Η ποιήτρια Χριστίνα Γεωργιάδου και η συγγραφέας Δομινίκη Καράντζιου στο 6ο Δημοτικό Σχολείο Κατερίνης

Μύρισε καλοκαίρι και οι εκπαιδευτικοί του 6ου δημοτικού σχολείου της πόλης μας, ξεκίνησαν επαφές με τους Πιεριείς συγγραφείς με σκοπό να  γνωρίσουν τα παιδιά πως η Πιερία δεν στερείται από συγγραφείς  μα και για να προωθήσουν μαζί με τους δημιουργούς την αξία της φιλαναγνωσίας.

Το πρωί της Τετάρτης 10 Μαΐου, η Χριστίνα Γεωργιάδου, φιλόλογος μα και ποιήτρια της ποιητικής συλλογής «Σπορά», που πρόσφατα τιμήθηκε  με το βραβείο Πολυδούρη, προσκλήθηκε από τις εκπαιδευτικούς της Ε’ τάξης (Γιάννης Δημητριάδης και Χαμαιδή Αναγνωστοπούλου) προκειμένου να μιλήσει στους μαθητές για την δημιουργική γραφή με αφορμή την Παγκόσμια ημέρα παιδικού βιβλίου. Σκοπός των εκπαιδευτικών ήταν να έρθουν οι μαθητές σε επαφή με τον ποιητικό λόγο,  να συζητήσουν μαζί της και να κάνουν διάφορες δραστηριότητες πάνω σε συγκεκριμένα ποιήματα.

Συγκεκριμένα, επέλεξαν μαζί με τον κύριο Δημητριάδη, τρία ποιήματα από την ποιητική της συλλογή Σπορά. Στο πρώτο, το ποίημα «Ονομάζεσθε», ανέλυσαν το νόημα του ποιήματος και έγινε συζήτηση για τις έννοιες της Ειρήνης, της Ελπίδας και της Ζωής. Δόθηκε έτσι η αφορμή στα παιδιά να μιλήσουν για την Ειρήνη και τον Πόλεμο, για την ανθρώπινη Ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον, για τον αγώνα που πρέπει να κάνουμε διεκδικώντας μία καλύτερη Ζωή. Τα παιδιά αφέθηκαν να βρουν τα ίδια τίτλο για το ποίημα, τον οποίο επί τούτου δεν τους τον φανερώσαμε εξαρχής. Οι επιλογές τους ήταν πολύ ενδιαφέρουσες. Στο δεύτερο, το 5στιχο ποίημα Παιδί («Αυτό το βλέμμα/ που όλα τα παρατηρεί/ που όλα τα εικάζει/ που όλα τα περιφρονεί/ που όλα τα λατρεύει»), τα παιδιά κλήθηκαν να συνεχίσουν το ποίημα με το δικό τους τρόπο. Διάβασαν τις δημιουργίες των μικρών  ποιητών και απόλαυσαν τον καθαρό, ωραίο τους λόγο.

Τέλος, στο ποίημα «Βαρύτητα», ζητήθηκε από τα παιδιά να ζωγραφίσουν την αίσθηση που τους δημιούργησε. Δεν είχαν δυστυχώς το χρόνο να ολοκληρώσουν την τρίτη  δραστηριότητα, την οποία τα παιδιά θα συνέχιζαν αργότερα. Η εμπειρία ήταν ευχάριστη για όλα τα παιδιά  και τους άφησε όλους με μια όμορφη αίσθηση. Τα παιδιά προβληματίστηκαν, αντάλλαξαν απόψεις και ορισμένα έδειξαν ένα απρόσμενο ταλέντο, που μπορεί αργότερα να καλλιεργηθεί και να εξελιχθεί. Μακάρι να συνεχιστούν αυτές οι δραστηριότητες ώστε να ψυχαγωγούνται τα παιδιά συμβαδίζοντας πάντα με την πνευματική καλλιέργεια.

Στις 12 Μαΐου, οι εκπαιδευτικοί Μαρία Τεπερεκίδου και Άρτεμη Βούβαρη, της ΣΤ’ τάξης, προσκάλεσαν την συντοπίτισσα συγγραφέα Δομινίκη Καράντζιου για να παρουσιάσει στους μαθητές και μαθήτριες της 6ης τάξης το βιβλίο της «Ο γλάρος Νάθαν, ο Σφυριχτής». Μια οικολογική νουβέλα, που απευθύνεται σε παιδιά από 10 έως 110 χρονών. Το παιδί, ο Νάθαν δηλαδή στο βιβλίο, κατευθύνεται από τους γονείς του, αυτοί τον συνετίζουν, αυτοί του δίνουν τα πρώτα ερεθίσματα, αυτοί τον γαλουχούν. Στη συνέχεια, ο Νάθαν, έχοντας αυτή την σωστή αλλά και διακριτική καθοδήγηση, μεγαλώνει με τη σκέψη και την πεποίθηση ότι μπορεί να αλλάξει τον κόσμο και στο τέλος τα καταφέρνει. Το μήνυμα που βγαίνει από το βιβλίο είναι ότι πρέπει να αγωνίζονται τα ίδια με όλη τους τη δύναμη και στους γονείς ότι πρέπει να δίνουν την καθοδήγησή τους διακριτικά και υποστηρικτικά, από έναν παραδιπλανό βράχο, με βλέμμα αυστηρό αλλά και τρυφερό, συνεχές αλλά και διακοπτόμενο, με εμπιστοσύνη και ειλικρίνεια. Η συγγραφέας όσο διάβαζε το βιβλίο, διέκοπτε για να μιλήσει, να ρωτήσει και να ρωτηθεί.

