«Μικροί εσπερινοί» εκδόσεις Πανός

«Μικροί εσπερινοί» εκδόσεις Πανός

Γράφει η Μάγδα Παπαδημητρίου-Σαμοθράκη

Βιογραφικό σημείωμα

Είμαι ένα σύνολο σκόρπιων λέξεων που έμαθαν να σωπαίνουν.

Έχω μια τρομαγμένη ψυχή που έμαθε να σωπαίνει.

Έχω και ένα μικρό σπίτι στην άκρη των κυμάτων

για να μπορώ να ταξιδεύω άφοβα στη σκέψη δίχως χάρτες.

Είναι πολύ δύσκολο να γράψεις πρόταση για τη Ποίηση του Παναγιώτη Τζαννετάτου  όταν δεν έχεις σπουδάσει κριτικός λογοτεχνίας. Γνωρίζω ότι η Ποίηση είναι μια Τέχνη υποκειμενική. Πού ο κάθε αναγνώστης  τη  λαμβάνει με τα δικά του αισθητικά κριτήρια.  Θα τη κρίνω λοιπόν ως αναγνώστρια. Δεκαεννιά ποιήματα ως μικρά διαμάντια ήρθαν μπρος μου διαβάζοντας την τρίτη ποιητική συλλογή του «Μικροί εσπερινοί» από τις εκδόσεις Πανός. Κι όταν πρόκειται για εκδόσεις του Γιώργου Χρονά με μια ιστορία χρόνων  στην ποιότητα ανεβάζοντας τον πήχη στα εκδοτικά δρώμενα αλλά και του  προηγούμενου εκδοτικού  οίκου του  Γαβριηλίδη, που εξέδωσε τη δεύτερη ποιητική συλλογή «Η εποχή των Ανθρώπων»,  τα ποιήματα αυτομάτως κρίνονται ξεχωριστά.  

Χαρταετός

Ένα όνειρο είχα στη ζωή μου

να πετάξω ψηλά·

τόσο ψηλά που να μη με φτάνει

της πραγματικότητας ο ορίζοντας

Τα περισσότερα της ποιητικής συλλογής είναι ολιγόστιχα ποιήματα και μου άρεσαν πολύ.   Εκεί πιστεύω πως κρίνεται η ποιητική τους αξία. Αν δηλαδή  μπορεί ο κάθε γράφων ή γράφουσα ποίηση,   μέσα σε λίγους στίχους να προσφέρει απλόχερα  στον αναγνώστη όλα του τα συναισθήματα και να του γνωρίζει όλη τη σκέψη της ύπαρξης του. Όχι ότι τα λίγο μεγαλύτερα δεν κρύβουν  μέσα τους την ποιητική τέχνη.  Έχει μελετήσει την κάθε λέξη βάζοντας την αρμονία που σου γλυκαίνει τη ψυχή. 

Μικροί Εσπερινοί 

…………..Θέλω να σε κοιτώ στα μάτια

και σαν πανσέληνος να χάνομαι

 στην αθανασία του ουρανού. 

Να κρύβομαι στο σώμα σου

 να υποτάσσομαι στα χείλη σου 

και να μας βρίσκει η Άνοιξη  

σ’ ένα σώμα.

 Ο Παναγιώτης Τζανετάτος  «δίνει»  το κλειδί στον αναγνώστη να μπει στα εσώτερα της ψυχής του αβίαστα. Του δίνει την «άδεια» να έρθει σε επαφή με τη ψυχή του.  Για μένα,  η λέξη «Ποιητής» έχει μεγάλη αξιακή βαρύτητα όταν έχουμε τόσους  εξέχοντες Ποιητές  στη  χώρα μας. Δειλιάζω να  ονομάσω εύκολα κάποιον Ποιητή αφού όλοι οι Έλληνες γράφουμε. Πιστεύω ότι ο αναγνώστης  δίνει τον ορισμό αφού πρώτα δώσει αξιόλογα είδη γραφής.  Μετά από τα ποιήματα που διάβασα πιστεύω ότι μπορώ να του δώσω αυτόν τον ορισμό.  Ποιήματα για τη λήθη και τη μνήμη, για τον έρωτα, τη θλίψη,  τη μοναξιά και  τον άνθρωπο με πολλές προσωποποιήσεις βάζει τον αναγνώστη να προβληματιστεί. Δεν του δίνει τις λύσεις. Άλλωστε τη Ποίηση ή τη νιώθεις ή δεν τη νιώθεις. Η αφαίρεση των περιττών στίχων δίνει αυτό το μυστήριο και την αναζήτηση κι αυτό με κέρδισε στη ποίηση του. Ο Τζαννετάτος  δεν  δίνει έτοιμη τη τροφή στον αναγνώστη, θέλει να τον «κουράσει»  και να  τον οδηγήσει   σε τούτο το ταξίδι. Θέλει να του δώσει   το κεντρί  για να διεισδύσει  μέσα του. Σε μια εποχή που τα περισσότερα δίνονται τόσο επιφανειακά, μια εποχή που δεν θέλει να  βάζουμε τη σκέψη στα γρανάζια της αναζήτησης, ίσως αυτός είναι και ο σκοπός  των Μεγάλων που κινούν τα νήματα της σκέψης μας , ο Παναγιώτης Τζαννετάτος το προσπαθεί και το καταφέρνει.  

Τιμής ένεκεν

Τώρα μεγάλωσα πολύ

για να μετρήσω πόσα

ευάλωτα θέλω μου

εκτελέστηκαν ηρωικά

στα σκοπευτήρια του πρέπει.

Μια όμορφη ποιητική συλλογή λοιπόν  με ένα πολύ όμορφο εξώφυλλο κολάζ του Γιώργου Μεταξά πάνω σε ζωγραφική του Δημήτρη Λαλέτα, σας  περιμένει να βυθιστείτε στις λέξεις, τις εικόνες και τις αξίες του Ποιητή για να ταξιδέψετε. Κι ας είναι γόνιμη αυτή η αναζήτηση ψυχής. 

Καλοτάξιδοι   να είναι οι «Μικροί Εσπερινοί» Παναγιώτη Τζαννετάτο και θα περιμένω με χαρά την επόμενη ποιητική σου συλλογή! 

……Όταν τους χάρισαν την ελευθερία

  οι σκλάβοι νοστάλγησαν τα δεσμά τους.