Το απόγευμα της Παρασκευής 18 Νοέμβρη γέμισε το book café του βιβλιοπωλείου Νέστωρ από φίλους αναγνώστες που ήρθαν να ακούσουν την Ποίηση της Χριστίνας Γεωργιάδου, από το πρώτο της βιβλίο «Σπορά», των εκδόσεων Κυριακίδη. Την εκδήλωση διοργάνωσε ο Σύνδεσμος Φιλολόγων Πιερίας και το βιβλιοπωλείο Νέστωρ.
….Μην φοβηθείς
Κι αν κάψουν τα βιβλία της γης
οι ιδέες τους ενυπάρχουν στις ψυχές
Κι αν θρυμματίσουν τις ψυχές
παιδί ξανά
χώσου στης γης τα έγκατα,
ψάξε τον πυρήνα
Κι αν σπάσουν τις πέτρες
κι αν τσακίσουν τη γη
βυθίσου στη θάλασσα.
Για το βιβλίο της μίλησε η συγγραφέας και φιλόλογος Ελένη Τζήκα η οποία είπε μεταξύ άλλων: «Φίλες και φίλοι, φυλλαράκι ενός γιγάντιου δέντρου η γη μας, ο κόσμος. Κι ένα οντάριο ο άνθρωπος πάνω στο φύλλο. Κάποιοι τολμηροί καθώς περιδιαβαίνουν και εξερευνούν την επιφάνεια κάποτε φτάνουν στην άκρη της. Κάτω χάσκει ο γκρεμός, η άβυσσος. Κι εκεί αρχίζει η Τέχνη, εν προκειμένω η Ποίηση. Ισχυρό αντίδοτο στη σκοτοδίνη, στο χάος, στον αφανισμό, που καραδοκεί, καθώς ατενίζεις το κενό. Εκλεκτοί της Μοίρας οι ποιητές, αφού τους εδόθη η χάρις να τραγουδούν τα πάθια και τους καημούς του κόσμου. Να μεγαλύνουν τη ζωή, να τρανώσουν το μπόι της, να κοιτάζουν κατάματα το θάνατο με βλέμμα ερωτευμένου, όπου καμιά φθοροποιός δύναμη δεν έχει κράτος και εξουσία και τίποτα δεν μπορεί να χαμηλώσει και να νικήσει αυτό το βλέμμα. Όμως δε φτάνει το χάρισμα. Απαιτείται γερός εξοπλισμός ν’ ανεβαίνεις τη σκάλα τ’ ουρανού, της Ποιήσεως τη σκάλα. Να καταδύεσαι στα βάθη των μυστηρίων της ζωής αποσπώντας κοράλλια και πορφύρες. Να τριγυρνάς στα σοκάκια του κόσμου, άγιος αλήτης, και ν’ αφουγκράζεσαι τους στεναγμούς και τους αλαλαγμούς των ανθρώπων… Ο ποιητής διψάει την Ομορφιά και την Αλήθεια, υποστάσεις που κάποτε ταυτίζονται. Η Ομορφιά λοιπόν δεν δίνεται στον καθένα, είναι σκληρή σαν του θανάτου τη γροθιά, αλλά είναι και η μόνη που, κατά τον Ντοστογιέφσκι, θα σώσει τον κόσμο. Κρύβεται η κατεργάρα και θέλει πολύ μόχθο, σκληρή πάλη να την κατακτήσεις. Δίνεται σ’ αυτούς που ξέρουν ‘’το χώμα που πατούν να προσκυνούνε’’ δηλαδή στους ποιητές. Σήμερα η λέξη με την έννοια που έχει στην εκκλησιαστική υμνολογία γεννήθηκε μια ποιήτρια. Η Χριστίνα Γεωργιάδου. Με άρτιο εξοπλισμό, την κατάκτηση του γλωσσικού οργάνου, την καλλιεργημένη ευαισθησία, την οξύτητα της ματιάς της στον κόσμο, με πλούτο ψυχής, με βασανιστικό ψάξιμο μέσα της και γύρω της, μας έδωσε την πρώτη της ποιητική συλλογή με τον συμβολικό τίτλο «Σπορά». Συνεχίζοντας η Χριστίνα επάξια την ποιητική παράδοση, που σχηματικά θα μπορούσαμε να ονομάσουμε, Σχολή της Θεσσαλονίκης, δηλαδή