Στις 28 Γενάρη παρακολούθησα την παράσταση Ρίζες Vol 1 στο θέατρο Μω. Την εκδήλωση διοργάνωσαν οι «Ετεροτροπίες», ως μια νέα πολιτιστική πρόταση της πόλης που επιθυμεί να ταράξει τα λιμνάζοντα πολιτιστικά δρώμενα της πόλης και να παρουσιάσει κάτι φρέσκο και πρωτότυπο στο φιλόκαλο κοινό της.
Παρακολουθώντας όλες τις εκδηλώσεις, ο Γιάννης Ευθυμιάδης ως καλλιτεχνικός διευθυντής των εκδηλώσεων πιστεύω ότι θα τα καταφέρει να συνεχίσει σε πείσμα των χαλεπών καιρών. Αν μάλιστα πάρω υπόψη μου τα θετικά σχόλια που ακούγονται από το κοινό μετά από κάθε παράσταση. Ένα κοινό που βαρέθηκε τα τετριμμένα και αναζητά κάτι καινούργιο στη πόλη μας. Μην ξεχνούμε ότι στα χρόνια της κρίσης ο πολιτισμός ανθεί και η αναζήτηση σε κάθε μορφή τέχνης είναι αναγκαία. Υπάρχουν προτάσεις και είναι καλό να τις στηρίζουμε. Το ότι δεν υπάρχει τίποτε στη πόλη μας που να αξίζει είναι άρνηση και πίσω από κάθε άρνηση υπάρχει η μιζέρια και αυτή πρέπει να την εξαφανίσουμε. Να θυμίσω στους συνδημότες ότι η αυλαία των «Ετεροτροπιών» άνοιξε με την υπέροχη συναυλία του Γιώργου Μεράντζα και των συνεργατών του. Ακολούθησε το Dance workshop με τη χορογράφο Άντζελα Λαμπριανίδου που όσοι συμμετείχαν σίγουρα θέλουν να επαναληφθεί.
Και το τελευταίο σαββατοκύριακο, 28 και 29 Γενάρη είχαμε τη χαρά να απολαύσουμε την Ειρήνη Καλογηρά με τους χορευτές και τους μουσικούς της. Η Ειρήνη Καλογηρά χορογράφησε και δραματοποίησε μια παράσταση που αποζημίωσε τους θεατές και τα θετικά σχόλια που συνοδευόταν με χαμόγελα και ευχές βγήκαν από όλα τα στόματα. Δεν κατάλαβα πόσο γρήγορα κύλησε η ώρα της παράστασης… Μας παρουσίασαν ένα πολύ όμορφο πάντρεμα παραδοσιακής μουσικής με το μοντέρνο το σύγχρονο που δεν έχει ξαναδεί τονομίζω η πόλη μας.
Η παράσταση ήταν πράγματι μια πολύ δυνατή εμπειρία ! Όπως μας το είχε υποσχεθεί η ίδια Ειρήνη Καλογηρά στην συνέντευξη που παραχώρησε στο e-pieria. Μια εμπειρία για όλες τις αισθήσεις. Όσο και να μην είμαστε μυημένοι ως κοινό σε τέτοια παντρέματα ήχων και χορών δεν μπορεί κάποιος θεατής να μείνει ασυγκίνητος στις προσπάθειες που γίνονται από αυτά τα νέα παιδιά. Πού πεισμώνουν και αγωνίζονται να φέρουν μια νέα πρόταση. Η ελευθερία του σώματος , η απόλυτη σχέση τους με την σκηνή , η ελευθερία που δίνει η παραδοσιακή μουσική από μόνη της να παίξει με τους χορευτές , ο αέρας στις κινήσεις τους ώστε να δημιουργήσουν, είναι αυτά που παρατηρούσα όσο έβλεπα την παράσταση.
Έβλεπα πόσο όμορφα μπορεί να αγκαλιαστεί ο σύγχρονος χορός με την παράδοση και μπορεί να οδηγήσει σε μια άλλη διάσταση. Φυσικά χωρίς τους μουσικούς , τον Αδάμ Σάγια, με το συνθεσάιζερ, τις λούπες, drum machine, τα κρουστά όπως βαθύ, ρεκ, στάμνα, Θιβετιανό μπολ, τη Γεωργία Τέντα με τα εκπληκτικά παιχνιδίσματα της φωνής της μα και τα ocean drum και τον Γιάννη Οικονόμου με το νευ ,καλίμπα μα και τα φωνητικά δεν ξέρω αν θα πετύχαινε αυτό το υπέροχο αποτέλεσμα. Αλληλένδετα και τέλεια προσαρμοσμένα. Σε εκείνον που δεν παρακολούθησε την παράσταση μα θα άκουγε τα μουσικά όργανα που έλαβαν μέρος, φερμένα μερικά από άλλους πολιτισμούς σε μια παράσταση που έχει σχέση με την παράδοση μας θα του φαινόταν παράξενο. Κι όμως ήταν πραγματικά πολύ πετυχημένη αυτή η συνεύρεση ήχων.
Μας ταξίδεψαν, μας συγκίνησαν, μας προβλημάτισαν μα και μας ενθουσίασαν. Το Ζωναράδικο, ο συρτός, το Πουστσένο, το μαντηλάτο καθώς και άλλοι Μακεδονίτικοι ρυθμοί ήταν μερικοί από τους χορούς που η Ειρήνη Καλογηρά βασίστηκε για να προσθέσει τα αρχέγονα και συλλογικά στοιχεία στη παράσταση. Να πειραματιστεί και να συνθέσει , να ακροβατήσει και να γίνει το θέαμα ξεχωριστό .
Θα μου άρεσε να έβλεπα τους χορευτικούς ομίλους και συλλόγους να προσπαθούσαν να πάντρευαν το παραδοσιακό με το μοντέρνο ώστε να κέρδιζαν περισσότερους νέους στους κόλπους τους.
Για όσους ακόμη δεν μπορούν να πειστούν ότι οι παραδοσιακοί χοροί μπορούν να δεχτούν και άλλα μπολιάσματα προσθέτοντας άλλα στοιχεία του παγκόσμιου πολιτισμού ή αποκλείουν τέτοιες αλλαγές θέλω να θυμίσω το πάντρεμα που τόλμησε ο Πετρολούκας Χαλκιάς, οι Θρακιώτες και οι Πόντιοι μουσικοί με τους Ινδούς πριν λίγα χρόνια κάνοντας την εμφάνιση τους στην Ελληνική δισκογραφία.
Η παράσταση έκλεισε με συμμετοχή του κοινού στους χορούς που άρεσε πάρα πολύ και η παράσταση μετατράπηκε σε γιορτή.
Συγχαρητήρια λοιπόν σε όλους τους συντελεστές βάζοντας ο καθένας ξεχωριστά το λιθαράκι του γι αυτό το τόσο πρωτόγνωρο μα ξεχωριστό θέαμα. Κι ας γίνουμε πιο δεκτικοί στις πολυπολιτισμικές προτάσεις που έρχονται στη πόλη μας. Γιατί οι «Ετεροτροπίες» θα συνεχίζουν να σας ξαφνιάζουν..
Οι φωτογραφίες του άρθρου είναι του Παναγιώτη Φτάρα και του Αλέξανδρου Σωματαρίδη