Στις 28 Γενάρη παρακολούθησα την παράσταση Ρίζες  Vol 1 στο θέατρο Μω. Την εκδήλωση  διοργάνωσαν οι «Ετεροτροπίες», ως  μια  νέα πολιτιστική πρόταση της πόλης που επιθυμεί να ταράξει τα λιμνάζοντα πολιτιστικά δρώμενα της πόλης και να παρουσιάσει κάτι φρέσκο και πρωτότυπο στο φιλόκαλο  κοινό  της.

Οι εκδηλώσεις Λόγου και Τέχνης άρχισαν στη Κατερίνη, στις 19 Οκτωβρίου, στο θέατρο Πήγασος με την παρουσίαση του πεζογραφήματος  «Κατάδεσμος» του συγγραφέα Θωμά Κοροβίνη.

Γράφει η Μάγδα Παπαδημητρίου-Σαμοθράκη

Σαν φωτογραφία ζωντάνεψε στα τέλη του περασμένου αιώνα, απλώθηκε μονομιάς σιωπή θαυμαστική συγχρόνως θωπευτική. Σιωπή απ' τις αμίλητες φιγούρες που κινήθηκαν, σιωπή κι απ' τον κόσμο που βωβός παρατηρούσε στην τετράγωνη λευκή οθόνη να πραγματοποιούνται εξαίσια οράματα έρωτα και πάθους, με ανεξίτηλες μορφές ανδρών και γυναικών καθώς και ατελείωτα γκανγκς μεγάλων κωμικών, που μας παρείχαν νέες διαστάσεις στα προβλήματα εκείνου του καιρού. Μα σαν μίλησαν οι φιγούρες, σκοτώθηκε η σιωπή και ο χώρος γέμισε αμηχανία και Μουσική. Έτσι γεννήθηκε η Μουσική του Κινηματογράφου, θα έλεγε κανείς. Από τη σιωπή. Και η Μουσική αυτή υπήρξε στην αρχή λίγο σκοτάδι, τίτλοι, ηχητική περιγραφή του ονείρου, πράξη ζωής και θάνατος, ενέργεια, νίκη, τέλος - διέξοδος, επιστροφή στο σπίτι. Η Μουσική του Κινηματογράφου συντηρεί στη μνήμη την εικόνα, την ερμηνεύει ενώ συγχρόνως χρωματίζει επιθυμίες και μνήμες δικές μας και την προσωπική μας ταύτιση με τις πτυχές ενός ασπρόμαυρου ονείρου 35 χιλιοστών".

Mάνος Χατζιδάκις 

Μια πολύ όμορφη παρουσίαση έγινε το απόγευμα της 17ης Μαίου σταPublic Κατερίνης με αφορμή της παρουσίασης του τελευταίου βιβλίου τουΚώστα Κρομμύδα, “Ουρανόεσσα”.

Γράφει η Μάγδα Παπαδημητρίου-Σαμοθράκη

”Το επ’ εμοί, ενόσω ζω και αναπνέω και σοφρωνώ, δεν θα παύσω πάντοτε να υμνώ μετά λατρείας τον Χριστό μου, να περιγράφω μετ’ έρωτος την φύσιν και να ζωγραφώ μετά στοργής τα γνήσια ελληνικά ήθη».

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης

Το Σάββατο 7 Απριλίου παρουσιάστηκε μπροστά σε ένα μεγάλο ακροατήριο της Κατερίνης, το βιβλίο του ιστορικού Βλάση Αγτζίδη, «ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ -  Ένας οδυνηρός μετασχηματισμός (1908-1923)», από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος.

Στο δραστήριο και φιλόξενο χώρο του Πνευματικού Κέντρου του Συλλόγου  Μικρασιατών Πιερίας παρουσιάστηκε την προηγούμενη Κυριακή 11 Δεκεμβρίου,  το παραμύθι « Η «Βούλα, η μικρή καμηλοπάρδαλη που δεν είχε βούλες» του Θάνου Κόσσυβα από τις εκδόσεις Αλέξανδρος. Είχαν προηγηθεί  οι εκδηλώσεις   στο δημοτικό σχολείο της Καρίτσας και της Δημοτικής Βιβλιοθήκης  του Λιτόχωρου με επιτυχία αφού πολλοί  γονείς και παιδιά  προσήλθαν και άκουσαν με ενδιαφέρον το παραμύθι.

