Στέφανος Δάνδολος - Η Δίκη που άλλαξε τον κόσμο - εκδόσεις Ψυχογιός

dandalosdiki

Γράφει η Μάγδα Παπαδημητρίου-Σαμοθράκη

Μετά το μυθιστόρημά του «Φλόγα και Άνεμος» με το ζευγάρι Παπανδρέου-Κυβέλη, ο Στέφανος Δάνδολος μας φέρνει ένα συγκλονιστικό βιβλίο «Η Δίκη που άλλαξε τον κόσμο» από τις εκδόσεις Ψυχογιός. Ένα βιβλίο που προτείνω ανεπιφύλακτα στους αναγνώστες για δυο λόγους: πρώτα γιατί κοντεύει η Σταύρωση και το Πάσχα και θα θέλουν να ζήσουν την εποχή μέσα από ένα μυθιστόρημα που θα τους κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον και ο δεύτερος γιατί θα μάθουν γεγονότα που δεν μας τα δίδαξαν τα θρησκευτικά βιβλία. Όπως λέει και ίδιος ο συγγραφέας στο σημείωμα του, δεν είναι θρησκευτικό πόνημα, ούτε ιστορικό δοκίμιο. Μας προτείνει να το διαβάσουμε ως μυθιστόρημα κι έτσι το διάβασα. Και πραγματικά το απόλαυσα. Το εργαστήρι του αγκάλιασε μια μεγάλη βιβλιογραφία ακόμη μελέτησε τα Ευαγγέλια το Κατά Ματθαίον και κατά Ιωάννη. Όπως κάνει και σ’ όλα τα βιβλία του, όπου πρωταγωνιστούν ιστορικά πρόσωπα. Επίσης έχει ταξιδέψει στους τόπους όπου εκτυλίσσεται το μυθιστόρημα. Άγγιξε ένα θέμα που σίγουρα θα μας προβληματίσει, θα συζητηθεί μπαίνοντας στα μυστικά του μονοπάτια του Χριστιανισμού, χωρίς να παίρνουμε δεδομένα όσα διδαχτήκαμε. Ο συγγραφέας χώρισε την αφήγησή του σε δύο χρόνους.

Το παρελθόν, όπου γίνεται η σταύρωση, και το τώρα, το οποίο αναφέρεται στο 71 μ.Χ., όπου αποκαλύπτονται ιστορικά γεγονότα και άγνωστες στιγμές της δύναμης του ανθρώπου, μέσα από τους καλοδουλεμένους ψυχογραφικά ήρωες του. Ένα μήνυμα και κάποιες περγαμηνές είναι το μυστικό του βιβλίου. Πώς θα ήταν, αλήθεια, ο κόσμος μας αν εκείνο το μήνυμα είχε παραδοθεί και αν ο Πόντιος Πιλάτος ήταν αρκετά γενναίος να ορθώσει το παράστημά του Ποιος ευθύνεται τελικά για τη σταύρωση του Ιησού; Ποιων σχέδια ενοχλούσε η ζωή του Χριστού και τον ήθελαν νεκρό κι όχι μόνο μαστιγωμένο όπως προσπάθησε ο Πιλάτος για να τους εξευμενίσει; Τόσα χρόνια ξέραμε από το σχολείο και μισήσαμε τον Πόντιο Πιλάτο, πως ένιψε τας χείρας του για να σταυρωθεί ο Χριστός. Διαβάζοντας αυτό το μυθιστόρημα άλλαξα άρδην τη γνώμη μου για εκείνη τη Δίκη. Σελίδα 263 «Τα χέρια του ήταν δεμένα. Το καθεστώς ήθελε τον Ιησού νεκρό.

