Η Κέλλυ Κουναλάκη και η Εύη Μάμαλη μιλούν για το «Ταίρι» και το «Ασυναίσθημα»

Στην παιδική γωνιά της 14ης Διεθνούς Έκθεσης βιβλίου, παρουσιάστηκαν στο αναγνωστικό κοινό τα βιβλία της Κέλλυ Κουναλάκη και της Εύης Μάμαλη, το «Ταίρι» και το «Ασυναίσθημα», από τις εκδόσεις «Βακχικόν». Η μια συγγραφέας πήρε συνέντευξη από την άλλη, κάνοντας την παρουσίαση ακόμη πιο ενδιαφέρουσα.

Το «Ταίρι», είναι ένα  παραμύθι ενηλίκων και εφήβων! Ένα παραμύθι γραμμένο για τη συντροφικότητα, αφιερωμένο σε όλους όσοι έχουν ένα ταίρι, σε αυτούς που το έχασαν, σε αυτούς που το βρήκαν ξανά και σε εκείνους που ακόμη το ψάχνουν.

Είναι ένα παραμύθι για μεγάλα και μικρά παιδιά, για να θυμηθούν τα πρώτα και να ανακαλύψουν τα δεύτερα. Η ιστορία μιλά για δυο φανταστικούς ήρωες, ένα ζευγάρι παπούτσια που ξεκινούν μαζί τη ζωή τους και δεν μπορούν να κάνουν χώρια, κάποια στιγμή όμως θα χωρίσουν.

Είναι λοιπόν μια ιστορία που αλληγορικά μιλά για το μαζί και το χώρια, δυο έννοιες πιο γνώριμες σε έναν ενήλικο νου. Τα παιδιά συνήθως και εύλογα είναι πιο εξοικειωμένα στο μαζί, ευτυχώς.

 

Η Κέλλυ Κουνελλάκη απάντησε  στις ερωτήσεις της Εύης Μάμαλη πώς «Αυτό το μαζί είναι γι' αυτό που θέλω να μιλήσω, το οποίο αφορά όλους μας στο τέλος της ημέρας.

Δυστυχώς ζούμε σε μια περίοδο που τόσο η πραγματικότητα, όσο και τα πολύ στενά μας περιβάλλοντα φροντίζουν να μας υπενθυμίζουν το «χώρια», όποτε εμένα μέσα σε αυτό το χαμό της μοναχικότητας, που πολλές φορές καταλήγει σε μοναξιά, μου ξύπνησε η ανάγκη να μιλήσω για τη δύναμη της συντροφικότητας.

Στο "Ταίρι" διαβάζουμε για ένα ζευγάρι αλλιώτικο από τα άλλα, τον Αιμίλιο και τη Μίρκα, που δεν είναι τίποτα άλλο από ένα ζευγάρι παπούτσια και που ζουν το τρυφερό τους έρωτα σε έναν δικό τους κόσμο. Έναν έρωτα που διακόπτεται απότομα εξαιτίας των επιλογών κάποιου άλλου, ωστόσο -όπως πάντα- το τέλος μιας κατάστασης σημαίνει την αρχή μιας άλλης.

 

Έτσι, ο Αιμίλιος και η Μίρκα θα ανταμώσουν απρόσμενα ξανά, κάτω από συνθήκες που δεν θα μπορούσαν ποτέ να έχουν φανταστεί. Και τελικά, ίσως, να υπάρχουν αγάπες που κρατούν μια ζωή.

Το «Ταίρι» έχει να κάνει με το να ανέχεσαι και να σε ανέχονται σε προσωπικές σου φάσεις που ξέρεις πως τα πράγματα δεν μπορούν να γίνουν χειρότερα, με το να είσαι ένας καλός ακροατής και το αμέσως επόμενο λεπτό ένας καλός σύμβουλος, με το να συνειδητοποιείς πως ο εαυτός σου από μόνος του δεν φτάνει, όχι γιατί δεν θέλει, αλλά γιατί δεν αντέχει να είναι μονίμως ένας άνθρωπος - ορχήστρα. Η συντροφικότητα ζητά υπερβάσεις που αξίζει να τολμήσουμε να κάνουμε».