του Μ. Αναγνωστάκη, του Γιώργου Ιωάννου, του Γ. Θέμελη, του Ντ. Χριστιανόπουλου, του Τόλη Νικηφόρου, μπαίνει στην Πόλη των Ιδεών, εκεί όπου δεν περνά κανένας τυχοδιώκτης…. Αδιαμφισβήτητη κάτοχος της Γλώσσας η ποιήτριά μας, αφού πάλεψε με τις λέξεις –γιατί οι λέξεις είναι ψυχές, όπως έλεγε ο αλησμόνητος δάσκαλος μου Χρίστος Τσολάκης, και σου αντιστέκονται- μας έδωσε ένα άρτιο έργο… Θλίβεται κι αμφιβάλει η Χριστίνα, φοβάται και υποχωρεί, βιώνει την προσμονή του πόνου –κοινή μοίρα των θνητών- αλλά τα ποιήματά της αποπνέουν αισιοδοξία, ελπίδα, φωτεινότητα. Ο έρωτας ως αντίβαρο της φθοράς, το παιδί ως ελπίδα του κόσμου, το νοιάξιμο για τον άλλον ως πραγμάτωση της συντροφικότητας και θανατηφόρο βέλος ενάντια στη μοναξιά, "μόνο που σαν κοιτώ τα μάτια σου νιώθω λιγότερο μόνη", χρωματίζουν το γκρίζο του κόσμου, διαλύουν ομίχλες και σκοτάδια και υμνούν τη ζωή και το φως…. Νομίζω πως ανάμεσα στον αναγνώστη και στο ποίημα κανένας δεν έχει θέση, όσο καταρτισμένος κι ευαίσθητος κι αν είναι. Κάπου θα το τραυματίσει, θα το πληγώσει, όπως πληγώνουν τα παιδιά τα εύθραυστα διάφανα φτερά μιας πεταλούδας προσπαθώντας να την περιεργαστούν».
Η οργανωτική γραμματέας του Σ.Φ.Π., Γιαννακίδου Δώρα, διάβασε τη κριτική του Ποιητή Τόλη Νικηφόρου ο οποίος δεν μπόρεσε να έρθει στη παρουσίαση. Έγραψε μεταξύ άλλων για τη ποιητική της συλλογή: «Στο καλαίσθητο και ενδιαφέρον βιβλίο της «Σπορά», από τις Εκδόσεις Κυριακίδη, περιλαμβάνονται ποιήματα εμπνευσμένα από το δίπολο έρωτας-θάνατος, από τα αιώνια αναπάντητα ερωτήματα της ύπαρξης, από τον σύντροφο, το παιδί της… Γράφει με αξιόλογη τεχνική και με έναν τρόπο απλό, λιτό και κατά κανόνα εύστοχο χωρίς εγκεφαλικές περιπλοκές ή λυρικές καταχρήσεις... Μέσα στην πληθώρα των ποιητικών βιβλίων που εκδίδονται τα τελευταία χρόνια και τον καταιγισμό των ποιημάτων σε έντυπα και ηλεκτρονικά λογοτεχνικά περιοδικά, στα ιστολόγια και στο facebook – συχνά απλή ένδειξη της άγνοιας και της ανεπάρκειας των δήθεν ποιητών – η ποίηση της Χριστίνας αποτελεί μια – ευτυχώς όχι σπάνια – εξαίρεση, με τη γνώση και τη σοβαρότητά της, ακόμη και με την πρωτοτυπία της. Πιστεύω ότι η ποιητική παρόρμηση της Χριστίνας Γεωργιάδου είναι γνήσια και ισχυρή και ελπίζω με αυτή την πρώτη συλλογή της να έχει βρει οριστικά τον δρόμο της και να συνεχίσει σταθερά και αποφασιστικά. Είναι μια πολύτιμη ψηφίδα στο πολύχρωμο μωσαϊκό της άνοιξης, μια ελπίδα για τον άνθρωπο και τ’ αδέλφια όλων μας. Οι ποιητές δεν πρέπει να απορροφώνται από τα καθημερινά προβλήματα και τελικά να χάνονται στη ρουτίνα της ζωής. Της εύχομαι λοιπόν καλή δύναμη για τη συνέχεια».
