Όταν αποφάσισα να γράψω το βιβλίο μου, «Στο κόκκινο του ουρανού», έμεινα άφωνη μπροστά σε όλα αυτά που τράβηξαν οι μάρτυρες της ελευθερίας του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού. Συγκλονιστικά στοιχεία ερχόταν στο φως από την λιγοστή βιβλιογραφία που υπάρχει αλλά και από το διαδίκτυο για ένα κομμάτι του Ελληνισμού που από σκόπιμα πολιτικά παιχνίδια έμεινε στο σκοτάδι.
Την Ιφιγένεια Τέκου τη γνωρίζω αναγνωστικά από την αρχή της συγγραφικής της πορείας, δηλαδή από το 2014. Το νέο της βιβλίο, «Το τελευταίο φως», στάθηκε αφορμή να την αναζητήσω και να κουβεντιάσω μαζί της.
«Η περιπλάνηση ξεκίνησε. / Κινούμαι στην επιφάνεια. / Οι πρώτες απάτες αποκαλύπτονται…».
Δυο αγαπημένες ποιήτριες και συγγραφείς μετά τη πρόσφατη έκδοση του βιβλίου τους «Περίμενε με θα γυρίσω», μιλούν στο Bookia για το βιβλίο τους. Ένα βιβλίο πλημμυρισμένο με συναισθήματα που είναι δύσκολο να το αποχωριστείς αν δεν το τελειώσεις. Το «Ούτε η μάνα μου», ήταν το πρώτο κοινό βιβλίο τους που αγαπήθηκε από τους αναγνώστες. Είναι πολλά αυτά που θέλω να ρωτήσω, αλλά χωρίς να μαρτυρήσω την ιστορία τους. Ας τις αφήσουμε λοιπόν να ξετυλίξουν μόνες τους το κουβάρι της ιστορίας…
«Οι δρόμοι της βροχής» είναι το πρώτο βιβλίο της Ελευθερία Χατζοπούλου, κι όμως τόσο πετυχημένο. Κι ένα βιβλίο είναι πετυχημένο όταν συγκινεί τον αναγνώστη από την αρχή αλλά σε πολλά σημεία του. Ένα βιβλίο για την ιστορία της άγνωστης στους περισσότερους Ανατολικής Ρωμυλίας. Της Θράκης που λίγα γνωρίζουμε. Την αναζήτησα να μου πει πώς και γιατί έγραψε αυτό το μυθιστόρημα…..