Ο Δημήτρης Π. Κρανιώτης παρουσίασε στη Λάρισα την ποιητική συλλογή του, «Γραβάτα δημοσίας αιδούς».
[Όχι λοιπόν]
Το «ναι» δεν σου άξιζε
Όχι γιατί με πρόδωσες
Όχι γιατί έφυγες
Εν δυνάμει ψέμα
Κάθε όρκος σου
Μ’ έσπρωξε
Στην άβυσσο της οργής
Η γνωριμία μου με τον Ποιητή κρατά πολλά χρόνια. Από τότε που έγραφα κι εγώ Ποίηση. Παραβρέθηκα να τον τιμήσω για τη προσφορά του με το πλούσιο ποιητικό του έργο, για το Μεσογειακό φεστιβάλ Ποίησηςπου έχει θεσπίσει, για την ένταξη μου στη Παγκόσμια Εταιρεία Ποιητών. Και φυσικά με την ιδιότητα μου ως ανταποκρίτρια του Bookia. Ήταν μια ευκαιρία να γνωρίσουν οι αναγνώστες των μεγάλων αστικών κέντρων πώς η Περιφέρεια, δρα, δημιουργεί, ποιεί. Και το Bookia είναι το μόνο site που στέκεται δίπλα στους δημιουργούς της Περιφέρειας.
Το απόγευμα λοιπόν της 31ης Μαΐου 2018, στο αμφιθέατρο της Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης Λάρισας, «Κων/νος Κούμας», παρουσιάστηκε η νέα ποιητική συλλογή του Δημήτρη Π. Κρανιώτη, «Γραβάτα δημοσίας αιδούς», από τις εκδόσεις Κέδρος.
Παραβρέθηκαν και τίμησαν τον Ποιητή και Ιατρό, Δημήτρη Π. Κρανιώτη, ο εκπρόσωπος της Ιεράς Μητρόπολης Λάρισας, η περιφερειακή Διευθύντρια Εκπαίδευσης Θεσσαλίας, δημοτικοί σύμβουλοι και εκπρόσωποι φορέων και συλλόγων.
Η εκδήλωση συνδιοργανώθηκε από τις εκδόσεις Κέδρος, τον Ιατρικό Σύλλογο Λάρισας, τον Σύνδεσμο Γραμμάτων-Τεχνών Θεσσαλίας, την Ένωση Λογοτεχνών Συγγραφέων Λάρισας και το Βιβλιοπωλείο «Καλτσάς».
Χαιρετισμό στην εκδήλωση απεύθυναν ο πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Λάρισας Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος, ο πρόεδρος του Συνδέσμου Γραμμάτων-Τεχνών Θεσσαλίας Αθανάσιος Καρατόλιας και η πρόεδρος της Ένωσης Λογοτεχνών Συγγραφέων Λάρισας Δήμητρα Μπαρδάνη. Όλοι τους, με πολλά θερμά και συγκινητικά λόγια μίλησαν για τον Άνθρωπο, Επιστήμονα, Ποιητή, Δημήτρη Π. Κρανιώτη.
Την εκδήλωση συντόνισε ο δημοσιογράφος, Δρ Συγκριτικής Γραμματολογίας Αλέξης Καλέσης, ενώ μίλησαν για το έργο του οι ποιητές Σωτήρης Παστάκας(Ψυχίατρος, ποιητής και εκδότης του Περιοδικού «Ποιείν»), ο Άγγελος Πετρουλάκης (Ποιητής-συγγραφέας και δημοσιογράφος) κι ο Θάνος Γώγος (ο νεότερος των ποιητών και εκδότης του περιοδικού «Θράκα»). Ποιήματα της συλλογής διάβασε η ηθοποιός και θεατρική συγγραφέας Κατερίνα Χατζημαρκάκη που με το θεατρικό της ύφος απέδωσε τα ποιήματα όπως τους άξιζαν.
