Τσούνη Βασιλική, «Οι νύμφες της Εροιβιάς», στην Κατερίνη

Στην κατάμεστη αίθουσα εκδηλώσεων του βιβλιοπωλείου Μάτι, πραγματοποιήθηκε η παρουσίαση του βιβλίου «Οι νύμφες της Εροιβιάς», της Γιαννιώτισσας συγγραφέως Βασιλικής Τσούνη, που εκδόθηκε από τις ομώνυμες εκδόσεις. Το βιβλίο παρουσίασε η δικηγόρος Μάρθα Καζταρίδου, η Αμέλια Μάρια έβαλε τη δική της μουσική πινελιά στην εκδήλωση όση ώρα ο ηθοποιός Διονύσης Ζαρώτης διάβαζε αποσπάσματα του βιβλίου.

Ποιες όμως ήταν οι νύμφες της Εροιβιάς που πάνω τους στηρίχτηκε το όμορφο αυτό μυθιστόρημα; Εροιβιά για όσους αναγνώστες δεν γνωρίζουν είναι τα Ιωάννινα. Σύμφωνα με έναν παλιό γιαννιώτικο μύθο υπήρχαν 49 Νεράιδες - Νύμφες που έλουζαν τα μαλλιά τους, στα νερά της λίμνης, τις έναστρες νύχτες. Την εποχή εκείνη κάποιος πρίγκιπας αναζητούσε να βρει το αιώνιο ταίρι του. Ένας βοσκός του υπέδειξε το μέρος και του είπε: «Θα γίνει δική σου μονάχα αν κλέψεις ένα τους πέπλο και το ρίξεις στην φωτιά». Έτσι και έγινε… η νύμφη έγινε γυναίκα του… έμεινε μαζί του… και από το παλάτι του κοιτούσε τις αδερφές της τα βράδια που έλουζαν τα μαλλιά τους.

Ο εκδότης Σάββας Προβατίδης υποδέχτηκε το αναγνωστικό κοινό, σύστησε το πάνελ, η μουσική συνόδευσε την ανάγνωση του αποσπάσματος. Στη συνέχεια πήρε το λόγο η κ. Μάρθα Καζταρίδου, η οποία αφού διάβασε το βιογραφικό της συγγραφέως, ανέλυσε την ιστορία, ταξίδεψε τους αναγνώστες στην όμορφη πόλη των Ιωαννίνων προβληματίζοντας τους για συζήτηση στο τέλος της παρουσίασης. Μεταξύ άλλων είπε:

«Η ιστορία ξεκινά το 1943 και μας μεταφέρει στην παλιά πόλη των Ιωαννίνων και στο εβραϊκό γκέτο, λίγο πριν ξεσπάσει ο πόλεμος και την περίοδο διωγμού των Εβραίων από τους Γερμανούς. Το ναζιστικό καθεστώς έβλεπε τους Εβραίους όχι ως πιστούς μιας συγκεκριμένης θρησκείας, αλλά ως λαοφιλή, ως ράτσα. Για τον Χίτλερ, οι Εβραίοι ήταν παντού Εβραίοι, όποια θρησκεία και αν είχαν, όσο προσαρμοσμένοι και αν ήταν πολιτισμικά στο περιβάλλον τους, όποια γλώσσα και αν μιλούσαν.



Πρόκειται για μία περιπετειώδη ιστορία αγάπης, παγιδευμένη ανάμεσα σε φρικαλεότητες, ανείπωτο πόνο, ένα απάνθρωπο ολοκληρωτικό καθεστώς και τον παραλογισμό των φυλετικών διακρίσεων. Τα μυστικά, τα λάθη, ο πόνος, αλλά και ο θάνατος, που βιώνει, μετατρέπουν την πρώτη ηρωίδα, τη Λενιώ, σε έναν σκληρό άνθρωπο, σε μία άδικη και μοχθηρή μητέρα, κυρίως για την κόρη της, τη Θεοδώρα, η οποία είναι και η δεύτερη ηρωίδα του βιβλίου. Η τρίτη ηρωίδα του βιβλίου, η Δάφνη, κόρη της Θεοδώρας γεννιέται και ζει στα Γιάννενα, μέχρι και το 2014, όταν χρονολογείται και το βιβλίο. Τα λάθη, τα πάθη και τα μυστικά της μητέρας της και της γιαγιάς της στιγματίζουν τη δική της ζωή…..»

