Η Ιφιγένεια Τέκου μετά το το μυθιστόρημα «Μνήμες χαμένες στην άμμο» έρχεται πάλι να ταράξει τα εκδοτικά δρώμενα. Την Ελίζ, τη Νεχίρ, τον Αλέξη, τον Αντρέα, τον Χιλμί και την Έσρα ακολουθούν οι νέοι ήρωες της όπως η Παρασκευούλα και η Ελπίδα που μέσα από το “Οι θάλασσες μας χώρισαν” θα μας χαρίσουν μοναδικές στιγμές ανάγνωσης .
“Περίμενε, μη φεύγεις. Δεν σε κατηγορώ. Σκέψεις κάνω, προσπαθώντας να καταλάβω αν με αγάπησες ποτέ. Με αγάπησες; Την ένιωσα την αγάπη σου τόσες φορές να μ’ αγκαλιάζει σαν ζεστό πανωφόρι, δεν μπορεί να έκανα τόσο λάθος. Ίσως με αγάπησες διαφορετικά, με τον τρόπο τον δικό σου, ίσως να έπρεπε να δεχτώ αυτό το είδος έρωτα που μου πρόσφερες και να μην ψάχνω κάτι περισσότερο”.
Με ταξίδεψε το όμορφο εξώφυλλο που σχεδίασαν οι εκδόσεις Διόπτρα και δεν το κρύβω. Ένα όμορφο εξώφυλλο παρακινεί πάντα τον κάθε αναγνώστη να το αποκτήσει. Διαβάζοντας το οπισθόφυλλο η ματιά μου “έπεσε” σε τρεις μαγικές λέξεις που έκαναν κλικ στη ψυχή μου. Κωνσταντινούπολη, Σύμη, Αλεξάνδρεια. Η τελευταία είναι ακόμη στα όνειρα μου ενώ από τις άλλες δυο έχω όμορφες αναμνήσεις. Δεν ήθελα περισσότερα κλειδιά για να ταξιδέψω στο μαγικό του κόσμο. Υποψιαζόμουν ότι θα έχει πόνο και μνήμες από τις χαμένες πατρίδες μα οι κριτικές με έπεισαν ότι αξίζει να ταξιδέψω με τη πένα της συγγραφέως σε δύσκολα μονοπάτια.
Δύο αδελφές, η Παρασκευούλα και η Ελπίδα, βρίσκονται σε διαρκή σύγκρουση από τα παιδικά τους χρόνια. Η μία όμορφη και λαμπερή που πάντα έκλεβε τις εντυπώσεις, η άλλη χαμηλών τόνων και εσωστρεφής που περνούσε απαρατήρητη. Έχοντας χάσει η οικογένεια Γεωργά τον μοναχογιό της στη Σύμη και σε συνδυασμό με την ιταλική κατοχή στο νησί αποφασίζει να φύγει από τον τόπο της και να εγκατασταθεί στην Πόλη. Η Ελπίδα δεν μπόρεσε ποτέ να δεχτεί την ομορφιά, την τύχη και τον εξωστρεφή χαρακτήρα της Παρασκευούλας. Ο χαμός του αδελφού τους θα καταφέρει να φέρει πιο κοντά τις δύο αδελφές αλλά αυτό θα κρατήσει πολύ λίγο. Δηλαδή έως ότου η Παρασκευούλα θα γνωρίσει τον Παύλο, θα αγαπηθούν ολοκληρωτικά, θα τον παντρευτεί και θα φύγουν μαζί για την Αλεξάνδρεια. Εκεί ο ανταγωνισμός τους θα φουντώσει. Η Ελπίδα μένει πίσω προσκολημμένη σε ένα παράφορο έρωτα με τον άντρα της αδελφής της προσπαθώντας με μεγάλη δυσκολία να τον ξεχάσει βρίσκοντας το αντίδοτο σε μια τακτοποιημένη ζωή όπου θα αγαπηθεί αλλά δεν θα αγαπήσει. Το μυαλό της ταξιδεύει συνεχώς στον Παύλο, ζώντας στη φαντασία της τον απόλυτο έρωτα μαζί του. Η μοίρα όμως τις παίζει άσχημα παιχνίδια μέσα από συμβάντα σημαδεμένα με τρέλα, απόρριψη, καταπιεσμένους πόθους, καταστροφικά συναισθήματα. Θα μπλέξει τις ζωές τους σε ένα κουβάρι που δεν θα μπορούν να βρουν την άκρη του με αποτέλεσμα να τις ξεβράσει σε μια θάλασσα δακρύων και τύψεων όπως λέει η συγγραφέας. Η ανάγκη για αμοιβαία συγχώρεση θα έρθει ως εξιλέωση προκειμένου να αντέξουν το βάρος των πράξεών τους.
