"Με μεγάλο ενδιαφέρον διάβασα το μυθιστόρημα της Μάγδας Σαμοθράκη- Παπαδημητρίου, «Στο κόκκινο τ' ουρανού». Η εκλεκτή συγγραφέας αντλεί το θέμα της από μια εποχή, (μετά τον πόλεμο), από μια χώρα, (την Αλβανία), από μια ολοκληρωτική πολιτική πραγματικότητα, (τη δικτατορία του Εμβέρ Χότζα), και από τα πάθη ενός λαού, (των Ελλήνων της Βόρειας Ηπείρου ), που ύποπτες σκοπιμότητες φρόντισαν στη χώρα μας να μείνει για πολλά χρόνια στη σιωπή και το σκοτάδι.
Η Μάγδα είχε την παρρησία και το ταλέντο να τραβήξει, όχι στην τύχη, μια σελίδα μέσα από το σκοτεινό αυτό φάκελο και να συνθέσει μια πιστή τοιχογραφία της εποχής. Συνέταξε ένα χρονικό καταπίεσης, διωγμών, εξοριών και στο τέλος, φυγής προς το άγνωστο, με λυτρωτική κατάληξη ένα νησί του Αιγαίου. Εκεί άνθισε και ο έρωτας, ο έρωτας που δε λογαριάζει χρώμα, κοινωνική τάξη, που αδιαφορεί για κάθε είδους διακρίσεις, ο έρωτας που σε εποχές δοκιμασιών είναι πιο δυνατός, και στο τέλος, κόντρα στον άνεμο, επιβάλει τη θέλησή του. Είναι χαρακτηριστικό το πόσο αρμονικά μπόρεσε να συνδυάσει μέσα στο μυθιστόρημά της τη σκληρότητα ενός καθεστώτος με μια τρυφερή ερωτική ιστορία.
Στη Μάγδα χρωστάμε μια επική ιστορική αναφορά που έχει τις αρετές ενός σημαντικού μυθιστορήματος και απαιτούσε γνώση του θέματος, πολύ κόπο και έρευνα. Η Μάγδα ανταποκρίθηκε απόλυτα σε όλα αυτά, καθώς και να γράφει ξέρει και να χειρίζεται άριστα τη γλώσσα. Έτσι αξιοποίησε όλες αυτές τις χάρες. και έγραψε το μυθιστόρημα σε μια ειλικρινή, ζωντανή και ευρηματική γλώσσα. που δεν υποκρίνεται , δεν παριστάνει, δεν παίζει. Το μυθιστόρημα είναι επίκαιρο όσο ποτέ. και έχει την τύχη να κυκλοφορεί σε μια εποχή δοκιμασίας για την περιοχή που διαδραματίζεται το μεγαλύτερο μέρος της υπόθεσης. Έτσι είναι πιο εύκολη η αποστολή του να αποδείξει ότι η καταπίεση, οι διωγμοί και οι εξορίες δεν έχουν ούτε χρώμα, ούτε πατρίδα.
To μυθιστόρημα φέρνει και ένα σημαντικό μήνυμα: "Στη ζωή δεν έχει νόημα να αλλάζουμε τη Σκύλα με τη Χάρυβδη, σκοπός μας πρέπει είναι να να τις αποφύγουμε και τις δύο" Η Μάγδα Σαμοθράκη συνέθεσε έναν πίνακα εποχής με τίτλο «Στο κόκκινο τ' ουρανού».
Έγραψε το μυθιστόρημά της χρησιμοποιώντας όλα τα χρώματα που διέθετε στην παλέτα της, αλλά νομίζω ότι περισσότερο από όλα, ξόδεψε το γαλάζιο. Ο συμβολισμός είναι προφανής