Ποιήματα από τη ποιητική συλλογή απήγγειλαν η Γιαννακίδου Μαριάννα και ο Θανάσης Καρασαββίδης. Συντονιστής της παρουσίασης ήταν ο πρόεδρος του Συνδέσμου Φιλολόγων Πιερίας, Παπαδόπουλος Μπάμπης, ο οποίος μίλησε για τη ποιήτρια και τα ποιήματα λέγοντας τους προβληματισμούς του και έκανε αναφορά στο βιογραφικό του Τόλη Νικηφόρου λέγοντας μεταξύ άλλων, «Ο Τόλης Νικηφόρου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1938. Οι γονείς του ήταν πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία και την Ανατολική Ρωµυλία. Τακτικός συνεργάτης του περιοδικού "Νέα Πορεία" από τα µέσα της δεκαετίας του '70, διετέλεσε επίσης αντιπρόεδρος της Λέσχης Γραµµάτων και Τεχνών Βορείου Ελλάδος και της Πανελλήνιας Πολιτιστικής Κίνησης ενώ υπήρξε και µέλος του Δ.Σ. της Εταιρείας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης και της Καλλιτεχνικής Επιτροπής του Κ.Θ.Β.Ε. ότι ανήκει στη δεύτερη μεταπολεμική γενιά».
Παράγκα
Μια παράγκα
γυμνή
δίχως λουλούδια
Χτυπάει πέτρες
ο βοριάς
πάνω στον τσίγκο
κι ο ήλιος
ανήλεος πυρετός
Κουβαριασμένα μέταλλα
παρατημένες μηχανές
μες στην αυλή
- παροπλισμένοι επαναστάτες
θεριά φυλακισμένα…..!
Στο τέλος της παρουσίασης μίλησε η ποιήτρια ευχαριστώντας όλους τους φίλους που παραβρέθηκαν στη παρουσίαση τιμώντας την, μίλησε για τη πρώτη της ποιητική συλλογή και υπέγραψε τα αντίτυπα των βιβλίων της.
Το Bookia εύχεται να είναι καλοτάξιδη η ποιητική της συλλογή «Σπορά» και να συνεχίσει να σπέρνει τις ανησυχίες της μέχρι να γίνει ο κόσμος μας πιο όμορφος. Μέχρι που οι μέρες μας θα είναι όμορφες.
Λευκές τουλίπες αναδύονται στο γαλάζιο
Αραχνένια αραβουργήματα
στροβιλίζουν τους χτύπους της καρδιάς σου
σε κρεσέντο
και ταλαντεύεσαι
από τα γήινα μελτέμια
στους φλοίσβους του παραδείσου…
Η Χριστίνα Γεωργιάδου γεννήθηκε το 1972 στην Αθήνα και μεγάλωσε στην Κατερίνη Πιερίας. Σπούδασε Αγγλική Φιλολογία στο Α.Π.Θ. και Μετάφραση στο Τ.Ξ.Γ.Μ.Δ. του Ιονίου Πανεπιστημίου . Ζει στη Θεσσαλονίκη και εργάζεται ως καθηγήτρια Αγγλικών στη Μέση Εκπαίδευση. Ποιήματά της έχουν δημοσιευθεί στο λογοτεχνικό περιοδικό Πάροδος και στο ιστολόγιο του Τόλη Νικηφόρου, dreaming-in-the-mist.blogspot.gr.
Η Σπορά είναι η πρώτη της ποιητική συλλογή.
Δημοσιεύθηκε στο bookia