Το νέο βιβλίο της Μάγδας Παπαδημητρίου-Σαμοθράκη με συντρόφεψε στο ταξίδι μου στη Νάξο, όμως μόλις για δύο μέρες, αφού το διάβασα σχεδόν απνευστί! Μυθιστόρημα συναρπαστικό, κινούμενο ανάμεσα στην ιστορία και τη μυθοπλασία, με γλώσσα ρέουσα και ισορροπία δομής.
Μέσ’ από τη ζωή δύο οικογενειών που τελικά συγγενεύουν, η υπόθεση εκτυλίσσεται σε τρεις διαφορετικούς τόπους• τόπους γεωγραφικούς αλλά και ιστορικούς και κοινωνικούς. Στη Βόρειο Ήπειρο της εποχής του Εμβέρ Χότζα, ζωντανεύει ανάγλυφα ο πόνος αλλά και η περηφάνια των Ελλήνων που τους κατατρέχει ένα στυγνό και απάνθρωπο καθεστώς. Στην Τήνο, αντιπαρατίθεται η νοοτροπία της παλιάς αστικής τάξης των ευγενών με την ελεύθερη θαλασσινή ψυχή του Πανόρμου. Στην Αμερική διεκτραγωδούνται τα βάσανα, ο μόχθος αλλά και τα ολισθήματα των Ελλήνων μεταναστών.
Ένα βιβλίο ύμνος στον ανθρώπινο αγώνα και στην αξιοπρέπεια, με την ειλικρινή και χωρίς ενδοιασμούς ματιά της συγγραφέως• έρωτας που θεριεύει σε δύο ευαίσθητες νεανικές ψυχές, δικαιώνεται παρά τα κοινωνικά εμπόδια, μα τελικά υποκύπτει στη χοάνη του νέου κόσμου• ένα κορίτσι που αναζητεί το αληθινό νόημα της ζωής μέσα σ’ ένα περιβάλλον αδιαφορίας και νοσηρού καθωσπρεπισμού• ένα αγόρι που μεγαλώνει ανάμεσα στην απόρριψη και την ανακάλυψη της ομορφιάς• εσωτερικές συγκρούσεις χαρακτήρων με προσεγμένη ψυχογραφική απόδοση• τηνιακό τοπίο, τέλος, φωτεινό και ειρηνικό, με πολλές αναφορές στην καθημερινή ζωή και τον πολιτισμό του τόπου ‒στοιχεία όλα που προσδίδουν πρόσθετη ποιότητα σ’ ένα μυθιστόρημα που εκ προοιμίου με το θέμα του (και με το όμορφο εξώφυλλο) σε καλεί να το διαβάσεις.
Αλέκος Ε. Φλωράκης