Η ντοπιολαλιά της Σύμης μπερδεύεται με αυτήν των Ελλήνων της Πόλης και αργότερα με εκείνη της Ικαρίας, προσκαλώντας με να ταξιδέψω μαζί με τους ήρωες στους τόπους εκείνους την εποχή του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, τον μεγάλο ξεριζωμό των Ελλήνων της Πόλης, τη κατοχή της Σύμης από τους Ιταλούς και την εθνικοποίηση του Σουέζ.
Η οικογένεια ενώ ζει κάτω από την ίδια στέγη, η ιστορία του κάθε μέλους της παρασέρνει τον αναγνώστη στο δικό του ξεχωριστό δρόμο. Στα μάτια μας ξετυλίγονται οι μικρόκοσμοι των τριών γυναικών ενώ οι άντρες που παίζουν μεν σημαντικό ρόλο στις ζωές τους, δεν παίρνουν τα ηνία της υπόθεσης και δεν αποκαλύπτουν τα εσώψυχά τους.
Ενώ η φαντασία της θα γίνει το σκηνικό μέσα στο οποίο η Ελπίδα θα «ζήσει» έναν απόλυτο έρωτα μαζί του, η ψυχή της θα παραμείνει γεμάτη από το ανεκπλήρωτο ενός πάθους, μιας ζήλειας που τη κατατρώγει θα γεμίσει τη ζωή της ανεπανόρθωτες ρωγμές. Η ζωή της θα μπει σε ένα οδυνηρό μονοπάτι. Το πεπρωμένο θα τις οδηγήσει σε απρόσμενες καταστάσεις και το κακό δεν θα αργήσει να γίνει. Ένα «κακό» που ανοίγει τους ασκούς του Αιόλου με μια σειρά προδοσιών και ανατροπών.
Πολλές φορές αισθάνθηκα ότι θα μου κοβόταν η ανάσα για το τι θα ανακαλύψω στο παρακάτω κεφάλαιο. Όταν μάλιστα το μεγάλο μυστικό αποκαλύφθηκε στη μορφή της μικρής Φλώρας και η Παρασκευούλα βυθίστηκε για δεύτερη φορά στην κατάθλιψη μετά την απώλεια του εμβρύου που κυοφορούσε, τα συναισθήματα κορυφώνονται. Όσο προχωρούσα μέσα στα σκοτεινά τούνελ τόσο περισσότερο ανακατευόταν το κουβάρι και τα μυστικά έμεναν καλά σφραγισμένα.
Οι δυο ηρωίδες μας ανοίγουν τις ψυχές τους μέσω των επιστολών που ανταλάσσουν και μας βοηθούν να τις ψηλαφήσουμε , να αποκαλύψουμε τις σκέψεις, τα συναισθήματα, τις ενοχές και τα λάθη τους. Ενώ η καθεμιά τους επιλέγει τη δική της προσωπική πορεία ζωής για να αντέξει τις απανωτές προδοσίες θέλοντας να εξιλεωθούν αναρωτιόμουν αν τελικά θα τα καταφέρουν.
