Θεοχάρης Μπικηρόπουλος, «Ο κένταυρος που αγαπούσε τη γοργόνα», στην Κατερίνη

bikiropoulos theocharis

Tο βράδυ της Παρασκευής 11 Μαΐου, παρουσιάστηκε στην Αστική Σχολή, το νέο μυθιστόρημα του Θεοχάρη Μπικηρόπουλου«Ο κένταυρος που αγαπούσε τη γοργόνα», από τις εκδόσεις Όστρια, στο αναγνωστικό κοινό της Κατερίνης που έσπευσε να του ευχηθεί να είναι καλοτάξιδο. Μετά από ποιητικές συλλογές, θεατρικά έργα και μελέτες, έκανε στροφή στο μυθιστόρημα για να εκφράσει τις ανησυχίες και τις σκέψεις του μοιράζοντας τις με τους αναγνώστες.

 

Αυτός ήταν ένας Κένταυρος… Αυτή μια Γοργόνα… Ζούσε ο καθένας τους το μύθο της ζωής. Κοινός παρανομαστής ο παράφορος έρωτας. Και τα ανεκπλήρωτα όνειρά τους.

Μεταξύ των αναγνωστών παραβρέθηκαν φίλοι συγγραφείς, μέλη της Ένωσης Συγγραφέων Πιερίας καθώς και ο Πρόεδρος Ευγένιος Ολύμπιος ο οποίος απεύθυνε χαιρετισμό και ευχήθηκε να είναι καλοτάξιδο το βιβλίο. Η συγγραφέας Γεωργία Κακαλοπούλου που συντόνισε την εκδήλωση κάλεσε τον εκδότη της Όστριας στο βήμα  ο οποίος ευχαρίστησε τον συγγραφέα για την εμπιστοσύνη που του δείχνει.

 

Η Άννα Γκούντα, ηθοποιός του θεάτρου Πήγασος απήγγειλε θεατρικά  αποσπάσματα από το βιβλίο. Συνέχισε η Γεωργία Κακαλοπούλου η οποία είπε μεταξύ άλλων, “ …Από διαφορετικούς πλανήτες ή με διαφορετική φύση οι ήρωες του Θεοχάρη Μπικηρόπουλου μας φανερώνουν την σεξουαλική τους σύμπραξη μέσα από την ένωση των ψυχών που είναι πέρα και πάνω από τον σχεδιασμό, τις διαφορές, τις παρεκκλίσεις. Μας προσφέρει μια εξιδανικευμένη κατάσταση στην οποία καταλήγει κανείς αν αποκολληθεί από το περίβλημα του, αποτινάξει με πόνο και κόπο τα βάρη και τα εμπόδια που σαν δεύτερο σαρκίο κουβαλάει, αν αποδεχτεί την ήττα του απέναντι στις δυσκολίες, ανασηκώσει την κεφαλή του και τελικά αντιταχθεί, αν σεβαστεί την αντιφατική του φύση και την αντιφατική φύση του συνανθρώπου του και αφεθεί, να ανακαλύψει το μυστήριο της ψυχής, το μεγαλείο του ανθρώπου, να βιώσει τον απόλυτο, τον δίχως όρια έρωτα, τον έρωτα που γίνεται μύθος και λατρεύεται ως θεός. Αυτό το βιβλίο είναι η ματιά ενός άντρα συγγραφέα, στο πάθος, τη ζωή, και την δίνη των γεγονότων και των συγκυριών που παρασύρουν τους ήρωες ανεξέλεγκτα μακριά από τους στόχους και τις σταθερές τους πορείες ή τις ελπίδες και τα όνειρα τους. Είναι η καταγραφή μιας χώρας κι εποχών που σημειώνουν πτώση ηθικών αξιών και εξασθένιση ιδεών, στις οποίες διαδραματίζονται καθημερινά καταστάσεις που αποδυναμώνουν τους ήρωες και που μόνο η αποφυγή των ζωωδών ενστίκτων, των φαιδρών συμπεριφορών και αντιδράσεων προστρέχοντας στη λάρνακα της γνώσης, του θεϊκού έρωτα και του ιδεατού, τελικά μπορεί να τους στέψει νικητές.

