Γράφει η Μάγδα Παπαδημητρίου-Σαμοθράκη
Μετά την «Τριλογία της Αθήνας», η Ευτυχία Γιαννάκη μας ταξιδεύει στις Κυκλάδες, στην Πάρο συγκεκριμένα, με την «Τριλογία του Βυθού» και το πρώτο της βιβλίο «Η νόσος του μικρού θεού». Το απέκτησα μόλις κυκλοφόρησε αλλά περίμενα να το απολαύσω το καλοκαίρι δίπλα στη θάλασσα για να εισχωρήσω ουσιαστικά στο μυθιστόρημα και να γίνω κομμάτι του, να ακολουθήσω την συγγραφέα στα μονοπάτια της Πάρου, στη Νάουσα, την Παροικιά και τις Λεύκες και να πάρω άρωμα από τη ζωντάνια του βιβλίου. Η Ευτυχία Γιαννάκη είναι από τις Ελληνίδες συγγραφείς αστυνομικών μυθιστορημάτων που μ’ έχει κερδίσει ως αναγνώστρια και πιστεύω ότι δεν έχει να ζηλέψει κάτι από τους ξένους συγγραφείς του είδους. Μέσα από τις 480 σελίδες ο αναγνώστης ξανασυστήνεται με τον Χάρη Κόκκινο, τον αστυνόμο της υποδιεύθυνσης Εγκλημάτων κατά της ζωής. Τον παρακολουθεί κατά πόδας στην έρευνα του και μπαίνει παρατηρητής στις διαπροσωπικές του σχέσεις. Εκτός όμως με τη γνωριμία του με τον Κόκκινο, η Ευτυχία Γιαννάκη θα συνταξιδέψει μαζί της στη Ζυρίχη αλλά και στην Αθήνα όπου η ιστορία γίνεται περίπλοκη και οι σελίδες φεύγουν σαν νερό. Σε κερδίζει η δυναμική γραφή της, οι μικρές κοφτές προτάσεις προσθέτουν επιπλέον δράση. Ανεβάζει την αδρεναλίνη στο ζενίθ αλλά και σε χαλαρώνει με τα όμορφα τοπία της Πάρου και της Αντίπαρου.
Βρισκόμαστε στο 1985, όπου είχε γίνει ο φόνος ενός δύτη ενώ το 2015 στον ίδιο τόπο μια γυναίκα εξαφανίζεται. Η εξαφάνιση αποδεικνύεται φόνος. Η νεκρή είναι ἡ Ελβετίδα σύζυγος του ιδιοκτήτη μιας πολυεθνικής, καταγόμενου από την Πάρο πολύ πλούσιου με πολλές ευεργεσίες στο νησί αλλά και μανιώδης συλλέκτης. Όμως και η ίδια είναι πολύ πλούσια αφού ο πατέρας της έχει γαλακτοβιομηχανίες και εταιρείες στη Ζυρίχη. Ποια είναι όμως η σχέση των δύο φόνων; Ο αναγνώστης θα τη βρει μόνος του μέσα από την ανάγνωση. Η μικρή κοινωνία της Πάρου αναστατώνεται από το έγκλημα και τον πολύ αστυνομικό κόσμο από Αθήνα αλλά και της Ελβετίας, όπως κι από άτομα της πρεσβείας. Γνωρίζουμε πρόσωπα όπως τον Μπίλια, τον Τσίου, τον Λαγγούση, τον Πανταζόπουλο, τη Λίνα, τη τραβεστί Τζέλα, τον Οικονόμου, τον Φώτη, την Πηνελόπη Μαλτέζου και τους γονείς της και φυσικά τη δολοφονημένη Πέτρα.
