Έγκλημα και ταλαιπωρία

Τον συγγραφέα Βασίλη Καραναστάση τον γνώρισα στις 15 Μαίου όταν έγινε η παρουσίαση των Εκδόσεων Πνοή στη Κατερίνη, στο θέατρο Commedia. Μου προκάλεσε το ενδιαφέρον και τη περιέργεια ομολογώ όταν διάβασα το βιογραφικό του. Ολίγον τρελιάρικο και έξω από τα συνηθισμένα που έχω διαβάσει μέχρι σήμερα. Ανατρεπτικό, με πολύ χιούμορ. Σκέφτηκα ότι ίσως οφείλεται στη νέα γενιά των συγγραφέων που θέλει να σπάσει τα συνηθισμένα μοτίβα. Είναι ενήλικος, του αρέσει αρέσει να διαβάζει Σελίν και να βλέπει ταινίες του Μπουνιουέλ ενώ απεχθάνεται την υποκρισία, τη χλιαρή μπύρα και το γιαούρτι με 2% λιπαρά. Σκέφτηκα ότι και το βιβλίο του θα είναι παρόμοιο και ήρθε η ώρα να το ξεφυλίσσω.

Αστυνομική λογοτεχνία είχα να διαβάσω πολλά χρόνια. Τα τελευταία ήταν του Γιάννη Μαρή. Μου προκάλεσε τη περιέργεια να το διαβάσω. Είναι το πρώτο του βιβλίο και βούτηξε στα “βαθιά”, σκέφτηκα. Ήθελα να γνωρίσω τον “Οράτιο Χ. που ήταν ιδιωτικός ερευνητής. Τον καθημερινό αυτό άνθρωπο που παρά  τα χρέη,τις σπάνιες ερωτικές σχέσεις, τις εσωτερικές αναζητήσεις και τις αυτοκτονικές τάσεις πίστευε και το κατάφερε να αναλάβει μια απλή υπόθεση.

Πώς όμως ο συγγραφέας τον έμπλεξε με ιδιόρρυθμους μάρτυρες; Θα ήταν ικανή η πέννα του πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα να τον γλίτωσε επιδέξια από τις τραγελαφικές καταστάσεις και να τον βγάλει  σώο από μια έρευνα που ήθελε πάση θυσία να φέρει σε πέρας για να “κλείσει” μερικές τρύπες από τα χρέη που τον βασάνιζαν; Προχωρώντας την ανάγνωση έβλεπα ότι τα κατάφερνε. Η  ευρηματικότητα του Βασίλη Καραναστάση μου προκάλεσε την περιέργεια  μέχρι πού θα τραβούσε η ιστορία...Μέχρι που θα τον ταλαιπωρούσαν οι αναποδιές του που πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο”.

Έπιασα” τον εαυτό μου να γίνεται βοηθός του ντετέκτιβ Οράτιου Χ και ότι ήθελα να προλάβω να διαλευκάνω πρώτη την υπόθεση που ανέλαβε το αφεντικό του. Εκεί που έφτανα όμως στα ίχνη του απαγωγέα, μου έβαζε μπροστά μου ένα δίχτυ διάφανο σαν να ήθελε να μου βάλει φραγμό στην εξερεύνηση του μυστηρίου. Ταχυδακτυλουργικά, με ένα χιούμορ που έχω καιρό να διαβάσω σε λογοτεχνικό βιβλίο κατάφερνε να με διώχνει μακριά ώστε να βρει μόνος του τη λύση και μετά από λίγο να με αποπρασανατολίσει στο να βρεθώ σε άλλο αποτέλεσμα.

Βάζοντας τους ήρωες του όπως και όπου ήθελε μου παρουσίαζε μια άλλη  ανατροπή. Ένιωθα ότι με έπαιρνε από το χέρι στο να τον βοηθήσω μα στη κρίσιμη στιγμή τα κατάφερνε να με ξεμοναχιάσει στο γραφείο του με ένα κλειδί που δεν ήξερα ποια πόρτα θα ανοίξω για να βρεθώ εκεί που έπρεπε. Οι αναλυτικές περιγραφές προσώπων και  χαρακτήρων δεν με κούρασαν αλλά τις θεώρησα απαραίτητες για να βοηθήσουν στην εξέλιξη της ιστορίας. Δεν υπάρχουν  υπερβολές ούτε περιττές φλυαρίες που δεν βοηθούν ούτε το μυθιστόρημα μα ούτε τον αναγνώστη.

Η αλήθεια είναι δεν μπορούμε να συγκρίνουμε με αστυνομικό αμερικάνικο μυθιστόρημα όπου πάντα υπάρχουν οι ντετέκτιβ που οι σφαίρες δεν τους αγγίζουν. Σίγουρα ο συγγραφέας δεν θα ήθελε να πετύχει κάτι τέτοιο. “Έχτισε” τον ήρωα του στα ελληνικά δεδομένα και καλώς έκανε. Θα ήταν πολύ ξένο αν ο Οράτιος Χ δεν ήταν ένας άνθρωπος που αγωνίζεται να βγάλει το ψωμί του, αν δεν ζούσε στην εποχή της κρίσης, αν δεν έβγαινε αυθόρμητα το ελληνικό του χιούμορ. Αν ακόμη οι ήρωες του δεν ήταν το βράδυ άτομα του διεφθαρμένου υπόκοσμου, του εύκολου πλουτισμού και το πρωί ευυπόληπτοι επιχειρηματίες που τυχαίνουν τον σεβασμό και την υπόληψη της ελληνικής κοινωνίας.

Εύχομαι τον Βασίλη Καραναστάση ο Οράτιος Χ που δημιούργησε να γίνει ο ήρωας και άλλων αστυνομικών λογοτεχνικών βιβλίων και να υπάρχει μια συνέχεια. Εύχομαι ακόμη ο Οράτιος Χ να είναι η αφορμή να αρχίσουν να διαβάζουν βιβλία και να τα αγαπήσουν  κι αυτοί οι συμπολίτες μας που  ούτε το φανταζόταν ποτέ ότι θα ανοίξουν βιβλία. Πιστεύω ότι το χιούμορ θα τους κερδίσει.