Για τη νέα του ποιητική συλλογή, η οποία έχει αναφορές στην Ελλάδα της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, πήρε πρώτος τον λόγο ο ποιητής Σωτήρης Παστάκας, ο οποίος είπε ότι μεταξύ άλλων για τη Ποίηση σήμερα, για το αξιόλογο έργο του Δημήτρη Π. Κρανιώτη που έχει μεταφραστεί στο εξωτερικό και πως είναι θετικό ότι ο ποιητής άργησε να βγάλει νέο βιβλίο, καθώς μετά από 8 χρόνια κυκλοφόρησε τη νέα του ποιητική συλλογή. Συνέχισε λέγοντας ότι αυτό το βιβλίο είναι πολύ διαφορετικό από τα προηγούμενα κι ότι πραγματικά έχουμεσ’ αυτό το βιβλίο «έναν άλλον Κρανιώτη». Μάλιστα είπε ότι μερικά από τα ποιήματα του βιβλίου τα συμπεριέλαβε ο ίδιος ως ανθολόγος το 2016 στο αφιέρωμα «Λάρισα: μια πόλη στην λογοτεχνία»του λογοτεχνικού περιοδικού «Οροπέδιο».Στη συνέχεια αναφέρθηκε στους λιγοστούς αξιόλογους εκδοτικούς οίκους που εκδίδουν σήμερα Ποίηση και ότι ένας από τους ιστορικούς εκδοτικούς οίκους που ξεχωρίζουν είναι ο Κέδρος. Τόνισε: «Δεν είναι τυχαίο ότι το βιβλίο εκδόθηκε από τον Κέδρο.» Και έκλεισε την ομιλία του με την αγγλική λέξη «Respect»!
Μετά, ο ποιητής-συγγραφέας, Άγγελος Πετρουλάκης, στην εισήγηση του είπεμεταξύ άλλων: «Πιστεύω πως η ποίηση είναι ένας εντελώς μοναχικός δρόμος, ένας απόλυτα ιδιωτικός χώρος, συχνά ένας πολύ προσωπικός λυγμός, ακόμα κι όταν σ’ αυτήν εντοπίζουμε οικουμενικές αξίες ή οραματισμούς πολλών ανθρώπων.Σ’ αυτήν την απόλυτα προσωπική έκφραση, συχνά τόσο γρήγορη όσο ένα ανοιγοκλείσιμο των βλεφάρων, αλλά και συχνά τόσο πυκνή που αρκούν λίγες λέξεις για να παραθέσουν ολόκληρα κομμάτια ζωής, κάθε άλλος λόγος, πλην ο λόγος τού ποιητή, περιττεύει. Και ο λόγος τού Δημήτρη Π. Κρανιώτη στο «Γραβάτα δημοσίας αιδούς» είναι τόσο ευρύς και βαθύς, που κάθε άλλος λόγος μάλλον περιττεύει.Όμως, επειδή πιστεύω, και πως η ποίηση μάς ξανασυστήνει τον κόσμο, αλλά, και κάνει πιο υποφερτή τη συνειδητοποίηση της πίκρας, θαρρώ πως έχω χρέος να καταθέσω δημόσια τον σεβασμό μου απέναντι στις γραφές του Δημήτρη. Ο Δημήτρης Π. Κρανιώτης ανήκει στους μάχιμους ποιητές, αυτούς δηλαδή, που επιδιώκουν ν’ ακουστούν οι φωνές τους. Δουλεύει τον λόγο του λέξη τη λέξη, αφήνοντας την εντύπωση πως πάντα σε ό,τι και για ό,τι εκφράζεται, πρέπει να καταθέτει και τον αντίλογο. ‘Όπως δεν έχουμε ιδέα πόσο πονάει ένα λουλούδι όταν ανοίγει για πρώτη φορά τα πέταλά του, έτσι δεν ξέρουμε πόσο πονάει ο ποιητής κάθε φορά που καταθέτει λέξη τη λέξη τον λόγο του. Με βεβαιότητα, εδώ, μπορώ να πω πως, γδέρνεται ο ποιητής, καταπίνει καρφιά, παλεύει με τη λευκότητα του κενού και το σκοτάδι που τον απειλεί.
[Χώματα και χρώματα]
Έσπασα μέσα μου
Δυο ποτήρια κρασί
Και τρεις κούπες τσάι
Μα δεν έκοψα το ψωμί
Με το μαχαίρι
Που πισώπλατα
Κάρφωσα τη λογική μου.
Οι ποιητές κατοικούν στην ποίηση και η ποίηση κατοικεί εντός τους. Μια σχέση αλλόκοτη, παράξενη, ανερμήνευτη. Ενίοτε γράφουν για ν’ αποκαλύψουν, αλλά κάποιες φορές γράφουν και για να κρύψουν. Κλειδί για την αποκρυπτογράφηση είναι ο συναισθηματικός κόσμος τού αναγνώστη. Το κλειδί για την ποίηση του Δημήτρη είναι ίσως να διαβάσουμε το ποίημα τόσες φορές, όσες να μας δώσει την πεποίθηση ότι το κάναμε δικό μας, σαν ο ποιητής να το έγραψε για μας και μόνο. 