Η συγγραφέας όμως δεν μένει μόνο στην εξερεύνηση του φόνου αλλά και στα φορτισμένα συναισθήματα του κάθε ήρωα της, αφού ο καθένας παίζει κυρίαρχο ρόλο μέσα στο μυθιστόρημα. Ακόμη μέσα από την υπόθεση ξεπηδά το θέμα της αρχαιοκαπηλίας που κρατά χρόνια στον ελλαδικό χώρο που βρίθει από ιστορία, αλλά και τονίζει την άγνοια της αξίας των αγαλμάτων από τους περισσότερους χωρικούς. Η άγνοια και η αδιαφορία βοήθησε να στηθεί ένα ολόκληρο κύκλωμα που διοχέτευε τα αγάλματα στους πλούσιους συλλέκτες του εξωτερικού. Κι αυτό, για μένα το καθιστά ακόμη πολύ πιο ενδιαφέρον. Στην κλειστή κοινωνία λοιπόν του νησιού η Γιαννάκη μας τοποθετεί μάρτυρες της καθημερινότητας των χωρικών αλλά και της πολιτικής επικαιρότητας. Όπως η διαμάχη αριστερών και δεξιών στις εκλογές του ’85, μας θυμίζει την ιδιωτικοποίηση των λεωφορείων αλλά και άλλα πολιτικά γεγονότα της εποχής εκείνης. Αλλά και ξύνει παλιές πληγές του πολέμου γιατί στη μικρή κοινωνία της Πάρου όλοι ήξεραν ποιοι ήταν δωσίλογοι, ποιοι είχαν άκρες με τους Γερμανούς και ποιοι πλούτισαν «βοηθώντας» τους με τα αρχαία. Ενώ μετά τον φόνο της Ελβετίδας έρχονται άλλα κοινωνικά προβλήματα που ταλάνιζαν την Ελλάδα. Θίγει το πρόβλημα των αδέσποτων σκυλιών, την κρίση ιδανικών και αξιών που έπεσαν οι μάσκες κι όλα φανερώθηκαν μετά από την οικονομική κρίση, για τον τουρισμό που όλοι έπεσαν πάνω του και άφησαν τη γη να αδρανήσει, το πρόβλημα της αστυφιλίας αλλά και η εγκατάλειψη του παριανού μαρμάρου, ανακινεί το θέμα για τα αρχαία της Κέρου και το αλισβερίσι που γινόταν στο Αιγαίο, για το θέμα της υιοθεσίας και πολλά άλλα που η συγγραφέας γνωρίζει πως θα τα αξιολογήσει σε κάθε της ήρωα. Ο αναγνώστης ακόμη θα σταθεί και στη δύναμη που έχουν οι άρχοντες της πολιτικής σκηνής, πράγμα που δεν είναι πρωτόγνωρο κι ούτε ποτέ θα σταματήσει. Όπως την αφόρητη πίεση που ασκούν πάντα οι τοπικοί πολιτικοί παράγοντες όπως οι δήμαρχοι, βουλευτές και υπουργοί για τη γρήγορη διαλεύκανση του φόνου για να μην εκτεθούν οι ίδιοι. Κι όταν πρόκειται για ξέπλυμα χρήματος, οικονομικούς παραδείσους, πολυεθνικές ή θυγατρικές, ιδιωτικά αεροπλάνα και σκάφη, το τρέμουλο των πολιτικών γίνεται πολύ ισχυρότερο για να μη γίνουν ρεζίλι διεθνώς.
Μέσα από το μυθιστόρημα θα ανακαλύψετε το σκοτεινό μυστικό του Χάρη Κόκκινου. Η Ευτυχία Γιαννάκη έκανε ένα μεγάλο μακροβούτι στον βυθό μα και στις ψυχές των ηρώων της και το κατάφερε άριστα όπως σε όλα τα βιβλία της μέχρι σήμερα. Όμως δε θα σας αποκαλύψω περισσότερα γιατί το ταξίδι στον ανθρώπινο βυθό αλλά και στον Αιγαιοπελαγίτικο καθώς και στην έντονη δράση σας ανήκει. Να ανακαλύψετε γιατί ο μικρός Θεός Έρωτας τους αναστάτωσε όλους.Θα σας αφήσω να το απολαύσετε μόνοι σας. Καλοτάξιδο Ευτυχία Γιαννάκη και αναμένω να ταξιδέψω με το επόμενο της τριλογίας που σίγουρα θα με συναρπάσει.
Τι ήταν οι Λεύκες; Χωριό μαρμαράδων. Έφυγαν όλοι και κατέβηκαν στα νταμάρια της Αθήνας. Τώρα δεν υπάρχει ούτε η Αθήνα. Υπάρχει μόνο ο τουρισμός. Θες να γίνεις υπηρέτης; Σερβιτόρος; Καλώς. Διαφορετικά…»
«Να βουτάμε και ξαναβουτάμε επίμονα στα ίδια και τα ίδια, όλο και πιο βαθιά εντός μας, αναζητώντας το φως στο σκοτάδι και το σκοτάδι στο φως…»