δημιουργούν ενόχους, να καταστρέφουν γενικώς. Κατανοώ πως είναι πολύ σημαντικό το θέμα της σεξουαλικής κακοποίησης, ειδικά στη συγκεκριμένη ιστορία όπου η κακοποίηση αυτή προήλθε από τον ίδιο τον πατέρα, μα θεωρώ πως είναι μία ευκαιρία όλοι να προβληματιστούμε για το ρόλο μας σε αυτό που ονομάζεται κοινωνία, καθώς η ελληνική κοινωνία και βέβαια η ελληνική οικογένεια που είναι μέρος αυτής της κοινωνίας, θεωρώ πως είναι αρκετά ανώριμη για να ανταποκριθεί στο σημαντικό της ρόλο. Και ίσως αν δεν ξεκινήσουμε τη συζήτηση αυτή από τις βαθύτερες αιτίες των όσων συμβαίνουν αλλά αντίθετα ξεκινήσουμε από το τελικό αποτέλεσμα των βαθύτερων αιτιών, ίσως απόψε χάσουμε μία ευκαιρία. Ίσως διαβάζοντας αυτό το βιβλίο χάσουμε μία ευκαιρία. Ίσως χάσουμε την ευκαιρία να κατανοήσουμε τη θέση μας στην κοινωνία και τη δυνατότητά μας να αλλάξουμε τον τρόπο με τον οποίον γίνονται τα πράγματα. Αν ήρθαμε εδώ απόψε με διάθεση να συμπονέσουμε, να κρίνουμε, να αποδεχτούμε ή να απορρίψουμε, ίσως ξεκινούμε από λάθος βάση και ίσως ήδη έχουμε χάσει την ευκαιρία στην οποία αναφερόμουν………… Ας είναι λοιπόν απόψε μία ευκαιρία να ξεφύγουμε από τα γνωστά πλαίσια μέσα στα οποία και εμείς μεγαλώσαμε και ας αναρωτηθούμε με ποιον τρόπο και εμείς, ως μέλη μιας κοινωνίας, συμβάλλουμε ώστε άσχημες και δύσκολες ιστορίες να συμβαίνουν γύρω μας. Πολλά ερωτήματα μπορεί να προκύψουν στον αναγνώστη κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης αυτού του βιβλίου. Μα και τελικά αυτός είναι ο ρόλος ενός βιβλίου. Να θέτει ερωτήματα. Να προβληματίζει. Άλλος αναγνώστης μπορεί να επικεντρώθηκε στη σκληρή γλώσσα που χρησιμοποιήθηκε σε κάποια σημεία του βιβλίου, άλλος να προβληματίστηκε για το πόσο χυδαία φέρθηκε η κοινωνία στην Ιφιγένεια, άλλος να εξυψώνει και να ηρωοποιεί την Ιφιγένεια, άλλος βαθύτερα να την καταδικάζει και γενικά ο καθένας να περνά αυτό το βιβλίο μέσα από τα προσωπικά του φίλτρα όπως γίνεται και με το κάθε τι…».
Το λόγο πήρε συνέχεια η νομικός Χαρούλα Παντούλη, η οποία αφού είπε το τι συνέβαινε εκείνα τα χρόνια στο δίκαιο για τα παιδιά-θύματα του βιασμού και της σεξουαλικής κακοποίησης όπου οι θύτες δικαζόταν με πολύ χαμηλές ποινές και μόλις το 2006 μετατράπηκε σε κάθειρξη, κι αυτό ανάλογα με την ηλικία του θύματος , ανέφερε ότι δέχτηκε να μιλήσει για το βιβλίο αφού άκουσε την Ιφιγένεια σε μια τηλεοπτική εκπομπή και τη θαύμασε για το σθένος, την ωριμότητα κι ότι πρέπει για χατίρι της να ακουστεί και η δική της φωνή στην παρουσίαση αυτού του βιβλίου. Ότι πρέπει να σπάσει η σιωπή και να βγούμε μπροστά να καταγγείλουμε όλα αυτά που συμβαίνουν δίπλα μας. Τα στατιστικά στοιχεία που έχουν καταγγελθεί στην αστυνομία για βιασμούς και κακοποιήσεις ανήλικων παιδιών από τους παΤεράδες τους ήταν αποκαλυπτικά μα πιο πολύ αυτά που σόκαραν το αναγνωστικό κοινό ήταν αυτά που δεν έχουν καταγγελθεί ακόμη.
