Την Τζίνα Ψάρρη την παρακολουθώ από το πρώτο της βιβλίο «Μέχρι το πέμπτο σκαλοπάτι». Βαθιά κοινωνική και ευαίσθητη η ίδια όπως και η γραφή της, μας οδηγεί σε μονοπάτια της ψυχής μέσα από τους ήρωές της. Το πρόσφατο βιβλίο της, «Κάθε Κυριακή την ίδια ώρα», είναι βουτηγμένο στις μνήμες, στην ιστορία τούτης της χώρας, μα περισσότερο σε πραγματικά βιώματα των δικών της ανθρώπων. Το γιατί οδηγήθηκε στη συγγραφή του και πολλά άλλα, θα μας τα πει η ίδια.

Η Βίκυ Σγουρέλλη γεννήθηκε στη Χίο το 1978. Σπούδασε Αγγλική Λογοτεχνία και γλώσσα, ενώ αργότερα υλοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στη Ναυτιλία και την Ειδική Αγωγή. Στην πορεία πραγματοποίησε περαιτέρω σπουδές και επιμορφώσεις στην Ψυχολογία και στη χρήση Τεχνολογίας στην Εκπαίδευση.

Το 2005 ιδρύει το γνωστό σήμερα ως «L.O.V.E English Language School», το οποίο αποτέλεσε το πρώτο διαφοροποιημένο πρότυπο κέντρο Αγγλικής γλώσσας στην Ελλάδα, ενώ συνεχίζει να διαφοροποιείται μέχρι σήμερα στη Χίο.

Το 2019, ιδρύει τον εκδοτικό οίκο «Books with Shoes». Στόχος της η διάδοση του πυρήνα της διδασκαλίας της μέσα από την αφήγηση. Αφού όπως πιστεύει η αφηγηματική τεχνική αποτελεί το καλύτερο μέσο για τη γνώση.

Με την Τέσυ Μπάιλα γνωρίζομαι αναγνωστικά από το πρώτο της βιβλίο, το «Πορτρέτο της σιωπής», το 2009. Από τότε έχει εκδώσει εφτά μυθιστορήματα μαζί με το τελευταίο «Λέγε με Ισμαήλ», από τις εκδόσεις Ψυχογιός.

Κάθε βιβλίο της κι ένας λογοτεχνικός θησαυρός.

Το τελευταίο μάς ταξιδεύει στην Πόλη, στο Πέρα, μια πόλη όπου συμβίωναν πολλά χρόνια, Έλληνες, Οθωμανοί, Αρμένιοι, Φραγκολβαντίνοι, Εβραίοι. Μας φέρνει μπροστά μας ένα ψηφιδωτό αρωμάτων, γεύσεων, χαρακτήρων, έντονων συναισθημάτων, εικόνων. Ένα μυθιστόρημα για τα πάθη των ανθρώπων στα γρανάζια της Ιστορίας, ένα κείμενο για τη δύναμη της αγάπης και της ανθρωπιάς που αντέχουν στον χρόνο.

Το όμορφο εξώφυλλο μας ελκύει να το διαβάσουμε. Προτίμησα να μιλήσω μαζί της, να μας ξετυλίξει το λογοτεχνικό κουβάρι των σκέψεων και των αναμνήσεων για πολλούς από εμάς.

Τέσυ Μπάιλα, σ’ ευχαριστώ για τον χρόνο σου. Ποια ήταν η αφορμή για να γραφεί αυτό το βιβλίο;

Ο Βασίλης Δανέλλης γεννήθηκε το 1982 στην Αθήνα. Από τις Εκδόσεις Καστανιώτη κυκλοφορούν τέσσερα μυθιστορήματά του: Μαύρη μπίρα (2011), Λιβάδια από ασφοδίλι (2014), Άνθρωπος στο τρένο (2016) και Νεκρές ώρες (2017). Ο Άνθρωπος στο τρένο ήταν υποψήφιο για τρία λογοτεχνικά βραβεία, ενώ η Μαύρη μπίρα και οι Νεκρές ώρες έχουν μεταφραστεί στα τουρκικά.

Επίσης, έχει συνεπιμεληθεί τις συλλογές διηγημάτων BalkaNoir (με τον Γιάννη Ράγκο, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2018) και Yunankarası (με την Damla Demirözü, İstos, Τουρκία 2018). Διηγήματά του έχουν μεταφραστεί στα τουρκικά, σλοβενικά, γερμανικά και ιαπωνικά. Είναι ιδρυτικό μέλος της ΕΛΣΑΛ (Ελληνικής Λέσχης Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας) και μέλος της συντακτικής ομάδας της επιθεώρησης αστυνομικής λογοτεχνίας Πολάρ.

Θέλησα να μιλήσω μαζί του για να μου μιλήσει για τα ταξίδια του, λογοτεχνικά και πραγματικά για να τον γνωρίσουν οι αναγνώστες του Bookia.

Ο Σπύρος Μπούσιας γεννήθηκε στη Γερμανία και κατάγεται από τη Χίο. Ζει και εργάζεται στον Πειραιά. Σπούδασε στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο, όπου ολοκλήρωσε και τις μεταπτυχιακές σπουδές του.

Έχει γράψει μελέτες και επιστημονικά άρθρα, που δημοσιεύτηκαν σε ιατρικά περιοδικά της ημεδαπής και της αλλοδαπής. Επίσης, έχει αρθρογραφήσει κατά καιρούς σε εφημερίδες και περιοδικά του ελληνικού τύπου. Διακρίθηκε στον πανελλήνιο διαγωνισμό διηγήματος «Ημερολόγια Καραντίνας» (Ιανός 2020) με το διήγημά του «Μια κάποια λύσις».

