Η «Μαρουσώ» είναι το δεύτερο βιβλίο του Θεόδωρου Λιμήτσιου, από τις εκδόσεις «Ελληνικά Γράμματα». Μέρες το γυρόφερνα στις προθήκες του βιβλιοπωλείου μέχρι να το πάρω. Το πρώτο που με τράβηξε ήταν το εξώφυλλο του, που εικονίζεται η ηθοποιός Ελένη Καρακάση. Η δύναμη του εξώφυλλου που λίγοι μπορούν να μην αντισταθούν να το πάρουν στα χέρια τους.
Διαβάζοντας το οπισθόφυλλο, η ιστορία με προκάλεσε το ενδιαφέρον και ήταν το δεύτερο κίνητρο που το διάβασα. Ότι ο ίδιος ο συγγραφέας είναι και ηθοποιός και μάλιστα καλλιτεχνικός διευθυντής ενός θεατρικού σχήματος στη Βιέννη που δημιούργησε ο ίδιος, ήταν ο τρίτος λόγος. Ας αφήσουμε τον ίδιο να μας πει το γιατί τον τράβηξε η συγγραφή και πολλά άλλα.
Θεόδωρε Λιμήτσιε, η αφορμή για την κουβέντα μας είναι η έκδοση του δεύτερου βιβλίου σας «Μαρουσώ» από τις εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα. Είναι η συνέχεια του πρώτου βιβλίου σας ή μπορεί να διαβαστεί ανεξάρτητα; Τι σχέση έχει η Μαρουσιάνα με τη Μαρουσώ;
Δεν είναι η συνέχεια του πρώτου βιβλίου. Είναι στην ουσία η αρχή της ιστορίας που ξεκινάει με την γέννηση της Μαρουσώς, που αργότερα τη βλέπουμε σαν κυρα-Μαρουσιάννα στο «Εγώ μεγάλωνα για σένα». Το κάθε βιβλίο μπορεί να διαβαστεί ανεξάρτητα. Έχει αρχή, μέση και τέλος.
Πώς αποφασίσατε να μπείτε στον χώρο της συγγραφής; Ήταν κύημα του κορονοϊού ή το μικρόβιο της, το έχετε χρόνια μέσα στην ψυχή και το μυαλό σας;
Όχι, το μικρόβιο το είχα πολλά χρόνια πριν απλά δεν ήμουν έτοιμος να παρουσιάσω κάτι το οποίο δεν είχε ωριμάσει και δεν είχε ολοκληρωθεί. Το βιβλίο είναι παιδί της καραντίνας μιας και είχα πολύ χρόνο να συγκεντρώσω τις σκέψεις μου και να αφήσω την Μαρουσώ να με οδηγήσει μέχρι εκεί που η μοίρα ορίζει.
Ζείτε στη Βιέννη, μια υπέροχη πόλη. Ποιος ο λόγος που ξενιτευτήκατε και ιδρύσατε εκεί το θεατρικό σχήμα. Μιλήστε μας λίγο γι’ αυτό.
Το 2011 αποφάσισα να φύγω από την Ελλάδα πριν προλάβει η κρίση να χτυπήσει και τη δική μου πόρτα και να δοκιμάσω την τύχη μου κάπου αλλού. Και θα ξεκινούσα από εκεί που πίστευα ότι μπορούσα. Το θέατρο. Ευτυχώς στη Βιέννη δεν υπήρχε μέχρι τότε ελληνική θεατρική παρουσία. Γιατί όχι είπα μέσα μου και έτσι ξεκίνησα. Υπήρξαν ευτυχώς άνθρωποι που πιστέψανε σε αυτή μου την ιδέα και τώρα δέκα χρόνια μετά με τον ελληνοαυστριακό θεατρικό θίασο «…προς τον ήλιο»προωθούμε τον ελληνικό πολιτισμό στην Αυστρία και έχουμε ήδη στο ενεργητικό μας οχτώ παραστάσεις.
Αρκετοί ηθοποιοί έχουν γράψει βιβλία. Αστειευόμενη θα έλεγα πως έγινε μια άλωση του χώρου της συγγραφής. Πιστεύετε πως υπάρχει αλληλεπίδραση μεταξύ θεάτρου και συγγραφής; Πόσο σας βοήθησε το θέατρο στη δημιουργία χαρακτήρων αλλά και κινήσεων ώστε να υπάρχει αυτή η ζωντάνια;
Η άλωση έχει γίνει σε όλους τους χώρους πιστεύω και όχι μόνο της συγγραφής. Ο χρόνος θα δείξει ποιοι είναι αυτοί που θα καταφέρουνε να συνεχίσουν. Το θέατρο φυσικά και με βοήθησε και θα συνεχίσει να με βοηθά όσο η φαντασία καλπάζει μέσα μου. Γιατί χωρίς την φαντασία δεν μπορεί να υπάρξει τίποτα από τα δύο.