Οι λέξεις που για τους πολλούς δεν κοστίζουν, ακόμα και αν είναι να εκφράσουν πράγματα σημαντικά, όπως αυτά του έρωτα και του θανάτου, αλλά και οι λέξεις που για κάποιους είναι η ίδια η ζωή. Αυτές είναι το εργαλείο που θα οδηγήσουν την ενδοσκόπηση του ποιητή στις ομολογίες του, οι οποίες ενδεχομένως να είναι και οδυνηρές. Άραγε να είναι ο ερωτικός πόνος αυτός που βάφει κόκκινο τον ουρανό;
[Το κόκκινο ποίημα]
Κόκκινο έβαψα
Τον ουρανό
Μέρες που μ’ έχασα
Και μ’ απαρνήθηκα
Γελώντας αναίτια
Τις έζησα
Τεχνικά, ο Δημήτρης Π. Κρανιώτης, δουλεύει τον στίχο του μέσα σε αντιθέσεις. Αυτό αποκαλύπτει πως η ποίησή του δεν είναι μια φυγή από το πραγματικό, αλλά μια απόπειρα βύθισής του στο κατ’ εξοχήν ρεαλιστικό, αυτό που ίσως κυκλοφορεί εντός μας, όχι μόνο χωρίς ρούχα, αλλά και χωρίς προσχήματα. Το κατ’ εξοχήν πραγματικό είναι που διαφεύγει από τις μέρες μας, ίσως γιατί μας παρηγορεί να ζούμε μέσα σε μυθοπλασίες και αυταπάτες.
Συχνά, διαβάζοντας λογοτεχνία και ιδιαίτερα ποίηση, αναρωτιέμαι ποιος ο ρόλος τους σήμερα, σε μια εποχή που όλα μοιάζουν – και είναι – ρευστά και γκρίζα;
Δεν βρίσκω απαντήσεις κι έτσι αρκούμαι να πίνω γουλιά – γουλιά αυτό που συναντώ στους συγγραφείς. Δεν έχει σημασία να σας εξομολογηθώ εγώ ποιες γεύσεις εισπράττω. Σημασία έχει να προσεγγίσετε εσείς την ποίηση του φίλου Δημήτρη με ανοιχτή την καρδιά και τις αισθήσεις καθαρές.»
Στη συνέχεια τον λόγο πήρε ο νεότερος Ποιητής Θάνος Γώγος ο οποίος τόνισε ότι είναι πολύ θετικό που ο ποιητής χρησιμοποιεί στα ποιήματά του και ξένες λέξεις πχ sms, like, που χρησιμοποιούνται ευρέως σήμερα, ιδιαίτερα από τους νέους. Ακόμη είπε πως είναι πολύ θετικό ότι ο ποιητικός λόγος του Δημήτρη Π. Κρανιώτη είναι λιτός, χωρίς να φλυαρεί εκφράζοντας τα συναισθήματά του! Επίσης επισήμανε ότι ενώ ο ποιητής είναι ένας ήρεμος άνθρωπος, στα ποιήματά του βλέπει κανείς έναν άνθρωποπου αντιδρά, που επαναστατεί.Με τις ερωτήσεις του στον Δημήτρη Π. Κρανιώτηπήρε μια μικρή συνέντευξη από τον ποιητή με αποτέλεσμα η παρουσίαση να πάρει μια ενδιαφέρουσα τροπή.
Αφού ο ποιητής απάντησε και δέχτηκε τα θερμά λόγια του κοινού, ανέβηκε στο βήμα και ευχαρίστησε όλους όσους παραβρέθηκαν στην εκδήλωση, τονίζοντας «πως αυτή η ποιητική συλλογή του είναι αφιερωμένη στον γιο του Παναγιώτη» στον οποίο μάλιστα αφιερώνει ένα όμορφο ποίημα στην αρχήτης συλλογής και διευκρίνισε ότι «ο τίτλος της συλλογής«Γραβάτα δημοσίας αιδούς» προέρχεται από το ομώνυμο ποίημα που γράφτηκε το 2012 και έτσι κάθε συνειρμός με τη χρήση της λέξης «γραβάτα»από τους πολιτικούς μετά το 2015 είναι καθαρή σύμπτωση».
Κλείνοντας απήγγειλε δυο αγαπημένα του ποιήματα από τη συλλογή, υπέγραψε αντίτυπα του βιβλίου και φωτογραφήθηκε με τους αναγνώστες.
Φωτογραφίες: Βασίλης Αγγλόπουλος