Έγκλημα και ταλαιπωρία

Τον συγγραφέα Βασίλη Καραναστάση τον γνώρισα στις 15 Μαίου όταν έγινε η παρουσίαση των Εκδόσεων Πνοή στη Κατερίνη, στο θέατρο Commedia. Μου προκάλεσε το ενδιαφέρον και τη περιέργεια ομολογώ όταν διάβασα το βιογραφικό του. Ολίγον τρελιάρικο και έξω από τα συνηθισμένα που έχω διαβάσει μέχρι σήμερα. Ανατρεπτικό, με πολύ χιούμορ. Σκέφτηκα ότι ίσως οφείλεται στη νέα γενιά των συγγραφέων που θέλει να σπάσει τα συνηθισμένα μοτίβα. Είναι ενήλικος, του αρέσει αρέσει να διαβάζει Σελίν και να βλέπει ταινίες του Μπουνιουέλ ενώ απεχθάνεται την υποκρισία, τη χλιαρή μπύρα και το γιαούρτι με 2% λιπαρά. Σκέφτηκα ότι και το βιβλίο του θα είναι παρόμοιο και ήρθε η ώρα να το ξεφυλίσσω.

Το χνάρι που δεν έσβησε

“Όφειλα να αφήσω τον διάδρομο της ζωής να κυλήσει, να πάρω τον δρόμο μου. Να συναντήσω το μέλλον μου. Με ελευθερία. Με ψωμί-παιδεία-ελευθερία του πατέρα μου. Από εκείνον είχα αποφασίσει πως αυτό θα κρατούσα. Το σύνθημα που είχε χαρακτηρίσει εκείνον και την εποχή του... Στο μέλλον, από τα βιβλία του μπαμπά θα αντλούσα κι εγώ τους ψιθύρους που, ονειρευόμουν, με τη σειρά μου να πω στον γιο μου ..”

Ουρανόεσσα

Στα χρόνια που μεσολάβησαν , είχαν εγκαταλειφθεί όλα στα μοίρα τους. Οι Βούλγαροι δεν είχαν καμιά ιδιαίτερη αγάπη για την αρχαιολογία. Αντιθέτως έκαναν και αυτοί το δικό τους πλιάτσικο είτε πουλώντας όσο όσο ότι μπορούσαν είτε αφαιρώντας πολλά από τα μάρμαρα για να τα χρησιμοποιήσουν σε σπίτια και γραφεία που έκτιζαν. Από τα μεγαλύτερα εγκλήματα ήταν οι ασβεστοκάμινοι που υπήρχαν διάσπαρτοι στο νησί και στο χώρο των ανασκαφών. Εκεί οι κάτοικοι μετέτρεπαν τα μάρμαρα σε ασβέστη. Δεν υπήρχε πάντα δόλος σε όλες αυτές τις ενέργειες, αλλά απλή άγνοια των ανθρώπων για τη σημαντότητα των αρχαίων ευρημάτων.

...Απώλειες

Έχουμε μεγαλώσει ακούγοντας για το πεπρωμένο, ότι η μοίρα που γράφεται στο χέρι μας δεν γίνεται να την αλλάξουμε όσο κι αν αγωνιστούμε για την ανατροπή  που θέλουμε να τη δώσουμε στο διάβα της ζωής... Είναι τάχα όλα γραμμένα από μια δύναμη που μας κινεί ως μαριονέτες και εμείς ανήμποροι τα αποδεχόμαστε; Αυτές τις σκέψεις πέρασαν από το νου μου όσο διάβαζα το δεύτερο βιβλίο τηςΙουλίας Ιωάννου “Απώλειες”. Όση αγωνία κι αν έχει ο αναγνώστης  για την εξέλιξη της ιστορίας, γιατί υπάρχει ανεπτυγμένη η αγωνία για το πού οδηγείται η τύχη των ηρώων-  φτάνει σε ένα σημείο που το κλείνει για να σκεφτεί τη δική του πορεία, τα δικά του λάθη και τις δικές του συμπτώσεις. Τέλος τις δικές του απώλειες.