Στη συνέχεια, τη  θέση της συνεντευξιαζόμενης πήρε η Εύη Μάμαλη, την οποία  πρόσφατα έχουμε φιλοξενήσει συνέντευξη της στο Bookia, μετά το βιωματικό εργαστήρι της στο 2ο φεστιβάλ Παιδικού και εφηβικού Βιβλίου, στον Βόλο.

Τα γράμματα της λέξης του τίτλου αποτελούν μία αλληγορία πάνω στην οποία είναι στημένη όλη η ιστορία. Όλα μαζί συνιστούν μία λέξη, ένα μικροσύμπαν μέσα στο οποίο κατοικεί μία έννοια. Το στερητικό άλφα, το μόνο κεφαλαίο, άκαμπτο και ακλόνητο, εκπροσωπεί μία ψευδαίσθηση, μία πεισματική τυφλότητα και κατ’ επέκταση μία κατάσταση στερημένη επίγνωσης.

Δηλαδή, εκεί που ο καθένας βρίσκεται, τελικά δεν είναι  ακριβώς εκεί που κατά βάθος θα ήθελε ή θα μπορούσε να είναι. Και τότε έρχεται ένα άλλο γράμμα, το ταφ, στο ρόλο εκείνου που καταφέρει τη φιλική σφυριά, που κάνει τη δραστική πράξη για να πυροδοτήσει την ιστορία. Ο ήρωας ξεκινά  το ταξίδι αυτοανακάλυψής του, οδοιπόρος μαζί με τη ρωγμή του, το τραύμα του, και συναντά καθόλη τη διάρκεια της πορείας του τα άλλα γράμματα της κομματιασμένης λέξης που λειτουργούν ως οι μαγικοί βοηθοί.

 

Το “Ασυναίσθημα” είναι ένα κείμενο μέσα από το οποίο ο αναγνώστης εμβαπτίζεται σε ευχάριστες και δυσάρεστες συναισθηματικές καταστάσεις. Το κείμενο είναι προσαρμοσμένο σε διάφορα ηλικιακά επίπεδα ώστε μπορεί να αξιοποιηθεί, εφόσον υιοθετηθεί ο αντίστοιχος κάθε φορά κώδικας, σε παιδιά, σε εφηβικό κοινό αλλά και σε ενήλικο κοινό”. 

Μόλις τελείωσαν οι ερωτήσεις, η Εύη Μάμαλη έκανε ένα θεατρικό αυτοσχεδιασμό μαζί τη δασκάλα του θεατρικού αυτοσχεδιασμού Χρύσα Αλεξάκη προκειμένου να  συστήσουν διαδραστικά στο κοινό το βιβλίο.

Ο αυτοσχεδιασμός στόχευε στο να αναδυθούν ποιότητες των γραμμάτων χαρακτήρων της κομματιασμένης λέξης που ανασυστήνεται στο τέλος με ένα πιο ελαφρύ παιγνιώδη τρόπο αλλά και ταυτόχρονα πιο ζωντανό και ουσιαστικό.

Η συγγραφέας μα και η Χρύσα Αλεξάκη ήθελαν και το κατάφεραν, να δώσουν παραστατικά στο κοινό  να παρακολουθήσουν  ζωντανά τις διεργασίες  που εκτυλίσσονται  μέσα στη λέξη πριν τη αναδημιουργία της. Το ζωντάνεψαν, έπαιξαν με τα γράμματα φανερώνοντας διάφορες πλευρές του. Το κοινό πρόσεξε με ιδιαίτερη αφοσίωση το δρώμενο βασισμένο σε
αποσπάσματα του βιβλίου.

Είναι δυο βιβλία ιδιαίτερα που αξίζουν την προσοχή μας.

Δημοσιεύθηκε στο Bookia