 

Ο Θεοχάρης Μπικηρόπουλος, πιστός στην ταυτότητα και τον δυναμισμό του, ένας άνθρωπος της εποχής του και ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένος απέναντι στα θέματα της πολιτικής και του πολίτη, της κληρονομιάς και του σκεπτικισμού, μαχόμενος για τον άνθρωπο, ως ον, νοήμον, ερωτεύσιμο και σύγχρονο , παραθέτει ένα βιβλίο γεμάτο μηνύματα ζωής, ψήγματα φιλοσοφίας, διακριτού κριτικού πνεύματος, μας παρακινεί με το πηγαίο πάθος των ηρώων του, με τον άκρατο ερωτισμό τους αλλά και την αγάπη τους για την κατάκτηση της ζωής σε μια εποχή που η ζωή δεν έχει αξία, που οι άνθρωποι είναι αριθμοί και τραπεζικές καταθέσεις ή δάνεια και χρέη, σε μια εποχή που ο έρωτας και το συναίσθημα ξεφτιλίζονται σε τηλεοπτικά κανάλια, παρέχοντας μας φθηνή διασκέδαση ως ηδονοβλεψίες ενός πορνείου σε κοινή θέα. Για αυτό και χρειάζονται τα βιβλία και οι τέχνες…. Έρχεται αντιμέτωπος με όλα όσα αρνούνταν, με όλα όσα απεύχονταν. Φτάνει στα όριά του, στα πρόθυρα της καταστροφής …Θα υπερβεί τις κόκκινες γραμμές της ζωής του; Θα φτάσει τελικά στον προορισμό του; Θα βρει το μυστικό της ευτυχίας της ζωής; Ένας ύμνος στο αδάμαστο ανθρώπινο πνεύμα, στην αναζήτηση του ιδανικού, στον αέναο αγώνα της ζωής, μια σιωπηλή κραυγή για την ανέφικτη κατάκτηση της ευτυχίας, ένα ερωτικό μυθιστόρημα με σκηνές γεμάτες έξαψη, πάθος, αγωνία και απροσδόκητη τροπή….”.

 

Μετά την απαγγελία ενός ακόμη αποσπάσματος, ο λόγος δόθηκε στο συγγραφέα ο οποίος αφού ευχαρίστησε τους φίλους αναγνώστες, μίλησε για το βιβλίο του, για τον χρόνο που χρειάστηκε, για τους ήρωες και τις ηρωίδες του. «Το νέο αυτό βιβλίο σηματοδοτεί μια στροφή από την ποίηση και το θέατρο, στο μυθιστόρημα…. Το εξώφυλλο το κοσμεί ένα έργο τέχνης της ζωγράφου ΝΤΟΡΙΑ ΠΑΖΙΝΣΚΑ που  αν μη τι άλλο έχει ξεχωριστή αξία και είναι  μεγάλη τιμή. Με  το εξώφυλλο αυτό τονίζονται τα εξωτερικά χαρακτηριστικά  του Κενταύρου και της Γοργόνας  που δείχνουν τις διαφορές  στα δύο μυθικά όντα  με όλο το δέος και το θαυμασμό που εκπέμπουν. Κι αυτό για να συνειδητοποιήσουμε το ανεκπλήρωτο όχι μόνο στον έρωτα αλλά στη ζωή μας γενικότερα, τις αντιθέσεις  που χαρακτηρίζουν τον καθένα μας, που ναι μεν μας καθιστούν μοναδικούς αλλά παράλληλα δεν μας επιτρέπουν να γεφυρώσουμε απόλυτα  τις διαφορές. Ο τίτλος του βιβλίου Ο ΚΕΝΤΑΥΡΟΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΟΥΣΕ ΤΗ ΓΟΡΓΟΝΑ είναι από μια φράση που υπάρχει μέσα στο μυθιστόρημα. Δύο είναι οι βασικοί πρωταγωνιστές. Ο Αχιλλέας Λεβεντόπουλος και η Χρυσάννα Δούκα. Ονόματα με πολλούς συμβολισμούς,  με focus κυρίως στον Αχιλλέα Λεβεντόπουλο που δεν είναι ένα τυχαίο  πρόσωπο αλλά ένα πρόσωπο που διαθέτει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά  και τα ωραία στοιχεία  που συνθέτουν ένα ιδανικό χαρακτήρα. Τον ιδανικό άντρα αν θέλετε μυθιστορηματικά! Σε αντίθεση με την πλειοψηφία των πρωταγωνιστών της  νέας  ελληνικής  λογοτεχνίας  που είναι  γυναίκες, εδώ έρχομαι να καλύψω το κενό και να δημιουργήσω τον   «ΚΥΡΙΟ ΤΕΛΕΙΟ»..!Τον  άντρα που θα ήθελε κάθε γυναίκα, τον άντρα των ονείρων κάθε γυναίκας, τον άντρα που σίγουρα θα ερωτευτούν οι αναγνώστριες! Ένας από τους φόβους των συγγραφέων είναι η ταύτισή  τους με τους πρωταγωνιστές των βιβλίων τους. Για να ξεκαθαρίσω, το δικό μου στίγμα το δίνει ο αφηγητής, με βιωμένες ψηφίδες αφοριστικού λόγου  συμφωνώντας ή διαφωνώντας με όσα λένε ή πράττουν οι ήρωες που εμπλέκονται  στις ιστορίες. Στο μυθιστόρημα υπάρχουν πολλές ιστορίες μαζί  στην περιπέτεια της ζωής, σε όλες τις εκφάνσεις της, στις 4 δεκαετίες από το 1994 ως το 2032μΧ, που διαχειρίζεται ο πρωταγωνιστής με μια προφητική δόση στα μελλούμενα. Συνήθως το παρελθόν έχει να σου δώσει ιδέες για να γράψεις.  Το μέλλον τι έχει να σου δώσει; Μπορείς να προβλέψεις ίσως; Αλλά αυτό δεν είναι έμπνευση θα μου πείτε, είναι πρόβλεψη, εκτίμηση…

