του Θανάση Μουσόπουλου
Χαίρομαι όταν μου δίνεται η ευκαιρία να γνωρίσω το έργο δημιουργών που αγνοούσα. Συχνά ανακαλύπτω διαμάντια άξια μελέτης και προβολής. Ο φίλος και συνοδοιπόρος Γιώργος Θεοδωρόπουλος μου σύστησε το έργο της Μάγδας Παπαδημητρίου Σαμοθράκη, η οποία μου εμπιστεύθηκε δύο τελευταία βιβλία της: την ποιητική συλλογή «Αντανακλάσεις» και το μυθιστόρημα «Πατρίδα ξένη».
Φίλοι και φίλες καλησπέρα σας
Κατ’ αρχή συγχαίρω τις εκδόσεις Άπαρσις γι’ αυτή την καλά προετοιμασμένη και όμορφη εκδήλωση, στον πολύ όμορφο χώρο του ART ΕΔΕΜ, που ο καλός φίλος και σύντροφος Θανάσης Κοσκινάς δημιούργησε με πολύ μεράκι.
Και ευχαριστώ τη Μάγδα, που μου έκανε την τιμή να είμαι ένας από αυτούς που παρουσιάζουν το βιβλίο της.
Γράφει η Λεύκη Σαραντινού
Πατρίδα ξένη αποδείχτηκε για τους Εβραίους της Ελλάδας τελικά η χώρα μας, αφού κατά τη διάρκεια της γερμανικής Κατοχής ξεριζώθηκαν πολλοί από εδώ με τη βία και οδηγήθηκαν στη φρίκη των στρατοπέδων συγκέντρωσης. Κι όμως... οι περισσότεροι από αυτούς πονούσαν την Ελλάδα και τη θεωρούσαν και δική τους πατρίδα, ασχέτως αν κάποιοι Έλληνες αμφισβητούσαν αυτή τους την αφοσίωση.
Πόσο μακριά στον χώρο και στον χρόνο μπορεί να σε πάει ένα βιβλίο;
Πόσο μπορείς να ταξιδέψεις στις σελίδες του;
Πόσα μπορείς να μάθεις από αυτές;
Που τελειώνει η ιστορία και που αρχίζει η μυθοπλασία;
Τελικά τι γεύση στο στόμα σου αφήνει στο τέλος;
«Να πεθάνεις τη σωστή στιγμή. Η ζωή να ξέρεις είναι μια αναλαμπή ανάμεσα στη γέννηση και τον θάνατο. Αυτό το φως ήταν τόσο σύντομο που δεν προλάβαμε να κάνουμε πράξη τα όνειρά μας. Κάναμε όμως τον αγώνα μας και πρέπει να είμαστε περήφανοι. Δε λυπάμαι που φεύγω. Δε φοβάμαι τον θάνατο κι ότι θα γίνω ένας μικρός κόκκος άμμου. Ξέρω πως δε θα πονέσω γιατί δε θα νιώθω τίποτα».