Οι δεσμοί αίματος που τους ενώνουν δεν θα καταφέρουν να χαλιναγωγήσουν τις όποιες ανασφάλειές τους, τις ενοχές και τις κρυφές επιθυμίες τους. Με τον πιο τραγικό τρόπο η Μοίρα τους οδηγεί στο πιο δύσκολο και σκοτεινό τούνελ. Όλα καταρρέουν ως χάρτινος πύργος και ο πόνος γίνεται αχώριστος σύντροφος και των δυο μα και των οικογενειών τους που θέλοντας και μη ακολουθούν τα σκοτεινά μονοπάτια.
Συγκλονιστική η πορεία της ζωής όλων των ηρώων μέσα από τα κεφάλαια που μπορεί να μη διατηρούν μια χρονική συνέχεια αλλά μας γυρίζουν στο παρελθόν και επανέρχονται αμέσως στο τώρα βοηθώντας να ξεπηδήσουν αναμνήσεις, δίνοντας απαντήσεις στον αναγνώστη ενώ ταυτόχρονα διατηρούν την αγωνία του στο έπακρο. Κι εκεί που η ψυχή του αναγνώστη είναι φορτισμένη ξεπηδούν εποχές που πλημμυρίζουν την καρδιά του με συγκίνηση και νοσταλγία. Εποχές που τις χτύπησαν αλύπητα ο πόλεμος, η φτώχια, μα τις γλύκαινε η ανθρωπιά και η ανιδιοτελής προσφορά. Σε ξεκουράζει μα δεν σε αφήνει πολύ να ξαποστάσεις.
Ο ρυθμός της γραφής της είναι γρήγορος, χωρίς κενά και επαναλήψεις. Καθηλώνει τον αναγνώστη μα συγχρόνως τον σπρώχνει για να θέλει να προχωρήσει την ανάγνωση, να αφουγκραστεί τα συναισθήματα των ηρώων και να ζήσει στιγμή-στιγμή την απρόβλεπτη ζωή τους. Να γυρίσει τον χρόνο πίσω και να αναλογιστεί και τα δικά του πιθανά λάθη.Θα έλεγα ότι είναι ένα βιβλίο ψυχολογικής αυτογνωσίας. Να δούμε τον εαυτό μας από μια άλλη πλευρά που δύσκολα διεισδύουμε και ανοίγουμε τη “σφραγισμένη” πόρτα του.
Παρά την εμπειρία του αναγνώστη η τελική έκβαση της ιστορίας εξακολουθούσε να μένει άγνωστη μέχρι τη τελευταία σελίδα. Είναι τόσα πολλά αυτά τα συναισθήματα που θα μπορούσα να γεμίσω σελίδες μα το τέλος το αφήνω σε σας. Νομίζω ότι κατάφερα να σας ανάψω το φυτίλι της αγωνίας και της περιέργειας. Τώρα έρχεται η σειρά σας να ζήσετε μέσα από τις σελίδες του τις ραγδαίες εξελίξεις, να συγκινηθείτε με τις ανατροπές, τα μυστικά, τις αποκαλύψεις και το αποτέλεσμα όλων αυτών. Μαζί με τη λύτρωση των ηρώων θα νιώσετε ότι θα ηρεμήσει και η δική σας ψυχή . Είναι ένα μυθιστόρημα που αξίζει να διαβαστεί.
Η Ιφιγένεια Τέκου γεννήθηκε και μεγάλωσε στις όμορφες γειτονιές της Άνω Κυψέλης. Σπούδασε Γαλλική Φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και αργότερα πήρε μεταπτυχιακό τίτλο από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών στη Διοίκηση Επιχειρήσεων. Εργάστηκε ως διοικητική υπάλληλος για αρκετά χρόνια σε διάφορες πολυεθνικές εταιρείες, έκανε μεταφράσεις και ιδιαίτερα μαθήματα σε παιδιά. Το πρώτο της βιβλίο κυκλοφόρησε το 2014 από τις εκδόσεις Κέδρος με τίτλο "Μνήμες χαμένες στην άμμο".