«Όταν ματώσει η Μεγάλη Σελήνη, θα πεθάνει το παιδί με τα μάτια του λύκου που δεν βλέπουν, για να δώσει τη δύναμη στον Απόλλωνα να λούσει το σύμπαν με το φως του…».
Όπως γνωρίζουμε, η Εκάτη ήταν θεά της μαγείας, της νύχτας, του φεγγαριού, των φαντασμάτων και της νεκρομαντείας. Επίσης αρκετά παραισθησιογόνα φυτά συνδέονται με την Εκάτη όπως: η μπελαντόνα, το κώνειο, ο μανδραγόρας και οι παπαρούνες, καθώς αυτά μπορούσαν να προκαλέσουν οράματα. Πιο ισχυρό βότανο ήταν ο ίταμος που ήταν αφιερωμένος στην θεά, αφού συνδεόταν με τον θάνατο και βρισκόταν συχνά στα αρχαία νεκροταφεία. Η Εκάτη είχε την δυνατότητα να βλέπει προς τρεις διαφορετικές κατευθύνσεις ταυτόχρονα και να ταξιδεύει στα μυστικιστικά βασίλεια. Γύρω από τη θεότητα της Εκάτης και τις τελετουργίες της , επέλεξε να «στήσει» ολόκληρο το σκηνικό της, η συγγραφέας με πολλή μαεστρία και να μας συγκλονίσει στο έκτο της βιβλίο από τις εκδόσεις Μίνωας.
Είναι το πρώτο βιβλίο της Ελευθερίας Μεταξά που διάβασα και με έπεισε να αναζητήσω και τα πέντε προηγούμενα της. Μέσα σε δυο ημέρες το να διαβάζεις 430 σελίδες σημαίνει κάτι. Δεν ήθελα να το αφήσω από τα χέρια μου και όσο οι σελίδες του προχωρούσαν, τόσο η αγωνία κορυφωνόταν και οι ήρωες ξεδιπλώνονταν μπρος μου πιο ζωντανοί και πιο τραγικοί. Σαν να έκαιγε στα χέρια μου κι έπρεπε να βρουν τη λύτρωση τους οι πρωταγωνιστές. Ένα ψυχογραφικό θρίλερ που όπως αποδείχθηκε η συγγραφέας ξέρει να χειρίζεται καλά το είδος. Σ΄αυτό το βιβλίο μάλιστα «παντρεύει» το αστυνομικό αλλά και την αρχαιολογία που διακρίνεται ξεκάθαρα ότι έγινε εξονυχιστική έρευνα.
Φόντος ως τόπος η Αίγινα. Ένας όμορφο νησί που έβριθε η γη του από αρχαία. Ήταν πολύ πετυχημένη η έμπνευση της για να φέρει στο φως την αρχαιολογική σκαπάνη, τα κλεμμένα ειδώλια, τους μεγάλους «συλλέκτες» που για τους περισσότερους από μας γνωρίζουμε με ποιους τρόπους τα απέκτησαν. Όταν άδειαζε η ελληνική γη από τον πλούτο που έκρυβε στα σωθικά της και σ’ αυτό συμμετείχαν οι χωρικοί αγνοώντας την αξία τους. Έτσι γέμισαν τα ξένα μουσεία και οι ιδιωτικές συλλογές. Η σκαπάνη των αρχαιολόγων αποκαλύπτει. Παθιάζονται με τα ευρήματα τους. Πολύ συμπαθητικοί οι ρόλοι του ζευγαριού των αρχαιολόγων που με νύχια και δόντια αγωνίζονται για τον εθνικό μας πλούτο ρισκάροντας τη ζωή τους. Μας φέρνει αντιμέτωπους λοιπόν με το μεγάλο πρόβλημα της αρχαιοκαπηλίας και του σεβασμού της ελληνικής πολιτιστικής κληρονομιάς. Της γνώσης και της περιφρούρησης της ιστορίας μας.
Ο Απόλλωνας Ροδόπουλος. έγινε λάτρης του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού και μανιώδης συλλέκτης αρχαιοτήτων. Πάτησε κυριολεκτικά επί πτωμάτων για να αναρριχηθεί. Δύναμη και κύρος αναζητούσε και τα κατάφερε να πετύχει το σκοπό του δημιουργώντας μία αίρεση πιστών που θα τιμά την αρχαία καταχθόνια θεότητα Εκάτη. Νάρκισσος, σκοτεινός, σατανικός, θα έλεγα που σκιαγραφήθηκε τόσο αναλυτικά, με πολύ ευκρίνεια, ώστε να γίνει ο πιο μισητός για μένα από όλους τους ήρωες. Αυτή άλλωστε είναι και η επιτυχία του κάθε συγγραφέα. Να καταφέρει ώστε οι αναγνώστες να μπουν στο πετσί του ήρωα και να ζήσουν όλες τις φάσεις της ζωής του.
Ο αστυνόμος Βαρσάμης, προϊστάμενος του Τμήματος Ανθρωποκτονιών, πολύ συμπαθητικός ήρωας , λαγωνικό της αστυνομίας, με μεγάλη εμπειρία σε τέτοιες επιστολές μαζί με την Ελληνοαυστραλή ανθρωπολόγο Μάρθα Τζόουνς που και αυτή μου άρεσε πολύ ως ηρωίδα, προσπάθησαν να ξετυλίξουν τη μυστηριώδη υπόθεση τελετουργικών φόνων μετά από πολλά τραγικά περιστατικά. Οι ρόλοι τους «ανεβάζουν» συνεχώς την αδρεναλίνη και οι αναγνώστες συγχρόνως κάνουν κτήμα τους τις γνώσεις που αποκομίζουν από τη συγγραφέα.
Η Αλυφαντή, ο Φωκίωνας, ο Στεργίου, ο Άκης, ο Πανόπουλος, η Ουρανία και η μητέρα της ήταν δευτεραγωνιστές που χωρίς αυτούς δεν θα "έδενε" το παζλ. Απρόβλεπτες ανατροπές σε κάθε σελίδα του βιβλίου που μας κόβουν την ανάσα. Μπορείς να ρίξεις ευθύνες σε ανθρώπους που πίστεψαν κάπου; Όχι. Εκτός αν θέλουν να κερδίσουν προνόμια που η ευθύνη για κάποιους από τους παραπάνω ήρωες είναι αποκλειστικά δική τους.
Η γραφή της ρέει, οι προτάσεις, οι περιγραφές, η τεκμηρίωση των πληροφοριών, η μαεστρία της ώστε να πλέκει ένα ασφυκτικό ιστό γύρω από τους ήρωες της, με τον θάνατο πρωταγωνιστή, κάνουν το μυθιστόρημα άκρως ανατρεπτικό, απρόβλεπτο, με αγωνία στο ζενίθ, που πολύ ευχαρίστως θα το έβλεπα και ως κινηματογραφική ταινία.
Πολλά μηνύματα θα λάβει ο αναγνώστης διαβάζοντας το. Άλλωστε ποιος είναι ο πραγματικός σκοπός του κάθε βιβλίου από το να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι και να αποκτήσουμε κριτική σκέψη; Δεν θέλω να παρασυρθώ αποκαλύπτοντας σας μυστικά. Θα ανακαλύψετε μόνοι σας όλα αυτά που κρύβονται στις σελίδες του. Καλοτάξιδο να είναι!