Και συνεχίζει κλείνοντας πώς «Οι «Νύμφες της Εροιβιάς» είναι μία συναρπαστική ιστορία με πλούσια, γρήγορη γραφή, που κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη από την πρώτη έως την τελευταία σελίδα. Ένα βιβλίο ανατρεπτικό, καταθλιπτικό, συγκλονιστικό. Μία ιστορία από αυτές, που ταράζουν την ηρεμία μας. Εάν αναλογιστούμε ότι βασίζεται σε αληθινά γεγονότα, καταλήγουμε στο ότι η πραγματικότητα καμιά φορά ρίχνει γροθιά στο στομάχι, για να σκεφτούμε, να προβληματιστούμε και γιατί όχι να νιώσουμε λίγο ευγνώμονες που η ζωή τελικά δεν είναι τόσο σκληρή μαζί μας. Μερικά βιβλία, όπως αυτό, έρχονται για να μας θυμίσουν αυτήν ακριβώς την αλήθεια.

Η γλώσσα του βιβλίου είναι αναλυτική, κατανοητή, εκφραστική. Οι διάλογοι ζωηροί, ζωντανοί. Το ύφος καλαίσθητο, φυσικό, ανεπιτήδευτο. Η περιγραφή λεπτομερειακή, ζωντανή, παραστατική. Η πλοκή έξυπνη, ολοκληρωμένη. Οι χαρακτήρες αληθινοί, παραστατικοί, δρουν, εμφανίζονται, ψυχογραφούνται, πείθουν. Η ατμόσφαιρα υποβλητική, άλλοτε ευχάριστη κι άλλοτε βαριά, καταθλιπτική…»

Στο τέλος έθεσε ερωτήσεις στη συγγραφέα όπως για το πώς εμπνεύστηκε το τίτλο, τι συμβολίζει το εξώφυλλο, ποια είναι τα κύρια μηνύματα που ήθελε να περάσει στους αναγνώστες, τι κέρδισε η ίδια από τη συγγραφή αυτού του βιβλίου, για τις τρεις πρωταγωνίστριες της ιστορίας και ποια από τις τρεις τη ταλαιπώρησε περισσότερο για να την αποτυπώσει στο χαρτί. Ακόμη, πού πιστεύει ότι οφείλεται αυτή η απήχηση του βιβλίου κι αν θα μπορούσε να γραφεί το μυθιστόρημα σε άλλη πόλη.

Για σας είναι κάτι παραπάνω από ένα βιβλίο; Ουσιαστικά πρόκειται για την ιστορία 3 γενεών της οικογένειας σας;

Δεν είναι απλά ένα βιβλίο. Πέρα από το ότι είναι το δεύτερο «πνευματικό παιδί μου»… στις σελίδες του είναι βαθιά χαραγμένη η ψυχή μου. Πρόκειται για μια ιστορία δικών μου ανθρώπων που έζησα, μεγάλωσα μαζί τους και τους λάτρεψα τον καθένα ξεχωριστά μα και όλους μαζί παρόλο που κάποιοι έχουν πεθάνει… με τον δικό τους τρόπο με οδήγησαν στον σωστό δρόμο της συγγραφής.

Η αγάπη όλα τα νικά (όσο κλισέ κι αν ακούγεται);

Η ιστορία των ηρώων μου με δίδαξε, όσο κι αν ακουστεί περίεργο… πως η αγάπη δεν τα νικά όλα. Δυστυχώς δεν τα νικά. Υπάρχουν στιγμές, καταστάσεις που υπερτερούν και την καταστρέφουν την αγάπη όσο κι αν θέλουμε να πιστεύουμε σε αυτό.

Η συγγραφέας αφού ευχαρίστησε τις εκδόσεις και το αναγνωστικό κοινό, απάντησε σε όλες τις ερωτήσεις της κ. Καζταρίδου αλλά και του κοινού. Είπε ότι η ιστορία είναι πολύ προσωπική, έχει γνωρίσει τα άτομα, τις ηρωίδες και άλλα δεν τα γνώρισε. Μίλησε ακόμη για τις ηρωίδες που συγχώρεσε, για τη κλειστή κοινωνία που δεν είναι σωστό να αποκαλύψεις ονόματα και πράγματα. Γι αυτό επαναλαμβάνονται τα λάθη. Το μήνυμα είναι η αγάπη που όλα τα νικά, η μεγάλη απήχηση οφείλεται στη πραγματική ιστορία, ότι η αλήθεια πρέπει να ανακαλύπτεται όσο σκληρή κι αν είναι…

Κλείνοντας την βιβλιοπαρουσίαση μίλησε για τα επόμενα συγγραφικά της σχέδια, υπέγραψε αντίτυπα του βιβλίου της και φωτογραφήθηκε με τους αναγνώστες.

Φωτογραφίες Στέλλα Χαντζή.

Δημοσιεύθηκε στο Bookia