Ανέβηκε ο πήχης πιο ψηλά! Μετά την «Αγγελία» του Γιώργου Σκούρτη που ήταν γροθιά στο στομάχι για το θεατρόφιλο κοινό που την είχε παρακολουθήσει τον χειμώνα που πέρασε, ήρθαν οι Ανθισμένες Μανόλιες που κορύφωσαν τα συναισθήματα και έκανε το κοινό να σηκωθεί όρθιο και να χειροκροτά ακατάπαυστα τις έξι υπέροχες ηθοποιούς…. Μιλώ για τη νέα θεατρική παραγωγή του θεατρικού εργαστηρίου Commedia που έκανε χθες πρεμιέρα στο κατάμεστο θεατράκι της οδού Σβορώνου 40, δίπλα στο Δημοτικό Ωδείο της πόλης μας!

Πέρασαν 35 χρόνια από τότε που ακούγαμε στα στάδια και τα κασετόφωνα τον Γιώργο Μεράντζα. Συναυλίες με Λεοντή, Μικρούτσικο και  Λοΐζο  που έμειναν αξέχαστες . Άλλοι ήμασταν έφηβοι και άλλοι σπουδαστές που διεκδικούσαμε το όνειρο για έναν ομορφότερο κόσμο. Τότε που η μουσική συνδεόταν με τον αγώνα και την εξέγερση. Δύσκολα χρόνια, η ελευθερία ανύπαρκτη, ο Θεοδωράκης, ο Λεοντής και ο Λοΐζος απαγορευτικοί για την έννομη ασφάλεια. Με το αμπέχονο και το ταγάρι  ακούγαμε τούτη τη μουσική σε πορείες  και σε κουτούκια.

Μου έλεγε η μητέρα μου ιστορίες για τον παππού μου όταν πήγε στην Αμερική για μια καλύτερη τύχη. Ότι στο νησί Έλλις τους κοίταζαν τα δόντια και τους εξέταζαν για αρρώστιες, ότι τους είχαν σαν ζώα στα αμπάρια. Θα γέμιζε η Νέα Υόρκη,έλεγε από εργατικά χέρια. Τους ήθελαν να δουλεύουν, να μη διαμαρτύρονται, να μην έχουν δικαιώματα. Στον Νέο Κόσμο που όλοι ονειρεύονταν, πήγε να πλύνει πιάτα, να μαζέψει χρήματα, να κάνει κάτι δικό του, να πάει και η οικογένεια για μια καλύτερη τύχη. « Μας πρόλαβε ο πόλεμος και χάσαμε τα ίχνη του όπως κι αυτός τα δικά μας. Μόλις τελείωσε ο πόλεμος με όλες τις πληγές που άφησε, φύγαμε κι εμείς Αμερική. Δεν μας κοίταξαν τα δόντια ούτε τα κορμιά μας. Ο παππούς  είχε πάρει ήδη την Αμερικάνικη υπηκοότητα. Εξαιτίας του  πήραμε κι εμείς την υπηκοότητα. Δεν ήθελα να με φωνάζουν Αμερικάνα, Ελληνίδα αισθανόμουν και δεν το άλλαζα με τίποτε. Η πατρίδα μου ήταν η Ελλάδα, η Κατερίνη, όλες οι μνήμες έμειναν εκεί, όμορφες κι άσχημες δεν έχει σημασία. Εκεί είδαμε άλλα πράγματα, όμορφα μα δεν ήταν Ελλάδα»

Οι εκδόσεις Διόπτρα και το βιβλιοπωλείο Νέστωρ παρουσίασαν το μυθιστόρημα της Βικτόρια Χίσλοπ (Victoria Hislop), «Οι καρτ ποστάλ».

Τον Θανάση Μαργαρίτη τον γνώρισα στην Ένωση συγγραφέων που ιδρύθηκε τον Δεκέμβρη στη Κατερίνη ως θεατρικό συγγραφέα μα δεν είχα καταφέρει να κατέβω τα σκαλιά  του θεατρικού χώρου του. Είχε κάνει τέσσερις παραγωγές μα δυστυχώς δεν είχα ακούσει για το θέατρο της οδού Σβορώνου 40.   Πρώτη φορά πήγα στο θεατρικό χώρο του Θανάση Μαργαρίτη στη παραγωγή του «Η σονάτα του σεληνόφωτος» .