Από τις εκδόσεις Τόπος κυκλοφορεί το μυθιστόρημά του Άρωμα από ρίγανη (2022).

Η Ρουσιώ είναι ένα φύλλο
που το καταδιώκουν τα πρώιμα φθινόπωρα
για να το ρίξουν στη γη.
Όμως εκείνο ελπίζει πάντα σε μια άνοιξη.

Η Άννα Ρω έρχεται στα εκδοτικά δρώμενα με ένα πολύ δυνατό βιβλίο, με ιστορική θεματολογία που με συγκίνησε. Παρ’ όλο που είναι το πρώτο της βιβλίο, από τις εκδόσεις Λιβάνη, με εξέπληξε ο ποιητικός της αλλά και αιχμηρός της λόγος, η ροή και η δύναμη του. Και πώς να μην είναι αιχμηρός αφού ξεκινά από τον εμφύλιο, τη μετανάστευση στη Γερμανία, τους αγώνες που έγιναν στην Ευρώπη και το Μεξικό για την ελευθερία των λαών, μέχρι το 1970.

Δεν έχει τύχει να διαβάσω άλλο βιβλίο του συγγραφέα Πάρι Σταμέλου. «Οι γυναίκες της Κυριακής» είναι το τρίτο του συγγραφέα, από τις εκδόσεις Καστανιώτη. Με την πρώτη ματιά, με κέντρισε το εξώφυλλο, το οποίο μου θύμισε ανέμελα χρόνια της χαμένης αθωότητας. Ευαίσθητο, ρομαντικό, με ωραίες περιγραφές, που το διαβάζεις εύκολα, καθώς ο λόγος κυλά. Ένα βιβλίο που όλοι οι ήρωες είναι αληθινά πρόσωπα και έζησαν τις ιστορίες τους προπολεμικά, στον πόλεμο και μεταπολεμικά, περίπου μέχρι το 1956. Γι’ αυτό τον λόγο δεν είναι τυχαίο που το βιβλίο εξαντλήθηκε μετά την τέταρτη έκδοση και έχουμε στα χέρια μας τη δεύτερη ανατύπωση. Αναζήτησα τον κ. Σταμέλο για να μιλήσουμε γι’ αυτές τις γυναίκες και γι’ άλλα ερωτήματα που γεννήθηκαν και ψάχνουν απαντήσεις  

Έχω διαβάσει αρκετά αστυνομικά μυθιστορήματα, κυρίως από Έλληνες συγγραφείς. Το προηγούμενο καλοκαίρι ήρθε στα χέρια μου το νέο βιβλίο του Νεοκλή Γαλανόπουλου, «Βάσει σχεδίου». Έχοντας εμπιστοσύνη τις εκδόσεις Καστανιώτη για τα βιβλία που εκδίδει, το «ρούφηξα» κυριολεκτικά. Αναζήτησα τον συγγραφέα να μου μιλήσει για το βιβλίο του και για την αστυνομική λογοτεχνία στη χώρα μας. Τελικά, τι έχουν να ζηλέψουν οι δικοί μας συγγραφείς από τους ξένους;

Η Ελένη Γκόρα γεννήθηκε στην Κοζάνη. Σπούδασε Κλασική Φιλολογία στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης.

Είναι κάτοχος Μεταπτυχιακού Διπλώματος (Master of Arts) στη Δημιουργική Γραφή και Διδάκτορας Δημιουργικής Γραφής του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας.

Αρθρογραφεί στο περιοδικό της Δυτικής Μακεδονίας Together και διατηρεί προσωπική σελίδα στη διεύθυνση: http://elenigkora.gr/.

Από τις εκδόσεις 24γράμματα κυκλοφορεί και το βιβλίο της με τίτλο «Μαθαίνω ορθογραφία παίζοντας».

Παρακολουθώ τη Σοφία Θεοδωρίδου από το πρώτο της βιβλίο το «Η νύφη φορούσε μαύρα» μέχρι το σημερινό. Μεγαλωμένη στη Μακεδονία, ανάμεσα σε Πόντιους και Μικρασιάτες, ακούγοντας ιστορίες από τον ξεριζωμό, η γραφή της μου φαίνεται πολύ οικεία. Δεν είχα την τύχη μέχρι σήμερα να μιλήσω μαζί της, για λογαριασμό του Bookia. «Ο άγραφος νόμος» είναι ένα πολύ δυνατό βιβλίο για μας τις γυναίκες. Μιλά για τα πρώτα σκιρτήματα αντίστασης γυναικών που ασφυκτιούν μες στην επαρχιακή κοινωνία στην οποία ζουν, όπου ο λόγος του άντρα είναι ΑΓΡΑΦΟΣ ΝΟΜΟΣ.

Κυρία Θεοδωρίδου σας ευχαριστώ για τη συνέντευξη που μου δίνετε. Από τη «Η νύφη φορούσε μαύρα» μέχρι το τελευταίο σας, ο Πόντος αλλά και όλη η Ανατολή υπάρχουν σε κάθε βιβλίο σας και είναι οι τόποι όπου ανασαίνουν οι ήρωές σας. Η καταγωγή σας από τον Πόντο, τα βιώματα αλλά και οι άπειρες ιστορίες που έχετε ακούσει, είναι το πολύτιμο υλικό όπου χτίζονται τα μυθιστορήματά σας;