Γράφει η Μάγδα Παπαδημητρίου-Σαμοθράκη
Και να εκεί που οι εκδόσεις Διόπτρα μας έχει συνηθίσει με άλλου είδους βιβλία, τουλάχιστον των δικών μου επιλογών, εμφανίζονται τα «Ουγγρικά ψάρια» ενός νέου συγγραφέα να κάνει την ανατροπή. Ένα αυτοκίνητο Lada, στο εξώφυλλο, συχνή μάρκα αυτοκινήτων που τη βλέπουμε χρόνια τώρα από τους τουρίστες που καταφθάνουν στις ακτές της Μακεδονίας από τις χώρες της Βαλκανικής Χερσονήσου μου προκάλεσε το ενδιαφέρον να το διαβάσω. Ακόμη και αυτό που διάβασα στο οπισθόφυλλο του βιβλίου που είχε πει ένας Ρώσος φιλόσοφος «Μερικές φορές δεν έχει σημασία πόσο δυνατά μπορείς να χτυπήσεις αλλά πόσο δυνατά μπορεί να σε χτυπήσουν και να συνεχίσεις να προχωράς»
Από ένα συγγραφέα γεννημένο το 1981, δεν θα μπορούσα να περιμένω κάτι διαφορετικό χωρίς να πω ότι δεν μου άρεσε. Πρωταγωνιστής ο ίδιος ο συγγραφέας χρησιμοποίησε μάλλον πραγματικά πρόσωπα και καταστάσεις, γράφοντας στο α’ ενικό πρόσωπο που το έκανε πιο ζωντανό. Γράφοντας για το σήμερα, χρησιμοποιώντας την σημερινή τεχνολογία όπως i phone, internet αλλά και για ήρωα του ένα Χάκερ, μας έφερε μια ξεκαρδιστική ιστορία που μας χαλαρώνει αλλά χτυπά έμμεσα και τη σημερινή πολιτική κατάσταση προβληματίζοντας μας. Θίγει τον νόμο για τα την απαγόρευση τσιγάρων σε δημόσιους χώρους, μας μιλά για τον ΦΠΑ, μας δίνει μηνύματα οικολογικά όπως τα Ουγγρικά ψάρια, θα καταλάβετε όταν το διαβάσετε , και μας θυμίζει τα χρόνια του υπερκαταναλωτισμού, που δυστυχώς τα ζει η γενιά του συγγραφέα με το δικό του όμως χιούμορ. Τα καυτηριάζει μέσα από τη σάτιρα για να πάρουμε το μήνυμα εμείς οι μεγαλύτεροι. Της ευθύνης που φτάσαμε τα πράγματα σ’ αυτά τα χάλια. Και ξαφνικά, εκεί που γελάς με την απαγωγή, ξεπηδούν ιστορικά γεγονότα όπως η Σμύρνη, ο τορπιλισμός της Έλλης, οι εκτελέσεις των Ναζί, ο πόλεμος στον Γράμμο, η δολοφονία του Λαμπράκη και το Πολυτεχνείο. Φυσικά δεν λείπει ο Λουντέμης και το «Έγκλημα και τιμωρία» αλλά ούτε ο Τσίπρας, ο Παπανδρέου, ο Κουτσόγιωργας, ο Άκης και άλλοι που χωρίς αυτούς η Ελλαδίτσα μας δεν θα στεκόταν στα πόδια της. Πάντα με μεγάλη δόση φυσικά του χιούμορ. Πώς τα ταίριαξε; Τι σχέση έχει ο τίτλος με αυτά τα γεγονότα; Πώς μπορεί μια απαγωγή να δημιουργήσει όλες αυτές τις ανατροπές και πώς συνδέονται μεταξύ τους; Πώς μπλέκει στην ιστορία τον παραγνωρισμένο ποιητή; Εγώ ξέρω ότι το διάβασα σε μια μέρα γιατί ναι μεν με παρέσερναν οι ανατροπές αλλά ήθελα να δω πού θα φτάσει το ταλέντο του νέου συγγραφέα που βλέπει αλλιώς τη σημερινή Ελλάδα μέσα από τις 293 σελίδες του. Και οφείλουμε να δούμε και τη δική τους εναγώνια ματιά στο αμφισβητούμενο μέλλον.
Ένα άλλο είδος γραφής, μια σύγχρονη γλώσσα που μπορεί να ταιριάζει περισσότερο στους νέους αναγνώστες πιάνοντας τον σφυγμό τους. Αλλά δεν αποκλείει όλους τους παλιότερους η σάτιρα του γιατί είναι σίγουρο ότι μας χρειάζεται όλους. Για να γελάσουμε, να αυτοσαρκαστούμε, να προβληματιστούμε. Ο Μάγος, ο Χάκερ όλα τα δεύτερα πρόσωπα που εμπλέκονται αλλά και ο ίδιος ο συγγραφέας θα μας κάνουν το αναγνωστικό μας ταξίδι σίγουρα διαφορετικό από τα άλλα.
Καλοτάξιδο να είναι Γιάννη Πλιώτα!