Γράφει η Μάγδα Παπαδημητρίου-Σαμοθράκη
Πολύς κόσμος επισκέφτηκε το χώρο της Αστικής Σχολής το βράδυ της Κυριακής 5ης Μαρτίου προκειμένου να παραστεί στα εγκαίνια της 2ης παράλληλης εκδήλωσης των 2ων Κινηματογραφικών Αφιερωμάτων «Ζωγραφίζω (σ)τη Κρίση». Υπεύθυνος διοργανωτής αυτής της εκδήλωσης είναι ο Σύλλογος Εικαστικών Καλλιτεχνών Πιερίας.
Στην εκδήλωση χαιρέτησε η πρόεδρος των Εικαστικών Καλλιτεχνών Ν. Πιερίας Λίνα Γιαμούζη η οποία αφού ευχαρίστησε τους παρευρισκόμενους για την στήριξη τους και σ’ αυτή την προσπάθεια, ενημέρωσε για τις επόμενες εκδηλώσεις των 2ων Κινηματογραφικών Αφιερωμάτων όπως είναι οι «Ζωγραφιστές Κινηματογραφικές Αφίσες» που θα εκτεθούν στο Κινηματοθέατρο Ευκαρπίδη την Τετάρτη 8 Μαρτίου στις 6.00 το απόγευμα. Συμπλήρωσε ακόμη ότι την ίδια ημέρα θα ακολουθήσει η δωρεάν προβολή της ταινίας «Μοντέρνοι Καιροί» του Τσάρλι Τσάπλιν, προσφορά των 2ων Κινηματογραφικών Αφιερωμάτων στους κινηματογραφόφιλους του νομού μας. Η κυρία Γιαμούζη ενημέρωσε επίσης για τις καθημερινές κινηματογραφικές προβολές της επόμενης εβδομάδας 13-17 Μαρτίου με την παρουσία των Ελλήνων σκηνοθετών.
Οι επισκέπτες θαύμασαν τα έργα τα οποία ζωγράφοι και φωτογράφοι του νομού μας προσέφεραν ώστε να πουληθούν στους επισκέπτες στην τιμή των 20 ευρώ προκειμένου να ενισχυθεί η Μέριμνα του Παιδιού Κατερίνης. Τρεις χώροι γέμισαν με έργα που τόνιζαν την κρίση και τα αποτελέσματα της με το δικό τους ξεχωριστό τρόπο φωτογραφίζοντας και ζωγραφίζοντας το τόσο μεγάλο πρόβλημα που γιγαντώνεται κάθε μέρα και περισσότερο. Πίνακες που απεικόνιζαν τους άστεγους, τα λουκέτα που μπήκαν στα μαγαζιά, τις κρεμάλες, την Ελλάδα και την ελληνική σημαία δεμένη σφιχτά με μια ζώνη καθώς και φωτογραφίες όπως το αδιέξοδο που υπάρχει στην ελληνική κοινωνία, μια γυναίκα που ψάχνει για φαγητό στα σκουπίδια, την κρεμάστρα στον δρόμο της καλοσύνης που υπάρχουν σακούλες για φαγητό, τον πλανόδιο πωλητή μπροστά σε ένα κλειστό κατάστημα είναι μερικά από τα έργα που εντυπωσίασαν. Δεν έλειπε όμως και το χρώμα από μερικούς πίνακες που έδειχναν την ελπίδα ότι κάποια μέρα θα αλλάξουν τα πράγματα. Μέλη της Ένωσης εικαστικών καλλιτεχνών ξεσκέπασαν στα μάτια των φιλότεχνων επισκεπτών όλη τη φρίκη της πείνας, της κατάθλιψης και της απογοήτευσης που ζουν οι ελληνικές οικογένειες.