Γεννηθήκατε το 1976. Είστε ένας νέος άνθρωπος που πολλοί θα περίμεναν να γράψετε κάτι πιο πρόσφατο, πιο νέο σε ιδέες μυθιστόρημα. Σας ελκύει το παρελθόν ή πιστεύετε πως δεν έχουν γραφεί ακόμη όλα και υπάρχει ακόμη ανεξερεύνητο υλικό;
Το παρελθόν νομίζω ελκύει τους περισσότερους από εμάς. Πόσες φορές χανόμαστε στη μαγεία των φωτογραφιών μιας άλλης εποχής προσπαθώντας να δούμε τι υπάρχει πίσω από το κάθε κλικ. Η εποχή μας είναι πραγματική και τη ζούμε καθημερινά. Αυτό που έχει περισσότερο ενδιαφέρον είναι η μαγεία του άγνωστου μέχρι τώρα σε εμάς. Κι αυτό ακριβώς είναι που με τραβά σε παλιότερες εποχές. Το άγνωστο που πρέπει να μελετήσεις για να το ανακαλύψεις και από εκεί και πέρα να το εμπλουτίσεις με την φαντασία και τις ιδέες σου.
Καππαδοκία, Κωνσταντινούπολη, Βόλος, Πήλιο, Πίνδος. Οι τόποι όπου εκτυλίσσεται η ιστορία. Βάζοντας μέσα ιστορικές αναφορές χωρίς να κουράζουν τον αναγνώστη. Ποια ήταν η αφορμή που εμπνευστήκατε αυτούς τους τόπους;
Η Καππαδοκία ήταν ο μοναδικός τόπος που σύμφωνα με τα όσα ξέρουμε από το πρώτο βιβλίο για την κυρα-Μαρουσιάννα θα μπορούσε να έχει γεννηθεί. Αινιγματικός και γεμάτος μυστήριο όπως και η ίδια.Από εκεί και πέρα με οδήγησε μόνη της η Μαρουσώ μιας και ο τελικός της προορισμός ήταν η ορεινή Πίνδος.
Η Ελένη Καρακάση είναι πλέον αναγνωρίσιμη και αγαπητή στο τηλεοπτικό κοινό λόγω της σειράς «Άγριες Μέλισσες». Ήταν σκόπιμη η επιλογή λόγω εμπορικότητας ή σας ταίριαζε η μορφή της για τον ρόλο της Μαρουσώ;
Δεν θα χρησιμοποιούσα ποτέ κάτι το εμπορικό που δεν θα μου άρεσε. Όταν ξεκίνησα να γράφω το βιβλίο ήθελα για εξώφυλλο ένα πρόσωπο που θα μπορούσε να είναι και η Μαρουσώ. Με την Ελένη Καρακάση μας συνδέουν πάνω από δέκα χρόνια φιλίας. Δεν την είχα φανταστεί ποτέ για το ρόλο της Μαρουσώς. Κι όμως η συγκεκριμένη φωτογραφία που πόσταρε τότε στο Facebook ήταν η Μαρουσώ. Πως θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω κάποια άλλη;
Γεννηθήκατε στα Τρίκαλα Θεσσαλίας, είστε μισός βλάχος και χρησιμοποιείτε τη βλάχικη ντοπιολαλιά σε κάποιους διαλόγους σας. Πιστεύετε πως αν ξεχάσουμε τη γλώσσα των προγόνων μας θα σβηστεί το παρελθόν ή ήταν μια ανάγκη για τη ροή του μυθιστορήματος;
Δεν πρέπει να ξεχνάμε γενικώς τους προγόνους μας όχι μόνο τη γλώσσα τους. Προχωράμε στο μέλλον παίρνοντας έτσι κι αλλιώς από το παρελθόν. Αν ξεχάσουμε την ιστορία μας θα βαδίζουμε πιστεύω στα τυφλά.
