Γράφει η Μάγδα Παπαδημητρίου-Σαμοθράκη
Ό,τι και να γίνει
ό, τι και να λάχει
κούντου λούνα βίνι
τραγουδάν οι βλάχοι.
Φίλοι στην ειρήνη
σύντροφοι στη μάχη
κούντου λούνα βίνι
τραγουδάν οι βλάχοι.
(Νίκος Γκάτσος και Μάνος Χατζιδάκις)
Το αναγνωστικό κοινό της πόλης, οι φίλοι και οι συγχωριανοί της Γλυκερίας Γκρέκου γέμισαν το βράδυ της Παρασκευής 8 Απριλίου το βιβλιοπωλείο Νέστωρ. Ο Νίκος Νέστωρ καλωσόρισε το κοινό στο χώρο του βιβλιοπωλείου μα και τους μουσικούς, τους εκλεκτούς παρουσιαστές του πάνελ που ο καθένας έδωσε τη δική του ξεχωριστή πινελιά ώστε να τη θυμόμαστε όλοι μας ως ακόμη μια αξέχαστη βραδιά σαν αυτές που μας έχει συνηθίσει η αγαπημένη «δική» μας συγγραφέας Γλυκερία Γκρέκου.
Οι μουσικοί, φίλοι και συγχωριανοί της συγγραφέως, Γιάννης Γαζέτης, Γιώργος Μαρώσης, Κώστας Σιδηρόπουλος που έπαιξε και τραγούδησε μα και η Γεωργία Ζάρρα που τους συνόδευσε με την υπέροχη φωνή της ήταν το πιο όμορφο ξεκίνημα για το ταξίδι στο φεγγάρι… Αυτό που άρεσε περισσότερο στο κοινό μα και σιγοτραγούδησε μαζί τους-όσοι γνώριζαν τη βλάχικη γλώσσα- ήταν ένα βλάχικο ερωτικό τραγούδι που μάλιστα ζητήθηκε να ακουστεί δυο φορές. Λέγεται fiata msute που σημαίνει κορίτσι ωραίο...όμορφο. Στο πάνελ της παρουσίασης κάθισαν η φιλόλογος Γιώτα Παπαδοπούλου που διάβασε το βιογραφικό της συγγραφέως, ένα απόσπασμα του βιβλίου καθώς και συντόνισε την παρουσίαση. Ο Σταύρος Μόσχης, που φοιτά στη Σχολή Καλών Τεχνών, στο τμήμα Θεάτρου ΑΠΘ που με το θεατρικό του λόγο και την άψογη ανάγνωση του κειμένου συγκίνησε και χειροκροτήθηκε από το αναγνωστικό κοινό. Οι Πιεριείς θεατρόφιλοι τον έχουν παρακολουθήσει στις καταπληκτικές ερμηνείες του σε παραστάσεις στο θέατρο Μώ όπου συμμετέχει στο θεατρικό σχήμα. Η εκπαιδευτικός και συγγραφέας Χρυσούλα Λουλοπούλου, η οποία μίλησε από καρδιάς για το βιβλίο, χωρίς υπερβολές και κολακείες, αφού τα ίδια συναισθήματα μπορεί να νιώσει ο κάθε αναγνώστης.