Στο δεύτερο χώρο εκτίθενται φωτογραφίες του Γιάννη Σταματογιάννη ο οποίος είναι μέλος των Βαλκάνιων Φωτογράφων (Bilp) και αποτυπώνει στο χαρτί με τη δική του ματιά τη κρίση και τη φτώχια από πολλές χώρες που έχει ταξιδέψει όπως την Ινδία, το Κατμαντού, τη Ζανζιβάρη, χώρες της Ευρώπης και πολλές άλλες θέλοντας να περάσει το μήνυμα της παγκόσμιας κρίσης. Θα ήθελα να σας πω λίγα λόγια για τον Γιάννη Σταματογιάννη ο οποίος ήρθε στην πόλη μας ειδικά για την έκθεση προκειμένου να στηρίξει τα 2α Κινηματογραφικά Αφιερώματα. Γεννήθηκε στην Πάτρα 1960 ,είναι μόνιμος κάτοικος του Βουκουρεστίου ενώ είναι απόφοιτος του Ινστιτούτου Αρχιτεκτονικής Ion Mincu της ίδιας πόλης. Επίσης έχει πάρει doctarat πάνω σε μελέτες αρχιτεκτονικής. Η ενασχόληση του με τη φωτογραφία ξεκίνησε από το 1976 ενώ έχει συμμετάσχει σε πολυάριθμα εργαστήρια, phototrips, συνέδρια. Είναι τιμή για τα 2α Κινηματογραφικά Αφιερώματα που φιλοξενεί τα έργα ενός μεγάλου φωτογράφου.
Στην τρίτη αίθουσα, ο ζωγράφος Γιάννης Τσιγάρας με τη βοήθεια της εικαστικού Κατερίνας Τσιγγάνου δημιούργησε ένα όμορφο δρώμενο που εντυπωσίασε τους παρευρισκόμενους. Στο κέντρο της αίθουσας έχουν τοποθετηθεί κουτιά που συμβολίζουν τα τρόφιμα που δίνονται στα χρόνια της κρίσης και έχουν το σχήμα μιας σπείρας . Στο δρόμο που ανοίγεται ανάμεσα τους, ο επισκέπτης καλείται να τον περπατήσει. Γρήγορα όμως καταλαβαίνει ότι εγκλωβίζεται, ότι δεν βρίσκει λύση κι ένας ένας τοίχος στέκεται μπροστά του. Έτσι αναγκάζεται να ξαναγυρίσει πίσω. Όταν ρώτησα τους δημιουργούς ποιο είναι το μήνυμα που θέλουν να δώσουν στους επισκέπτες μου απάντησαν ότι υπάρχει παντού αδιέξοδο . Ότι τα τρόφιμα που δίνει η πολιτεία, οι εθελοντικές ομάδες, η εκκλησία δεν δίνουν τη τελική λύση. Πώς δηλαδή θα ξεφύγει ο καθένας μας από την κρίση παρά μας βοηθούν να ζήσουμε το σήμερα και να έχουμε ελπίδα για το αύριο. Ότι θα πάρουμε πάλι φαγητό για την οικογένεια μας και να μείνουμε επαναπαυμένοι . Και προσθέτω εγώ. Η ευχή «Κι αύριο έχει ο Θεός» δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια ανάθεση στη μεγαλύτερη δύναμη που υποχρεώνεται να φροντίσει για μας χωρίς να αγωνιστούμε οι ίδιοι να γκρεμίσουμε αυτό το ψηλό τοίχο που στήθηκε μπροστά μας.
Στον ίδιο χώρο οι εικαστικοί έχουν φτιάξει μια μεγάλη επιφάνεια με χαρτόνι και παλέτες με χρώματα που περιμένουν τους επισκέπτες , μεγάλους και μικρούς καθώς και τους εικαστικούς να ζωγραφίσουν κάτι από την κρίση. Όπως κι έγινε. Διαφορετικές γενιές με μια παλέτα στο χέρι έδιναν στον «καμβά» τα δικά τους συναισθήματα. Άλλοι με μαύρο χρώμα που αποτύπωναν την σημερινή κατάσταση κι άλλοι με χρώμα- περισσότερο τα παιδιά- δηλώνοντας την ελπίδα και την αισιοδοξία για ένα ομορφότερο μέλλον.
Όσοι δεν κατάφεραν να επισκεφτούν την έκθεση το βράδυ των εγκαινίων θα έχουν την ευκαιρία να αποτυπώσουν την παρουσία τους μα και να δουν τα έργα των καλλιτεχνών μέχρι τις 19 Μαρτίου. Αξίζει να την επισκεφτείτε και να στηρίξετε την Μέριμνα Παιδιού με την αγορά ενός πίνακα ή μιας φωτογραφίας. Μη ξεχνούμε όλοι μας ότι ένα καλό που μπορούμε να κερδίσουμε με την Κρίση ως λαός είναι να είμαστε ενωμένοι.
Δημοσιεύθηκε στο e-pieria.gr