 

Ο Αχιλλέας  ζει ρισκάροντας σε όλη τη ζωή, αυτό είναι το χαρακτηριστικό του,  οι ιστορίες που περιγράφονται πηγάζουν από όσα  παρατηρούμε και  βλέπουμε γύρω μας,  δίπλα μας, τα πρόσωπα που εμπλέκονται  είναι άτομα  που κυκλοφορούν στη δουλειά μας, στον περίγυρό μας, στο στέκι μας, στην πόλη μας. Είναι άνθρωποι της επαρχίας, άνθρωποι της πρωτεύουσας, με διαφορετικές νοοτροπίες, διαφορετικές παραστάσεις,  διαφορετικές συμπεριφορές  που δημιουργούν  ο ρυθμός της ζωής και τα ερεθίσματα . Ο ήρωας θα κάνει την υπέρβασή του; θα περάσει στην απέναντι όχθη; Θα απαρνηθεί τις αξίες του απέναντι στην ανάγκη και τις δυσκολίες; Μέσα στην περιπέτεια της ζωής έχει τελικό στόχο την ευτυχία. Θα τη βρει; Πως ορίζεται η ευτυχία; Ποια είναι η ουσία της ευτυχίας; Εν κατακλείδι το μήνυμα  που βγαίνει είναι ότι τίποτα δε χαρίζεται, τίποτα δεν είναι εύκολο, και ότι ποτέ δεν πρέπει να εγκαταλείπουμε. Πρέπει  να δίνουμε τον αγώνα μας για να φτάσουμε, να πλησιάσουμε,  να κατακτήσουμε το στόχο μας».

Ολοκλήρωσε το λόγο του διαβάζοντας  την τελευταία φράση του βιβλίου:

Για ένα όνειρο ζούμε.
Για μια φαντασίωση.
Για ένα παραμύθι.
Για ένα πιστεύω.
Την αλήθεια την ξέρουμε…
….. Αυτή είναι η ζωή!

Φωτογραφήθηκε με τους αναγνώστες και υπέγραψε τα αντίτυπα του βιβλίου του δεχόμενος τις ευχές να είναι καλοτάξιδο!

 Δημοσιεύθηκε στο bookia