Είπε μεταξύ άλλων: «Είναι ένα βιβλίο μάθημα που μιλά για λαογραφία, ιστορία γεωγραφία, έρωτα, αγώνα για επιβίωση, κοινωνική ανέλιξη, αγώνα για ελευθερία και ισότητα, ταξική πάλη, εσωτερική πάλη, ανακάλυψη του Εγώ, απόρριψη από γονιό, απωθημένα που μας κυνηγούν μια ζωή, αγάπη, προσφορά, θυσία, θάνατο και αναγέννηση, συνειδητοποίηση του γρήγορου περάσματος του χρόνου αλλά και ελπίδα και παρότρυνση για συνέχιση ζωής. Η Γλυκερία γνωρίζει καλά από ψυχολογία, από ανατομία ανθρώπινης ψυχής, από τα πάνω και τα κάτω της ζωής…. Μας παρασέρνει , σε ένα ταξίδι μαγικό που δεν θέλουμε να τελειώσει….. »
Ο συγγραφέας Βασίλης Μόσχης μας ταξίδεψε μέσα από τη γραφή της Γλυκερίας Γκρέκου σε ένα ταξίδι στο Λιβάδι, συγχωριανός και ο ίδιος με τα ίδια παιδικά βιώματα και μνήμες. «Η υπέροχη ζωή στο Λιβάδι, και στο κάθε Λιβάδι, την υπέροχη ζωή που δεν υπάρχει πια γιατί ακολουθήσαμε μια άλλη και ξαφνικά βρεθήκαμε όχι να αναρωτιόμαστε αλλά να κραυγάζουμε πότε ήρθε το φεγγάρι; Και όχι με θαυμαστικό αυτή τη φορά αλλά με ένα τεράστιο ερωτηματικό. Μέχρι το τελευταίο φεγγάρι… Ταξίδια του νου, ταξίδια της σκέψης, ταξίδια της καρδιάς, ταξίδια στην Αλεξάνδρεια, στην Αθήνα, στη Λάρισα, στο Κρούσοβο, στο Λιβάδι… Εκείνες τις στιγμές που όλη σου η ζωή, όλο το παρελθόν σου περνάει μπροστά από τα μάτια σου σαν κινηματογραφική ταινία και ξαναζείς για δεύτερη και τελευταία φορά ίσως, όλες σου τις στιγμές, πικρές και γλυκές, δυσάρεστες και χαρούμενες. Ζωντανεύουν μπροστά του στιγμές και γεγονότα που έχουν σημαδέψει τη ζωή του αλλά και τον ίδιο στην διαμόρφωση του χαρακτήρα του.»Και συνέχισε «Σας αφήνω να ανακαλύψετε μόνοι σας τις υπέροχες στιγμές από την καθημερινή ζωή του χωριού που τόσο γλαφυρά περιγράφει η Γλυκερία. Δεν θα ήθελα να χάσετε την ευχάριστη έκπληξη όταν θα το διαβάζετε. Υπάρχουν τόσες, αμέτρητες λεπτομέρειες αποτέλεσμα σίγουρα μεγάλης έρευνας που έχει κάνει. Και θα τις απολαύσετε γιατί η Γλυκερία έχει την ικανότητα να μας παίρνει από το χέρι και να μας πηγαίνει από το Κιόσκι στον Πλάτανο της πλατείας για να δροσιστούμε από το νερό της βρύσης. Και μετά γιατί όχι μια εκδρομή στην Αγία Τριάδα. Η ζωή στο Λιβάδι ακόμη και σήμερα αν και διαφορετικό είναι must όπως λέμε σήμερα στην ελληνική»
Η Γλυκερία Γκρέκου, συγκινημένη από τα λόγια που άκουσε από τους προλαλήσαντες, ευχαρίστησε το βιβλιοπωλείο που είναι γι’ αυτή μια μεγάλη αγκαλιά τόσα χρόνια για την ίδια και τα βιβλία της, το κοινό που τη τίμησε όπως πάντα, τους μουσικούς, τους συγχωριανούς της. Στο τέλος υπέγραψε τα αντίτυπα του βιβλίου της αφήνοντας σε όλους μας όμορφα αισθήματα.
Καλοτάξιδο Γλυκερία Γκρέκου και ας βλέπουμε το δικό σου φεγγάρι που θα έρχεται και θα ξαναέρχεται, να συνεχίζουμε να βλέπουμε τη ζωή μας μέσα από αυτό που θα προσπερνά μα δεν θα τη χάνουμε. Θα μας αφήνει το στίγμα της γιατί αλλιώς δεν θα μαθαίνουμε από αυτήν.
Δημοσιεύθηκε στο e-pieria.gr