Όφειλε λοιπόν να υποταχτεί στους αρχιερείς οι οποίοι τον έφεραν αντιμέτωπο με τη ρωμαϊκή νομοθεσία που εκπροσωπούσε. Δεν ήταν μια σταύρωση την οποία επέβαλλε ο ίδιος. Ήταν μια σταύρωση που του επιβλήθηκε» Όμως ο Πόντιος Πιλάτος είχε και την ανθρώπινη πλευρά, πέρα από αυτή την ανάλγητη που μας παρουσιάζουν τα θρησκευτικά μας βιβλία. Ερωτεύεται, πονάει για τον χαμό των αγαπημένων του προσώπων, συντρίβεται από τις τύψεις, εξορίζεται γιατί άρχισε να παραπαίει ανάμεσα στο δίκαιο και στο άδικο, στο φως και στο σκοτάδι, και δεν άρεσε στη ρωμαϊκή διοίκηση.. «Η Πρόκλα είχε δίκιο. Ήταν αθώος. Ο πιο αθώος άνθρωπος που γνώρισα ποτέ μου. Και εγώ τον άφησα στο έλεός τους. Από δειλία. Τώρα πια τον βλέπω παντού στις σκιές. Και ακούω διαρκώς εκείνον τον ψίθυρο: «Ήρθα να μαρτυρήσω για την αλήθεια…»[…] Όμως πλέον, κάθε μέρα που ζω, έρχομαι αντιμέτωπος με την αδυναμία μου να εμποδίσω αυτό το έγκλημα. Και φοβάμαι. Φοβάμαι ότι χάνω το μυαλό μου. Νιώθω ότι βυθίζομαι ολόκληρος στο σκοτάδι». Δίπλα στον Πόντιο Πιλάτο, γνωρίζουμε τη Κλαυδία Πρόκλα, τη σύζυγο του, μια Ρωμαία της άρχουσας τάξης, που, σε δύσκολους καιρούς για κάθε γυναίκα, όρθωσε το ανάστημά της και προσπάθησε να σώσει τον Ναζωραίο.

Μια γυναίκα που έπαιξε ενεργό ρόλο σε όλη αυτήν την ιστορία προσπαθώντας να επηρεάσει τον Πιλάτο να ανακαλέσει. Η Ορθόδοξη εκκλησία μάλιστα την ανακήρυξε Αγία της Χριστιανικής Εκκλησίας μετά τον θάνατό της. Ένα άλλο πρωταγωνιστικό πρόσωπο είναι η Ραχήλ, η ταπεινή Εβραία, που ήταν στην υπηρεσία τη Κλαυδίας, και γίνεται φίλη της καρδιάς της και η οποία θα πρωταγωνιστήσει στο μεγάλο φινάλε του βιβλίου. Ένα άλλο πρόσωπο που πρωταγωνιστεί στο μυθιστόρημα είναι ο Πετρώνιος Μάξιμος, ο αιμοσταγής Ρωμαίος στρατηγός, ο οποίος μετά την επαφή του με τον χριστιανισμό, μεταστράφηκε ως ένθερμος οπαδός του Χριστού, εμφανίζοντας όλα τα ευαίσθητα στοιχεία του χαρακτήρα του. Γνωρίζοντας πως ο συγγραφέας έχει επισκεφτεί τους τόπους όπου εκτυλίσσεται το μυθιστόρημα, από το σημείωμά του στο τέλος του βιβλίου, Ρώμη και Ισραήλ, το καθιστά τόσο ατμοσφαιρικό και επιβλητικό ώστε οι αναγνώστες νιώθουν συνταξιδιώτες του σ’ εκείνη τη μακρινή εποχή, φορώντας χιτώνες, άλλοτε χρυσοποίκιλτους κι άλλοτε φτωχούς και περπατώντας με τα σανδάλια, δίπλα στους κυνηγημένους Χριστιανούς και τους φτωχούς Εβραίους.

Συγκλονισμένοι βιώνουμε τα γεγονότα σαν να ήμασταν παρόντες στις 360 σελίδες του. Εύχομαι να απολαύσετε και τούτο το μυθιστόρημα. Καλοτάξιδο να είναι Στέφανε Δάνδολε!

Σελίδα 266 «Μια επίθεση στις επιχειρήσεις του ναού ήταν επίθεση στην αφρόκρεμα του ιερατείου. Το είχε παρατραβήξει. Και έπρεπε να βγει από τη μέση».

Σελίδα 292 «Μην ανησυχείς εκλαμπρότατε Αυτό το αίμα ας μη πέσει πάνω σε σένα και στους δικούς σου, αλλά πάνω σ’ εμάς και τα παιδιά μας»

Σελίδα 404 «Όσοι οι Εβραίοι βγήκαν ζωντανοί από τούτο το ολοκαύτωμα, αναζήτησαν την τύχη τους σε άλλους τόπους σηματοδοτώντας μια περιπλάνηση που θα κρατούσε δύο χιλιάδες χρόνια…. Ο Ιησούς το είχε προβλέψει σωστά. Δεν έμεινε πέτρα πάνω στην πέτρα»