Η Νατάσα Μποζίνη αφού διάβασε αποσπάσματα του βιβλίου και αποκάλυψε μερικές φρικιαστικές σκηνές του βιβλίου είπε πώς και ο κοινωνικός περίγυρος μα και η μάνα που γνωρίζει μα δεν καταγγέλλει, δεν έχει μικρότερο μερίδιο ευθύνης. Ακόμη μίλησε για την τρίχρονη έρευνα της συγγραφέως σε αρχεία εφημερίδων και δικαστικών αποφάσεων ώστε για κάθε πληροφορία που έπαιρνε από την Ιφιγένεια να είναι πλήρως εξακριβωμένη. Χαρακτηριστικά είπε ότι «ενώ είχαν υπογραφεί τα συμβόλαια με τις εκδόσεις έτρεχε ακόμη σε αρχεία θέλοντας να ισχυροποιήσει την έρευνα και να μη βρει κάποιος αναγνώστης ένα μεμπτό σημείο.
Μια πόρνη ήσουν! Μια ανήθικη πόρνη που μου έκλεψε τον άντρα και κατέστρεψε τη ζωή μου και το σπίτι μου. Ένα μηδενικό είσαι!
Τελευταίος που πήρε τον λόγο ήταν ο Ηλίας Τσολακίδης, ο οποίος δεν μίλησε για το βιβλίο αλλά για την ίδια την συγγραφέα η οποία γεννήθηκε μέσα στον Καπνικό Σταθμό, πριν πάρει τον χώρο η Εθελοντική Ομάδα Δράσης Πιερίας. Σκάλισε τις μνήμες της ίδιας μα και όσων συγγενών ήρθαν να την συγχαρούν στο πρώτο της εκδοτικό βήμα, πώς έπαιζαν όταν ήταν παιδιά και σήκωναν όλη τη γειτονιά στο πόδι. Είπε χαρακτηριστικά: «Η Μαρία Τσακίρη γεννήθηκε στο σπίτι που αργότερα εγκαταστάθηκε το Κοινωνικό Ιατρείο. Γεννήθηκε στον χώρο όπου η ομάδα δέχτηκε πάρα πολλούς πολίτες που χρειάστηκαν την ιατρική και ψυχολογική βοήθεια της. «Οφείλουμε» λοιπόν ως πολίτες να κάνουμε μια νέα δράση. Για τα κακοποιημένα παιδιά της Πιερίας. «Γραμμή SOS”. Με την παρέμβαση του εισαγγελέα να μπορέσουν να ανοίξουμε στόματα. Να συγκεντρωθούν όσα άτομα ενδιαφέρονται που έχουν όρεξη για να βοηθήσουν να σπάσει η σιωπή. Όσοι δεν γνωρίζουν τις δράσεις της Ομάδας μπορούν να «επισκεφτούν» τον ιστότοπο «Ο τόπος μου».
Στο τέλος της παρουσίασης η συγγραφέας υπέγραψε το βιβλίο της και μίλησε με όλους τους φίλους που ήρθαν να την γνωρίσουν μα και να την συγχαρούν.
Το μήνυμα; Κάθε άνθρωπος μπορεί να βρει δύναμη, να ατσαλώσει και να αντέξει. Αρκεί να το θέλει.
Δημοσιεύθηκε στο bookia