Την γνώρισα όταν ήρθε στην Κατερίνη, στην γκαλερί Μάτι με αφορμή τη φωτογραφική έκθεση αλλά και της παρουσίασης του φωτογραφικού λευκώματος του Ανδρέα Ζαχαράτου «Jazz Moments». Με αφορμή την συναυλία της στο θέατρο Μώ, στις 26 Ιανουαρίου μίλησα μαζί της για τα τραγούδια που θα ακουστούν και για πολλά άλλα….
Γεωργία Συλλαίου, στις 26 Ιανουαρίου έρχεσαι για μια συναυλία στο θέατρο Μώ που σε συνεργασία με τις Ετεροτοπίες και τον καλλιτεχνικό διευθυντή Γιάννη Ευθυμιάδη, ανοίγουν ένα νέο κύκλο εκδηλώσεων που ποδαρικό για το 2018 κάνει η δική σου συναυλία. Τι τραγούδια να περιμένει να ακούσει ο ακροατής;
Ο τίτλος της συναυλίας είναι “As Time Goes By”, δηλαδή το τραγούδι που ακούγεται στην ταινία Casablanca η οποία φέτος συμπληρώνει 75 χρόνια από την πρώτη της προβολή. Μαζί με τον πιανίστα Στέργιο Βαλιούλη, παρουσιάζουμε ένα πρόγραμμα από τον διεθνή κινηματογράφο, τραγούδια σπουδαίων συνθετών που έγραψαν μουσική για εμβληματικές ταινίες όπως Gilda, Γαλάζιος Άγγελος, Σινεμά ο Παράδεισος, Πρόγευμα στο Τίφφανυς κ. α. Επίσης έχουμε συμπεριλάβει τραγούδια από παραστάσεις και κομμάτια με θεατρικό χαρακτήρα. Προσπαθήσαμε να έχουμε μια ροή, το πρόγραμμα να περιλαμβάνει μουσικές ενότητες και ενδιαμέσως να παρεμβάλλονται μικρά κείμενα τα οποία σχετίζονται με το περιεχόμενο των τραγουδιών και να τα συνδέουν μεταξύ τους, ούτως ώστε να παρουσιάσουμε μια δική μας μουσική παράσταση. Το υλικό πάντως είναι ως επί το πλείστον γνωστές κινηματογραφικές επιτυχίες που γράφτηκαν από τους Χένρι Μαντσίνι, Νίνο Ρότα, Κουρτ Βάιλ, Έννιο Μορρικόνε, Τζορτζ Γκέρσουιν κ.α., όπως επίσης και τραγούδια με θεατρικό χαρακτήρα των Τομ Γουέιτς, Κώστα Γιαννίδη, Ντιούκ Έλλινγκτον.
Eίσαι Μουσικός, ασχολείσαι με το θέατρο, με αυτοσχεδιασμούς, με την συγγραφή βιβλίων και παραστάσεις…… Πότε προλαβαίνεις;
Έχω σπουδάσει κλασική μουσική και μελέτησα – πάντοτε στο μέτρο του δυνατού – κάποια από τα πιο σύγχρονα μουσικά ρεύματα. Σε αυτά ανήκει και ο αυτοσχεδιασμός. Όσο για το θέατρο, δεν είμαι ηθοποιός με την κυριολεκτική έννοια, αλλά με αυτήν της περφόρμανς. Επομένως όλα αυτά συνδέονται. Στις συναυλίες μου άλλοτε υπάρχει το θεατρικό στοιχείο, άλλοτε όχι. Ναι, έγραφα από μικρή, αλλά άργησα να δημοσιεύσω κείμενα και πολύ περισσότερο βιβλία, τώρα θα εκδοθεί το δεύτερο.
Μίλησε μας λίγο για το πρώτο σου βιβλίο, την συλλογή διηγημάτων «Το ακρωτήρι»; Από ποιες εκδόσεις μπορούν να το αναζητήσουν οι αναγνώστες και τι θέλεις να δώσεις στον αναγνώστη;
Το πρώτο μου βιβλίο βασίστηκε κυρίως στο υλικό των εκπομπών που έκανα για τον 9,58, τον πολιτιστικό ραδιοφωνικό σταθμό της Θεσσαλονίκης. Επεξεργάστηκα λοιπόν αυτό το υλικό και προσέθεσα και άλλα κείμενα τα οποία ήταν κοντά στο ίδιο ύφος. Κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Οδός Πανός».
Τι σημαίνει για σένα η jazz μουσική;
Είναι μια διαφορετική μουσική που επηρέασε όλο τον εικοστό αιώνα. Έδωσε μεγαλύτερη σημασία στην ελεύθερη έκφραση και τον αυτοσχεδιασμό.
Στις μέρες μας, η κάθε μορφή Πολιτισμού έρχεται τελευταία και καταϊδρωμένη στις προτιμήσεις του λαού μας αφού το βιοποριστικό είναι το κυρίαρχο ζήτημα. Πιστεύεις ότι στην κρίση ο Πολιτισμός μπορεί να παίξει κυρίαρχο ρόλο;
Η μουσική, η λογοτεχνία, η ζωγραφική και οποιαδήποτε άλλη μορφή τέχνης ουδέποτε έπαψαν να υπάρχουν είτε σε περιόδους οικονομικής ή κοινωνικής κρίσης, είτε ακόμη και σε εποχές πολεμικών συρράξεων. Η δημιουργικότητα, η ανησυχία και η καλλιτεχνική έκφραση δεν ανακόπτονται. Αυτό από μόνο του απαντά στο ερώτημα πώς υπάρχει και λειτουργεί η τέχνη μέσα στη γενικότερη έννοια του πολιτισμού.
