Γράφει η Μάγδα Παπαδημητρίου Σαμοθράκη
Το «Invisible” είναι μια ιστορία εκδίκησης με την μορφή ενός υπαρξιακού αστυνομικού γουέστερν. Ένα αδρό αστικό γουέστερν πάνω στην άνιση μάχη ενός νεαρού εργάτη αντιμέτωπου με την αδικία.
Μια ταινία δυνατή , τίμια, γεμάτη ανθρωπιά , το κινούμενο έδαφος κάτω από τα πόδια μιας ολόκληρης κοινωνίας που ξαφνικά ανακαλύπτει ότι δεν υπάρχει τίποτε δεδομένο, Πόσο αόρατοι είμαστε; Πόσα ερήμην μας έχει προαποφασιστεί η θέση μας στον κόσμο;»
Δημήτρης Αθανίτης
σκηνοθέτης
Με δώδεκα διεθνή βραβεία στις αποσκευές του ήρθε ο σκηνοθέτης του «Invisible” Δημήτρης Αθανίτης στην πόλη μας προκειμένου να παραβρεθεί και να παρουσιάσει στο σινεφίλ κοινό, στα εγκαίνια των 2ων Κινηματογραφικών Αφιερωμάτων , την ταινία του.
Το κοινό καλωσόρισε ο Γιάννης Ευθυμιάδης , καλλιτεχνικός διευθυντής των 2ων Κινηματογραφικών Αφιερωμάτων ο οποίος αφού υπενθύμισε στο κοινό τις παράλληλες δράσεις των Αφιερωμάτων «Φωτογραφίζοντας την κρίση» για τους Πρόσφυγες στην γκαλερί Μάτι και τη «Ζωγραφίζοντας (σ)την Κρίση» με έργα εικαστικών καλλιτεχνών στην Αστική Σχολή που είναι σε εξέλιξη, μίλησε για την ταινία και τον σκηνοθέτη Δημήτρη Αθανίτη . Είπε για το βιογραφικό του, τις ταινίες και τα βραβεία που απέσπασε στα κινηματογραφικά φεστιβάλ. Έδωσε άμεσα τον λόγο στον σκηνοθέτη ο οποίος χάρηκε για την παρουσία του στην πόλη μας. «Είχα δώσει τον λόγο μου στον Γιάννη Ευθυμιάδη και δεν πήγα στο Δουβλίνο. Όμως θεωρήθηκε γούρικη η επιλογή μου γιατί απέσπασε η ταινία δυο διεθνή βραβεία.» Ενώ για τη ταινία του είπε μεταξύ άλλων ότι: «Δεν με αφορά ένα σινεμά με καλοκάγαθους ήρωες και στόχο τον εφησυχασμό. Η ταινία δεν μιλά μόνο για ένα πρόσωπο. Μιλά για ένα κόσμο ολόκληρο που είναι αόρατος. Ένα κόσμο στον οποίο ίσως ανήκουμε κι εμείς. Ακόμη κι αν δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει»
Το κοινό παρακολούθησε με ιδιαίτερη προσοχή και ενδιαφέρον την ταινία αφού στο τέλος της προβολής τα ερωτήματα που είχαν δημιουργηθεί προς τον σκηνοθέτη ήταν πολλά και η συζήτηση κράτησε πολλή ώρα. Μεγαλύτερη εντύπωση έκανε το παιδί που έπαιζε περίφημα και ο ρόλος του ήταν πρωταγωνιστικός. Επίσης άρεσε που ο Γιάννης Στάνκογλου , ο Άρης που υποδύθηκε τον ρόλο του σε μια ώριμη ερμηνεία ζωής , που ενώ φαίνεται απλός ο ρόλος του έδωσε ρεσιτάλ ερμηνείας σε αυτή την ταινία. Ανθρώπινος, τρυφερός με τον γιό του την στιγμή που χάνει την αξιοπρέπεια του, που θέλει να φαίνεται αόρατος. Η ταινία πιστεύω ότι δεν ήθελε να δώσει λύση αλλά να αποδώσει την κατάσταση που επικρατεί και να αφήσει τους θεατές να προβληματιστούν. «Για το αφεντικό του, για όλα τα αφεντικά ήταν απλά ένα νούμερο, μια δαπάνη που κόβεται , ένα ποσό που επιστρέφει στην τσέπη τους κάνοντας τους πλουσιότερους.
Αυτό που επιδιώκει ο ήρωας ως δυσοίωνος ιχνηλάτης της ζωής που τον βύθισε σε απόγνωση , είναι να κάνει το αφεντικό του να τον δει, να αναγνωρίσει την ύπαρξη του…..» έγραψε ο κριτικός κινηματογράφου και σεναριογράφος Παύλος Μεθενίτης. Και συμφωνώ απόλυτα μαζί του όπως όλοι που είδαν την ταινία «Αόρατος» στην ελληνική του μετάφραση. Μετά την προβολή της ταινίας ακολούθησε το πάρτυ έναρξης στον «Τρυποκάρυδο» που όσοι παραβρέθηκαν πέρασαν όμορφα και με τα τραγούδια μα κι επειδή είχαν στην συντροφιά τους τον σκηνοθέτη συνεχίζοντας τα ερωτήματα για την ταινία κι όχι μόνο.
«Με βλέπεις, ξέρεις ποιος είμαι»; Αυτή η φράση πιστεύω ότι ήταν η ουσία όλης της ταινίας. Αόρατος ο Άρης όπως χιλιάδες άλλοι σαν αυτόν που πέφτουν θύματα των λογιστικών εγγραφών, δεν υπάρχουν κι αν υπάρχουν δεν είναι ορατοί. Αόρατος ο Ασπρόπυργος, ο τόπος που γυρίστηκε η ταινία. Για τους περισσότερους από μας.
Σήμερα στις 7.00 το απόγευμα θα προβληθεί η ταινία «Θυσία» του Ταρκόφσκι και θα προλογίσει ο συγγραφέας Σωτήρης Γουνελάς. Σας περιμένουμε.
Οι φωτογραφίες είναι του Παναγιώτη Φτάρα
Δημοσιεύθηκε στο e-pieria.gr