Υπάρχουν μέσα στο βιβλίο και τούρκικοι διάλογοι. Θέλατε να τονίσετε, να δώσετε το μήνυμα πώς η φιλία των δυο λαών και η αλληλεγγύη, παρά αυτά που τράβηξαν οι Έλληνες, πρέπει να μείνει έξω από τις επιθυμίες των κυβερνήσεων και των διενέξεων; Ότι δεν είναι όλοι ίδιοι μέσα σ’ έναν λαό;
Όλοι ο άνθρωποι είμαστε ίδιοι. Υπάρχουν βέβαια καλοί και κακοί. Σημασία δεν έχει τι συνέβη τότε. Γιατί αυτό που συνέβη, έχει γραφτεί στην ιστορία και δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ. Σημασία έχει μετά από όλο αυτό, αν καταφέραμε όλοι μας να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι. Είναι αυτό που έγραψα πιο πάνω. Παίρνουμε από το παρελθόν για να προχωρήσουμε στο μέλλον.Μας διαφοροποιεί η γλώσσα και ίσως και το χρώμα. Παρόλα αυτά είμαστε όλοι άνθρωποι και έχουμε όλοι τα ίδια δικαιώματα.
Γράφετε στη σελίδα 236 πως «Υπάρχουν κάποιοι που ακόμη αισθάνονται φυλακισμένοι μέσα τους. Από εκεί ξεκινά η ελευθερία. Γιατί αν δεν αισθάνεσαι ελεύθερος μέσα σου, κάθε τι είναι ψέμα». Ο αναγνώστης μπορεί να το παραλληλίσει με τον στίχο του Λειβαδίτη «Ο καθένας κρατά το κλειδί στην τσέπη του»;
Η κάθε μέρα είναι μια προσωπική πάλη για να διώξουμε από μέσα μας τους δαίμονες που μας βασανίζουν. Εγώ θα έλεγα πως όλοι μας έχουμε το κουμπί μέσα μας. Το δύσκολο είναι να το βρούμε και να το πατήσουμε. Και δεν είναι καθόλου εύκολο. Το σίγουρο όμως είναι ότι κανένας δεν μπορεί να μας βοηθήσει τόσο, όσο ο ίδιος μας ο εαυτός.
Πώς και δεν γράψατε ένα μυθιστόρημα για τη Βιέννη αφού ζείτε εκεί και γνωρίζετε τους ανθρώπους της;
Δεν το έχω σκεφτεί ακόμα. Ίσως το κάνω στο μέλλον. Βέβαια στο πρώτο μου μυθιστόρημα το «Εγώ μεγάλωνα για σένα» η κεντρική ηρωίδα η Χαρά κάνει ένα πέρασμα από τη Βιέννη και μας αποκαλύπτει κάποιες από τις ομορφιές της.
Τα δυο φεγγάρια και τα ονόματα που βάλατε τους ήρωες σας, έχουν συμβολικό νόημα;
Τον μήνα με τα δυο φεγγάρια γεννιούνται ξεχωριστοί άνθρωποι, όπως η Μαρουσώ. Τα ονόματα πιστεύω πως έχουν για όλους μας συμβολικό νόημα. Ειδικά τα Τούρκικα που όλα σημαίνουνε κάτι. Ο κάθε χαρακτήρας πήρε το όνομα που του ταίριαζε περισσότερο σύμφωνα με την προσωπικότητά του.
Υπάρχουν πραγματικοί ήρωες μέσα στη «Μαρουσώ» ή είναι όλοι πλάσματα της φαντασίας σας;
Η Μαρουσώ-Μαρουσιάνα αργότερα υπήρξε πραγματικά στο χωριό μου στην ορεινή Πίνδο. Ήταν η μαμή της εποχής εκείνης. Όλοι οι άλλοι είναι πολύ καλοί μου φίλοι που μου χτύπησαν κάποια στιγμή την πόρτα και κάθισαν δίπλα μου σ’ όλη την πορεία της συγγραφής. Τώρα πια είναι κρυμμένοι μέσα στις σελίδες τους βιβλίου και περιμένουν να το ξαναξεφυλλίσω.
Ποια είναι η γνώμη σας για το Bookia, όσον αφορά την προβολή των συγγραφέων και των έργων τους;
Το Bookia χρόνια τώρα προβάλει και προωθεί τους συγγραφείς και το έργο τους με τρόπο μοναδικό. Οι αναγνώστες μπορούν να ενημερωθούν για παλιές, νέες αλλά και μελλοντικές κυκλοφορίες και να γνωρίσουν μέσα από τις μοναδικές συνεντεύξεις τους συγγραφείς και το έργο τους.
Τι θα περιμένουμε στο επόμενο βιβλίο σας;
Το επόμενο βιβλίο ξεκινάει εκεί που τελείωσε η Μαρουσώ. Τι ακριβώς θα συμβεί είναι ένα μυστήριο ακόμα και για μένα.
Καλοτάξιδο να είναι Θεόδωρε Λιμήτσιε και σας εύχομαι να αγαπηθεί η Μαρουσώ από τους αναγνώστες σας.