Είσαι μια πολύμορφη προσωπικότητα, παίζεις μουσική για ένα ορισμένο κοινό, πιο ψαγμένο θα έλεγα.. Έχεις δηλώσει σε κάποιο άρθρο ότι δεν μπορείς την θλίψη. Μα η Jazz δεν μιλά από μόνη της για τα βάσανα ενός δοκιμασμένου λαού;
Δεν αισθάνομαι ότι παίζω μουσική για κάποιο ειδικό κοινό. Παίζω βάσει των δικών μου επιλογών και προτιμήσεων, όπως και οποιοσδήποτε άλλος μουσικός. Και όσο για την τζαζ, ας μην την ταυτίζουμε με τα μπλουζ. Η τζαζ διαμορφώθηκε με τα χρόνια, πήρε ουσιαστικά στοιχεία από την κλασική μουσική, ενσωμάτωσε και παραδοσιακά και πρωτοποριακά ρεύματα.
Ο Θάνος Μικρούτσικος είναι ένας από τους αγαπημένους Έλληνες συνθέτες. Οι περισσότεροι τον αγαπήσαμε από τον Σταυρό του Νότου, κι αργότερα με την συνεργασία του με τον Δημήτρη Μητροπάνο και τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Η συνεργασία σου μαζί του σε ποιον δίσκο έγινε αφού γνωρίζω ότι ο Θάνος Μικρούτσικος είναι ένας πολύ μεγάλος συνθέτης με πολλή σοβαρή δουλειά στο εξωτερικό.
Στον δίσκο «Ο Σχοινοβάτης», ο Θάνος Μικρούτσικος έγραψε μουσική πάνω σε ποιήματα του Γιάννη Ρίτσου και παίζει πιάνο ο ίδιος. Τα τραγούδια είναι γραμμένα αρκετά κοντά στη φόρμα του Lied, η οποία μου είναι οικεία, και τα ερμήνευσα από παρτιτούρα. Ανήκουν σε ένα χώρο που ο συνθέτης ονομάζει ενδιάμεσο, έχουν πολλά κλασικά στοιχεία και ακολουθούν τη ρυθμική των ποιημάτων.
Από τις εκδόσεις Πόλις ετοιμάζεται το νέο σου βιβλίο «Εκεί κάτω στον ουρανό». Ποια εσωτερική ανάγκη σε οδήγησε στην συγγραφή του και ποιο είναι το μήνυμα που θέλεις να δώσεις στον αναγνώστη
Το δεύτερό μου βιβλίο είναι η καταγραφή μιας περιπέτειας που θα μπορούσε να είναι και προσωπική. Αναφορές στην παιδική ηλικία, μια απόπειρα για την αποτίμηση της μνήμης. Το έγραψα σταδιακά, πήρε την τελική του μορφή το καλοκαίρι του 2017. Αλησμόνητη διαδικασία. Αυτές τις μέρες ολοκληρώνονται και οι διορθώσεις από τον εκδοτικό οίκο. Από τις πιο όμορφες στιγμές της ζωής μου.
Ποια είναι τα σχέδια σου για το μέλλον αν μπορείς να τα αποκαλύψεις?
Μέσα στο επόμενο τρίμηνο επαναλαμβάνουμε το ίδιο πρόγραμμα με τον Στέργιο Βαλιούλη και συμμετέχω σε μια συναυλία στο ΑΠΘ με τίτλο «Ανοιχτές διαδρομές» όπου παίζουν ο Σάκης Παπαδημητρίου, ο Χρήστος Γερμένογλου και άλλοι καλοί μουσικοί. Επίσης ετοιμάζουμε πάλι με τον Σάκη Παπαδημητρίου και τον σκηνοθέτη Γιάννη Μήτρου μια παράσταση στο Μακεδονικό Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης πάνω σε κείμενα του Σάμιουελ Μπέκετ. Τον Μάρτιο συμμετέχω σε μια ακόμη συναυλία με μουσικούς από την Ελλάδα, την Ιταλία και την Γερμανία στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης με αφορμή την προβολή της ταινίας In Situ (μια ταινία για τον αυτοσχεδιασμό) στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ, σε σκηνοθεσία της Χρύσας Τζελέπη και του Άκη Κερσανίδη.
Γεωργία Συλλαίου κλείνοντας την συνέντευξη μαζί σου, θέλω να σε ρωτήσω αν με τα 20+ χρόνια δημιουργικής πορείας σου με τόσα πολυποίκιλα ενδιαφέροντα που έχεις, πιστεύεις ότι η ζωή είναι δημιουργία και έρωτας. Και ποια ελπίδα θα του έδινες σήμερα για να δει την ζωή του αισιόδοξα.
Ας μη μιλήσουμε για το τι είναι η ζωή σε μια συνέντευξη που είχε αφορμή μια συναυλία. Όσο για την ελπίδα, νομίζω ότι η κριτική ματιά, η θέληση για γνώση και κατανόηση, ο νηφάλιος ιδιωτικός και δημόσιος λόγος, η παρατήρηση και η ανήσυχη σκέψη, βοηθούν πολύ.
Καλή ακρόαση!