...Μεταξένια αγάπη

Από τα παιδικά χρόνια θυμάμαι ένα κουτί παπουτσιών με ένα μεταξοσκώληκα και τον πατέρα μου να φέρνει φύλλα μουριάς να τον ταίζω. Με αγωνία γυρνούσα από το σχολείο για να δω τη πρόοδο του κουκουλιού που δημιουργούσε ο μεταξοσκώληκας, η νύφη, η χρυσσαλίδα....Κι ήταν μόνο ένας μεταξοσκώληκας. Δεν έτυχε να διαβάσω  μέχρι τώρα ένα βιβλίο για το μετάξι,  πώς δημιουργείται και πώς φτάνει στο τελικό στάδιο...

«Άγριες θάλασσες» της Τέσυ Μπάιλα

«Μη φοβάστε, ας είμαστε μια κουκίδα.Θα τα βγάλουμε πέρα.Τουλάχιστον θα προσπαθήσουμε κάτι να κάνουμε.Δεν θα μείνουμε με σταυρωμένα χέρια. Ακόμη κι αν τίποτε δεν καταφέρουμε, θα έρθει μια μέρα που θα λέμε στα παιδιά μας πώς εμείς τουλάχιστον προσπαθήσαμε. Είδαμε στο βάθος του ορίζοντα την ελπίδα και την αρπάξαμε».

«Όταν το φεγγάρι έκλεισε τα μάτια» της Ζωγραφιάς Τσαβέα (Εκδόσεις ΕΞΗ)

 

Τη  Ζωγραφιά Τσαβέα τη γνώρισα μέσα από τη γραφή της στο πρώτο της βιβλίο «Λουλούδι της ψυχής μου» που είχε κυκλοφορήσει από τις ίδιες εκδόσεις . Γεννήθηκε στη Νέα Απολλωνία Θεσσαλονίκης όπου έζησε τα παιδικά και εφηβικά της χρόνια. Σπούδασε και ασχολήθηκε με τη μικροβιολογία για ένα διάστημα. Η αγάπη της, όμως, για τα βιβλία την ώθησε να εγκαταλείψει τη σχολή και να απασχοληθεί στο βιβλιοπωλείο που διατηρεί ο σύζυγός της στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Το γράψιμο την προκαλούσε από τον καιρό που ήταν μαθήτρια, αλλά τώρα θεώρησε ότι έφτασε ο κατάλληλος χρόνος να ασχοληθεί μαζί του. Η ίδια πιστεύει  πως στη ζωή καθετί γίνεται μόνο άμα ωριμάσει.

«Ουίσκυ μπλε» της Τέσυς Μπάιλα, Εκδόσεις Ψυχογιός.

«Αχ! Η ξενιτιά το χαίρεται

Τζιβαέρι μου

Το μοσχολούλουδο μου

σιγανά και ταπεινά
Αχ! Εγώ ήμουνα που το ‘στειλα
Τζιβαέρι μου
Με θέλημα δικό μου
σιγανά πατώ στη γη
Αχ! Πανάθεμά σε ξενιτιά
Τζιβαέρι μου
Εσέ και το καλό σου
σιγανά και ταπεινά»

«Το λουλούδι της ψυχής μου» της Ζωγραφιάς Τσαβέα - εκδόσεις ΕΞΗ

«Εγώ θα βρω τον ομορφότερο άνδρα της Σμύρνης κι εσύ θα πάρεις τον πρίγκιπα”, υποσχέθηκε η Κλειώ στη Λυγερή και η συμφωνία έκλεισε.»

Αυτά τα όνειρα δεν κάναμε τα περισσότερα κορίτσια λίγο πριν την εφηβεία;

«Άστρο φωτεινό, θα βγει γιορτινό;» του Μάκη Ρουσομάνη

Σχεδόν τέσσερις μήνες πέρασαν από τότε που παρουσιάτηκε ο ”Άυλος Έρωτας” του Μάκη Ρουσομάνη από τις εκδόσεις ΈΞΗ στο ¨΄Αλλο Καφενείο” στη Κατερίνη.  Και να που τώρα, στις 23 του Μάρτη έρχεται πάλι, στον ίδιο χώρο για να μας παρουσιάσει το νέο του βιβλίο με διηγήματα." Άστρο φωτεινό, θα βγει γιορτινό;"από τις εκδόσεις Όστρια. Του αρέσουν οι χώροι που μπορεί να συνδυάσει τραγούδι, κίνηση, συμμετοχή πολλών προσώπων στη σκηνή. Μπορώ να πω ότι κάθε φορά θέλει να στηνει ένα θεατρικό σκηνικό σε αντίθεση με τις περισσότερες παρουσιάσεις που γίνονται σε χώρους βιβλιοπωλείων.