Τα παιδιά ενθουσιάστηκαν με την υπόθεση του έργου και άρχισαν να σφυρίζουν όπως ο γλάρος ο Νάθαν ο σφυριχτής. Τους είπε επίσης ότι υπάρχει κι ένα παλιό βιβλίο με ένα γλάρο και η εκπαιδευτικός έσπευσε να το φέρει από την σχολική βιβλιοθήκη για να το ξεφυλλίσουν τα παιδιά. «Ο γλάρος Ιωνάθαν, ο Λίβιγκστον» του Ρίτσαρντ Μπαχ. Από αυτό εμπνεύστηκε η συγγραφέας και δημιούργησε τον γλάρο Νάθαν μα όχι τόσο μακριά. Εδώ στην Πιερία, στην Μεθώνη, ζούσε ο δικός της γλάρος. Στα απόκρημνα βράχια μαζί με τους γονείς του. Πήγαινε στον φίλο του τον καπετάν-Νικολή και του έδινε ψάρια να τα πάει στους γονείς του… Που μπορεί να είχε διαβάσει ένα βιβλίο μοναχά στην ζωή του, εκείνο του ξένου γλάρου, αλλά ένιωθε ότι είχε μαζέψει όλο τον πλούτο του κόσμου. Που μάλωνε τους άλλους ψαράδες να διαβάσουν για να ξεστραβωθούν..Τους μίλησε ακόμη για τον σκουπιδότοπο, για το παρατηρητήριο που υπάρχει στις Αλυκές, για το ταξίδι των αποδημητικών πουλιών, για την φροντίδα και τον σεβασμό στους ηλικιωμένους γονείς και πολλά-πολλά άλλα που τα παιδιά άκουγαν με την πρέπουσα προσοχή.

 Μετά το τέλος της ανάγνωσης τα παιδιά ρώτησαν την συγγραφέα για το βιβλίο, πώς γράφτηκε, για τα μηνύματα που μεταφέρει. Ένας μαθητής ρώτησε «Αφού ο καπετάν-Νικολής δεν διάβασε πολλά βιβλία παρά μόνο ένα, πώς ξεστραβώθηκε;» . Η συγγραφέας του απήντησε πώς ακόμη κι ένα βιβλίο να διαβάσεις στην ζωή σου από καθόλου, ξεστραβώνεσαι, ανοίγουν οι ορίζοντες . Δείχνοντας μ’ αυτό τον τρόπο την μεγάλη αξία της φιλαναγνωσίας στους μαθητές. Τα παιδιά πήραν από κόλλα χαρτί και ζωγράφισαν υπέροχες ζωγραφιές από αυτά που κατάλαβαν από την υπόθεση της ιστορίας. Σίγουρα οι μικροί φίλοι κέρδισαν πολλά, γιατί πάντα το μικρό παιδί είναι αγνό και ανοιχτό σαν σφουγγάρι στο να δεχτεί και να ακούσει. Και το κάθε βιβλίο είναι ικανό να τους δώσει τις αξίες, την σκέψη, τα ιδανικά εκείνα που θα γίνουν οδηγοί στην ζωή τους.

Αξίζει ένα μεγάλο μπράβο σ’ αυτούς τους εκπαιδευτικούς και πρέπει να έχουν την στήριξη και την αμέριστη συμπαράσταση των γονιών. Ώστε το σχολείο να γίνει κυψέλη δημιουργίας, κρίσης και σκέψης τις δύσκολες εποχές που ζούμε.

Σε αυτές τις πρωτοβουλίες οι μόνοι  κερδισμένοι σίγουρα είναι τα παιδιά μας που θα χτίσουν βήμα-βήμα μια νέα κοινωνία απαλλαγμένη από στείρες γνώσεις, εφοδιασμένη με αρχές, αξίες και ιδανικά. Και μην ξεχνάμε πώς  «αν γλιτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα».

Δημοσιεύθηκε στο e-pieria.gr